Postanowiłam poznać kolejne książki autorstwa J.L. Wiśniewskiego. Klasykę „Samotność w sieci” czytałam wiele lat temu, niedawno wzruszałam się przy „Bikini”. I tak, w moje ręce trafiło najnowsze dzieło autora – „Na fejsie z moim synem”. Tak jak nie czytam opinii innych przed poznaniem lektury, coby wyrobić sobie własne zdanie na dany temat, tak teraz coś mnie podkusiło, żeby dowiedzieć się co też inni myślą o tej książce. Jakież było moje zaskoczenie, gdy przeczytałam w komentarzu na jakiejś stronie, że „nie należy się wiele spodziewać po kimś, kto czytuje Coelho czy Wiśniewskiego”, i w ogóle, że to obciach. Nigdy nie przyszłoby mi do głowy, żeby tak szufladkować ludzi, czy to ze względu na to jakie książki czytają czy jakiej muzyki słuchają. Uważam, że „jeśli ktoś czyta, tak naprawdę czyta, to nigdy w życiu nie spojrzy krzywo na kogoś, kto również czyta, bez względu na to, w jakich lekturach będzie gustować.”

Ale ja o książce miałam :) Zanim się obejrzałam, miałam już 50 stron za sobą. Pierwsze wrażenie pozytywne, nawet bardzo. Ciekawy pomysł na fabułę – monolog zmarłej mamy do synusia, w postaci wpisów na fejsie. Zastosowany język, przestawiony szyk zdań, nie od razu przypadł mi do gustu, ale stwierdziłam, że to do pani Ireny po prostu pasuje, żyła w innych czasach, a wtedy mówiono inaczej. Za to humor z jakim Wiśniewski pisze o niektórych rzeczach, z takim dystansem, bardzo mi się spodobał. Szczerze, autoironicznie, często z próżnością, autor opowiada swoją historię, opisuje swoje przeżycia, przemyślenia, rozważania, opinie i zdanie na różne tematy – tak, bo moim zdaniem więcej tu o samym autorze, piszącym o sobie „za pośrednictwem” matki. Bardzo osobista, nasycona emocjami książka. Wciąż jestem pod wrażeniem wiedzy i inteligencji Wiśniewskiego. Według mnie, autor wypowiada się ciekawie na wiele różnych tematów, wytaczając całą stertę argumentów niezwykłych i historycznych, co często googlowałam - kierowana czystą ciekawością by o czymś/kimś dowiedzieć się więcej.

Dużo głosów słychać, że po co ten Facebook, po co to Piekło, że to książka o wszystkim i o niczym, że za dużo dywagacji, dygresji, że to bełkot, że kupy się nie trzyma, że Wiśniewski manipuluje emocjami. Ja ze swojej strony polecam tym, którzy są jej po prostu ciekawi i chcą „własne mniemanie nabyć”.

Postanowiłam poznać kolejne książki autorstwa J.L. Wiśniewskiego. Klasykę „Samotność w sieci” czytałam wiele lat temu, niedawno wzruszałam się przy „Bikini”. I tak, w moje ręce trafiło najnowsze dzieło autora – „Na fejsie z moim synem”. Tak jak nie czytam opinii innych przed poznaniem lektury, coby wyrobić sobie własne zdanie na dany temat, tak teraz coś mnie podkusiło,...