Trzymający w napięciu, nieprzewidywalny. Polecam!

Trzymający w napięciu, nieprzewidywalny. Polecam!

Co jakiś czas odświeżam sobie twórczość Koontz’a. Zawsze lubiłem jego książki z elementami nadprzyrodzonymi. Bardziej jednak przypadają mi do gustu jego starsze powieści. Ta jednak też była dobra.
Plusy:
- ciekawa mieszanka thrillera, mrocznego kryminału i elementów horroru;
- wciągająca fabuła, walka z nietypowym mordercą, który miał zginąć 20 lat wcześniej;
- intrygujący motyw z demonem, który każdą drogą wnika w poszczególnych ludzi;
- zniewalanie ofiar i zmuszanie ich do robienia krzywdy konkretnym osobom;
- sposób tworzenia przez autora mrocznego klimatu;
- atmosfera ciągłego zagrożenia, strachu, aż do chorobliwej paranoi;
- dobrze wykreowane postacie całej rodziny Calvino, John’a, Nicolette, Zacha, Naomi, Minette;
- mnie najbardziej wciągnęła postać ośmioletniej Minette;
- bezpardonowy bój o miłość, rodzinę, przetrwanie i życie;
- napięcie, akcja i ciągłe emocje;
- dodatkowy plus to fragmenty pamiętnika obłąkanego socjopaty;
- niektórzy po przeczytaniu mogą zasłonić lustro w garderobie;
- dobre zakończenie (ale mało zaskakujące).
Minusy:
- niektóre fragmenty książki przegadane, w ramach zapychacza;
- jak dla mnie nie wszystkie kwestie znalazły wyjaśnienie.
Ogółem książka dobra.

Co jakiś czas odświeżam sobie twórczość Koontz’a. Zawsze lubiłem jego książki z elementami nadprzyrodzonymi. Bardziej jednak przypadają mi do gustu jego starsze powieści. Ta jednak też była dobra.
Plusy:
- ciekawa mieszanka thrillera, mrocznego kryminału i elementów horroru;
- wciągająca fabuła, walka z nietypowym mordercą, który miał zginąć 20 lat wcześniej;
- intrygujący...

Początek lektury był obiecujący: seria brutalnych morderstw przypominających identyczne wydarzenia dwie dekady wczesniej. Policjant John Calvino miał 14 lat kiedy w jego domu doszło do jednej z tragedii. Wtedy zastrzelił napastnika cudem uchodząc z życiem. Teraz widzi wyraźne powiązania między wydarzeniami z tamtych lat a czasem teraźniejszym...

Po przeczytaniu pozostał lekki niedosyt i wrażenie, że potencjał został troszeczkę zmarnowany. Zabrakło nagłych zwrotów akcji a główny bohater za szybko uznaje iż jego przeciwnikiem jest powracający pod inną postacią morderca z przeszłości. W konsekwencji przez większą cześć powieści czekamy na nieuchronną konfrontację obu stron. Niemniej jednak pomysł fajny, dobrze wpleciony wątek dziennika mordercy i jego ewolucji.
Przeszłość często nie daje o sobie zapomnieć dlatego z jej demonami trzeba się zaprzyjaźnić albo zmierzyć na smierć i życie.

Początek lektury był obiecujący: seria brutalnych morderstw przypominających identyczne wydarzenia dwie dekady wczesniej. Policjant John Calvino miał 14 lat kiedy w jego domu doszło do jednej z tragedii. Wtedy zastrzelił napastnika cudem uchodząc z życiem. Teraz widzi wyraźne powiązania między wydarzeniami z tamtych lat a czasem teraźniejszym...

Po przeczytaniu pozostał...

"Co wie noc" to thriller, kryminał i horror w jednym. Osoby, które nastawiają się na prowadzenie jakiegoś ciekawego śledztwa, mogą być zawiedzeni, bo niestety tego jest mało. Główny bohater walczy ze zjawiskami nadprzyrodzonymi, które nie do końca do mnie trafiły.

Książka jest tylko dobra. Brakuje jej elementu zaskoczenie, czegoś co spowoduje zachwyt, jakiegoś głębszego przesłania. Bohaterom zabrakło tzw. pazura. Miałem wrażenie, że czasami działają nielogicznie. Czytałem lepsze książki, ale to nie znaczy, że ta może się nie spodobać.

"Co wie noc" to thriller, kryminał i horror w jednym. Osoby, które nastawiają się na prowadzenie jakiegoś ciekawego śledztwa, mogą być zawiedzeni, bo niestety tego jest mało. Główny bohater walczy ze zjawiskami nadprzyrodzonymi, które nie do końca do mnie trafiły.

Książka jest tylko dobra. Brakuje jej elementu zaskoczenie, czegoś co spowoduje zachwyt, jakiegoś głębszego...

"Co wie noc" wybrałam na chybił trafił ze swojej biblioteczki. Pomyślałam, że byłoby dobrze odczarować Koontza po kilku wcześniejszych mało interesujących spotkaniach. Co ciekawe, mimo iż to thriller, podobnie jak niedawno przeczytana przeze mnie pozycja Grange "Przysięga otchłani", posiada nasycenie fabuły wątkami duchowymi, spirytystycznymi, gdzie Zło ma swój wyraźny związek z diabelskimi mocami nie z tego świata i w obu stanowi centrum opowieści. Konstrukcja bardzo podobna, zatem i u Koontza nie znajdziemy opisów tradycyjnie prowadzonego śledztwa, zmagań policji z podążaniem śladem zwyrodnialców mordujących rodziny. Będziemy za to zmuszeni spojrzeć nieco inaczej na odgrywające się akty przemocy. Przyznam, że absolutnie nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy, chociaż doceniam, iż Autor sprawnie poradził sobie z poprowadzeniem fabuły. Może pod koniec nieco "popłynął" w udziwnianiu rzeczywistości i naprawianiu wydarzeń przez Johna, ale da się to zaakceptować. Czytałam dużo dziwniejsze, bardziej odrealnione akcje u Koontza, a w tym wypadku powiedziałabym, że mieści się w normie.

Zatem mamy do czynienia za Złem w czystej postaci, zdominowanej przez...no właśnie, duszę błąkającą się w zaświatach? zwyrodnialca Blackwooda? czy demona z piekieł? Jakby na to nie spojrzeć Zło objawiające się tutaj w ludzkiej postaci ma swego duchowego przewodnika, owego złoczyńcę, który przybył z innej rzeczywistości by spełnić swoją obietnicę. Zło przenika tego, kogo najłatwiej zniewolić. Siły nadprzyrodzone krążą w pobliżu i zaczynają rządzić życiem głównego bohatera. Wkrótce dokonuje się akt nawiedzenia domostwa rodziny Calvinów. Ale czy to aby nie siła ludzkiej wyobraźni powoduje pewne złudne odczucia, czy rzeczywiście zachodzą zmiany w otoczeniu tej rodziny? Wyobraźnia bowiem może mieć moce dobrotwórcze, jak i siłę tworzenia złego.

Wydarzenia są spójne, akcja energicznie rozwija się i to od pierwszych stron, skoki tempa nie są mocno akcentowane, aż do ostatecznej rozgrywki. Jednak od początku wyczuwa się napięcie, które skutecznie zatrzymuje nas przy książce (w moim wypadku, jedynie upał niweczył plany czytelnicze). Dla czytającego "Co wie noc" rozpoczęła się dość wciągająca gra, podczas której Autor nie maluje bohaterów w samych superlatywach, a wręcz odwrotnie, skupia się na odkrywaniu ich grzeszków, które są przyczynkiem dla przejęcia nad nimi kontroli. Zniewalanie ofiar i ukierunkowanie ich na wyrządzenie krzywdy konkretnym osobom w sposób jak najbardziej perfidny i odrażający - oto cel obłąkańca. Rozgrywka znowu dokonuje się między siłami zła i dobra. Można powiedzieć, że to już prehistoria w tego typu opowieściach, zrealizowana przez rożnych autorów na wiele sposobów, ale dobrze przedstawiony plan przyciągnie i zadowoli niejednego czytelnika. W tym przypadku, jak dla mnie, Koontz wypada ciekawie, bo trudno byłoby ostatecznie przyznać, że wiarygodnie, skoro na taką skalę posiłkuje się sytuacjami paranormalnymi. Ale jest energetycznie, żywo, pomimo tylu trupów i swoistej rzezi, która się dokonuje w czasie teraźniejszym, jak i zostaje na nowo powołana za sprawą wspomnień bohatera. Zawieść się mogą głownie ci, którzy poszukują rzetelnie prowadzonego śledztwa opartego na wnikliwej analizie dowodów i przesłanek. Akurat tego treść "Co wie noc" nam nie zapewni i w sumie nie ma się co spodziewać czegoś podobnego, jednowymiarowego, w książkach twórcy Odda Thomasa.

"Co wie noc" wybrałam na chybił trafił ze swojej biblioteczki. Pomyślałam, że byłoby dobrze odczarować Koontza po kilku wcześniejszych mało interesujących spotkaniach. Co ciekawe, mimo iż to thriller, podobnie jak niedawno przeczytana przeze mnie pozycja Grange "Przysięga otchłani", posiada nasycenie fabuły wątkami duchowymi, spirytystycznymi, gdzie Zło ma swój wyraźny...

Nie od dziś wiadomo, że potwory mieszkają w szafie. Gatunek Amerykańskie Straszydła okupuje garderoby. Brrrr. Dostaliśmy od Koonza historię mężczyzny, który nie dość, że sam jako dziecko przeżył piekło, to teraz musi przed nim ochronić swoją rodzinę. Jest krwawo, niebezpiecznie i strasznie. Jak to u Koonza. Właśnie dla tego dreszczyku, dzieci, psów oraz paranormalnych efektów, sięgamy po książki tego autora. Tym razem jest to wrogie przejęcie ciała przez siłę złą i bardzo niebezpieczną. Czy uda się ją okiełznać, by ochronić życie niewinne i przerwać ciąg zdarzeń bardzo brutalnych? Polecam.

Nie od dziś wiadomo, że potwory mieszkają w szafie. Gatunek Amerykańskie Straszydła okupuje garderoby. Brrrr. Dostaliśmy od Koonza historię mężczyzny, który nie dość, że sam jako dziecko przeżył piekło, to teraz musi przed nim ochronić swoją rodzinę. Jest krwawo, niebezpiecznie i strasznie. Jak to u Koonza. Właśnie dla tego dreszczyku, dzieci, psów oraz paranormalnych...

Pierwsza książka Koontza, którą męczyłam... za dużo "bajek" w niej,niestety.

Pierwsza książka Koontza, którą męczyłam... za dużo "bajek" w niej,niestety.

Przed przeszłością i złem nigdy nie uciekniesz.

Przed przeszłością i złem nigdy nie uciekniesz.

Taka wspaniała, kochająca się rodzina, mam wrażenie że bohaterowie nie posiadają żadnych wad, ileż to opisów jak trzymają się razem, wspierają się i ufają sobie. Ale w momencie kiedy przychodzi niewyjaśnione, niezrozumiałe zagrozenie - każdy milczy o swoich demonach. Dzieci nie mówią rodzicom, nie zwierzają się między sobą, nie ufają sobie, że mogą mowic na glos o swoich słabościach, bo zostaną wyśmiane, niezrozumiane. Małżeństwo nie mówi sobie nic o swoich obawach i o zbliżającym się niebezpieczeństwie, ktore jest niemalże namacalne. Hipokryzja, która mnie w tej powieści bardzo irytuje.

Taka wspaniała, kochająca się rodzina, mam wrażenie że bohaterowie nie posiadają żadnych wad, ileż to opisów jak trzymają się razem, wspierają się i ufają sobie. Ale w momencie kiedy przychodzi niewyjaśnione, niezrozumiałe zagrozenie - każdy milczy o swoich demonach. Dzieci nie mówią rodzicom, nie zwierzają się między sobą, nie ufają sobie, że mogą mowic na glos o swoich...

Przeszłość wraca jak bumerang. Uderza ze zdwojoną siłą i powala na kolana swoją zwielokrotnioną potęgą.

Potęgujące wrażenia mroczne opisy mają swoją moc.

Przeszłość wraca jak bumerang. Uderza ze zdwojoną siłą i powala na kolana swoją zwielokrotnioną potęgą.

Potęgujące wrażenia mroczne opisy mają swoją moc.