To naprawdę świetny przykład dobrej-"złej" książki. Podczas jej lektury moje neurony lustrzane wyły z bólu i błagały o litość ale nie było rady trzeba było wszystko doczytać do ostatniuśkiego słowa. To pewne: Lektura tej książki nikogo nie pozostawi obojętnym. Zapewniam. To nie jest pozycja miła, łatwa i przyjemna, ta powieść miażdży nasz umysł jak w imadle , jej czytanie boli i nie odpuszcza do końca. W klimacie bliżej jej moim zdaniem do Kafkowskiego "Procesu" aniżeli do "Dziecka Rosemary" .
Jest dogłębnie przemyślana i znakomicie napisana człowiek do samego końca nie wie czego może się spodziewać. Bardzo trudno jest o niej pisać nie zdradzając fabuły a niestety choćby najmniejsza dygresja dotycząca fabuły może wyjawić puentę i pozbawić radości z czytania.
Spróbuje jednak napisać o niej kilka zdań tak aby nie wyjawić przedwcześnie kluczowych wydarzeń
Rzeczywistość w którym obraca się główna bohaterka jest pełna mroku, nieszczęść i cierpienia od którego właściwie nie ma ucieczki. Bohaterka osaczona przez fatum, zły los, chorobę- a może przez coś zupełnie innego ? Wciąż walczy i ucieka nie pozwalając sobie choćby na chwile wytchnienia.
Dla własnego dobra zamyka się w małym klaustrofobicznym świecie gdzie starannie trzeba dobierać każdy krok gdzie nawet na chwile nie można sobie bezkarnie pozwolić na nieuwagę czy brak koncentracji. Ta sytuacja poraża i niejednego, w tym piszącą te słowa, mogłaby kompletnie załamać.
Nie wiem czy byłabym w stanie znieść takie życie, czy w obliczu tak wielkiej ilości klęsk i cierpienia potrafiłabym zachować zdrowe zmysły i logiczne myślenie.
Jednak Sophie to kobieta niezłomna z niespożytą energią stawia czoła coraz to trudniejszym sytuacją.
Uwikłana w makiaweliczną intrygę ,walczy tak jak walczy ktoś kto nie ma już naprawdę nic do stracenia. Jej postawa to postawa trzystu Spartan w bitwie pod Termopilami.
Wytrwać, wytrwać nie oglądając się na mrowie wrogów.

To naprawdę świetny przykład dobrej-"złej" książki. Podczas jej lektury moje neurony lustrzane wyły z bólu i błagały o litość ale nie było rady trzeba było wszystko doczytać do ostatniuśkiego słowa. To pewne: Lektura tej książki nikogo nie pozostawi obojętnym. Zapewniam. To nie jest pozycja miła, łatwa i przyjemna, ta powieść miażdży nasz umysł jak w imadle , jej czytanie...