Lubę powieści historyczne, toteż wciągnęła mnie ta historia. Nie jest to może akcja na miarę Wacława Gąsiorowskiego, ale ciekawa. Gdyby nie książka, pewnie nie zetknąłbym się z postacią następcy szwedzkiego tronu.
Do paru rzeczy jednak mam zastrzeżenia. Przede wszystkim brak rozdziałów oraz tłumaczeń łacińskich fragmentów. Dałbym też więcej gwiazdek, gdyby nie było tylu przeskakiwań w chronologii, tzn. wtrącania czegoś w postaci wspomnień bohatera. Od tego chwilami gubiłem się w akcji. Lubię, jak wszystko jest po kolei. Druga część napisana zdecydowanie lepiej pod tym względem. Mimo paru niedociągnięć nie wykluczam, że po książki Żylińskiej jeszcze sięgnę.

Lubę powieści historyczne, toteż wciągnęła mnie ta historia. Nie jest to może akcja na miarę Wacława Gąsiorowskiego, ale ciekawa. Gdyby nie książka, pewnie nie zetknąłbym się z postacią następcy szwedzkiego tronu.
Do paru rzeczy jednak mam zastrzeżenia. Przede wszystkim brak rozdziałów oraz tłumaczeń łacińskich fragmentów. Dałbym też więcej gwiazdek, gdyby nie było tylu...

Ciekawa historia, ciekawie napisana - polecam!

Ciekawa historia, ciekawie napisana - polecam!

Tak się złożyło, że przeczytałam tę książkę, a zaraz po niej "Karin, córkę Monsa" Miki Waltariego. Gdyby ustawić je chronologicznie według wydarzeń historycznych, jakie opisują, najpierw powinna być "Karin...", potem "Gwiazda...". Ta pierwsza opowiada o Eryku Szalonym, druga - o jego synu. Może to błąd, że przeczytałam tylko tę jedną książkę Waltariego, może napisał lepsze. Nie mogłam jednak nie porównywać tych dwóch: "Karin..." jest prostą historią o niewiarygodnie dobrej, potulnej (i przez to irytującej) kobiecie, "Gwiazda..." przedstawia bohaterów z krwi i kości, nie trzyma się w żelazny sposób chronologii, urzeka tajemniczością. Przy jej głębi, "Karin..." wydała mi się naprawdę płaska i płytka. Czasami narracja "Gwiazdy..." nieco dezorientuje, być może powinna być bardziej poukładana. Jednak dzięki temu w pewien sposób nawiązuje do szaleństwa Eryka, a także ziaren tego szaleństwa w jego synu.

Tak się złożyło, że przeczytałam tę książkę, a zaraz po niej "Karin, córkę Monsa" Miki Waltariego. Gdyby ustawić je chronologicznie według wydarzeń historycznych, jakie opisują, najpierw powinna być "Karin...", potem "Gwiazda...". Ta pierwsza opowiada o Eryku Szalonym, druga - o jego synu. Może to błąd, że przeczytałam tylko tę jedną książkę Waltariego, może napisał lepsze....