Żulczyk vol 1. Dla mnie trzeci strzał. Czy Zrób mi jakąś krzywdę jest lepsze niż Instytut? Zdecydowanie! Jednak mam wrażenie, że nawet zapis dialogów matki z noworodkiem byłby bardziej pasjonujący niż tamta pozycja. Czy to dobry zwiastun Radia Armageddon? Tak. Trochę ironicznie, ale jednak.

Zrób mi jakąś krzywdę ma sporą dawkę treści. Można rozważać to na płaszczyźnie relacji damsko-męskiej bohatera, który wchodzi w dorosłość i spotyka w końcu kogoś, kto go potrafi sobą zainteresować. Z drugiej strony mamy tu całą warstwę popkulturową z którą bohaterowie się teoretycznie kłócą a mimo to podążają wyznaczoną ścieżką. Oczywiście pojawiają się przerysowane sytuacje jak choćby nawiązania do Lolity, powtarzane jak mantra fragmenty piosenek Pixies (swoją drogą to zabawne, bo w Wojnie Polsko-Ruskiej Masłowskiej w podobny sposób powtarza się Myslovitz). A z trzeciej strony... Gdyby nie koniec spokojnie można by tą książkę nazwać młodszym bratem nihilistycznego Radia Armageddon. Tu też wpleciona jest ta urocza beznadziejność, niepewność i rozczłonkowanie behawioralne.

Problemem tej książki w zasadzie jedynym a zarazem największym jest fakt, że w zasadzie to ona sama nie wie czym chce być. Pastiszem kultury alternatywnej? Przekazem na temat problemów young adults? Czymś na temat niezrozumienia? Z każdego tematu pojawiały się zwyczajnie lepsze książki. Jednak ta ma w sobie jakiś taki niedojrzały urok. Kto inny z uporem maniaka potrafi powtarzać Where is my mind?

Żulczyk vol 1. Dla mnie trzeci strzał. Czy Zrób mi jakąś krzywdę jest lepsze niż Instytut? Zdecydowanie! Jednak mam wrażenie, że nawet zapis dialogów matki z noworodkiem byłby bardziej pasjonujący niż tamta pozycja. Czy to dobry zwiastun Radia Armageddon? Tak. Trochę ironicznie, ale jednak.

Zrób mi jakąś krzywdę ma sporą dawkę treści. Można rozważać to na płaszczyźnie...