Sięgając po tę pozycję kierowałam się nazwiskiem autora i jego świetnym "Angielskim pacjentem". "Divisadero" to w języku hiszpańskim podział. "Divisar" - to "patrzeć na coś z oddali". Mamy tu i jedno, i drugie.
Jest to historia nietypowej w pewnym sensie rodziny. Mężczyzna jest wdowcem. Wychowuje dwie córki, w tym jedną przysposobioną i chłopca, sierotę. Dzieci od najwcześniejszego dzieciństwa nie znają matczynej miłości. Otrzymują ją od ojca, troskliwego, opiekuńczego, pracowitego człowieka, który nie faworyzuje żadnego z nich. Życie toczy się właściwie utartym schematem - wspólna praca, wspólny odpoczynek. Ten porządek rzeczy zostaje zaburzony w momencie wchodzenia w dorosłość. Między chłopakiem a jedną z dziewcząt, prawdziwą córką mężczyzny, rodzi się uczucie. Ojciec jest świadkiem miłosnej sceny i reaguje bardzo brutalnie - dotkliwie bije Coopera, Annę chce gdzieś wywieźć. Ta jednak ucieka. Tu następuje właśnie podział. Całkowite rozbicie rodziny. Miał on miejsce już wcześniej, w sferze emocjonalnej, był tylko skrzętnie ukrywany - uczucie jakim darzy Coopera Claire, druga z dziewcząt.
Bohaterów spotykamy po wielu latach jako dorosłych ludzi. Anna mieszka we Francji i pisze biografię pisarza, Luciena Segury. Claire pracuje Stanach jako prawniczka. Cooper zostaje hazardzistą. Gra w pokera, najczęściej bardzo nieuczciwie. Obcuje z ludźmi niebezpiecznymi, którzy nauczyli go oszustwa w czasie gry i wszelkich sztuczek, przynoszących wygraną. Zupełnie przypadkiem dochodzi do spotkania Claire z Cooperem.
Moim zamiarem nie jest streszczanie książki, więc na tym poprzestanę. Zapytacie - "a gdzie tu występuje to patrzenie na coś z oddali?" Właśnie w drugiej części, gdy wszyscy troje, jako dorośli i bardzo doświadczeni ludzie cofają się myślami w przeszłość. Pełne nostalgii rozważania o dawnym życiu, wspomnienia, pamięć o tym, kim byli nie opuszczają ich.
Autor sporo miejsca poświęcił faktom z życia Segury, które odkrywała Anna. Przede wszystkim dotyczą one prywatnego życia pisarza. Tutaj również występuje "podział" i "patrzenie na coś z oddali".
Książka napisana bardzo dobrze, bohaterowie wyraziści, a tytuł jak najbardziej odpowiadający treści. Mimo to czytając ją spodziewałam się czegoś innego, żeby nie powiedzieć - lepszego. Ot, przeczytałam, opisałam, zaraz odłożę ją na półkę. Do mojego życia nic nie wniosła, nie poruszyła mną, nie utkwi mi w pamięci na długo. Dlatego dałam tak mało gwiazdek. A może to ja nie umiałam sięgnąć w nią głębiej?

Sięgając po tę pozycję kierowałam się nazwiskiem autora i jego świetnym "Angielskim pacjentem". "Divisadero" to w języku hiszpańskim podział. "Divisar" - to "patrzeć na coś z oddali". Mamy tu i jedno, i drugie.
Jest to historia nietypowej w pewnym sensie rodziny. Mężczyzna jest wdowcem. Wychowuje dwie córki, w tym jedną przysposobioną i chłopca, sierotę. Dzieci od...