Kapłanki, Amazonki i Czarownice

A więc i Polska miała swoje "Mgły Avalonu", w dodatku lepsze od "Mgieł Avalonu", bo bez pochwały pedofilii i kazirodztwa, za to z informacjami o rzeczywistych odkryciach archeologicznych. Książka Żylińskiej to całkiem udana gawęda historyczno-mitologiczna, feminizująca i euhemeryzująca, najlepsza wtedy, gdy autorka opisuje konkretne sceny i dialogi (np. pierwsze spotkanie Klitajmestry z Agamemnonem, epilog walki Achillesa z Pentezileją), odrobinę nużąca w partiach narracyjno-opisowych, szczególnie w drugiej części książki (relacje o wyprawie Argonautów i przebiegu wojny trojańskiej). Nie przekonuje mnie też wybielenie postaci Medei, ogólnie jednak książka pozostawia pozytywne wrażenie.

A więc i Polska miała swoje "Mgły Avalonu", w dodatku lepsze od "Mgieł Avalonu", bo bez pochwały pedofilii i kazirodztwa, za to z informacjami o rzeczywistych odkryciach archeologicznych. Książka Żylińskiej to całkiem udana gawęda historyczno-mitologiczna, feminizująca i euhemeryzująca, najlepsza wtedy, gdy autorka opisuje konkretne sceny i dialogi (np. pierwsze spotkanie...

Wspaniała, niesłusznie zapomniana książka - mitologia z zupełnie innej, kobiecej perspektywy.

Wspaniała, niesłusznie zapomniana książka - mitologia z zupełnie innej, kobiecej perspektywy.

Książka przedstawia zupełnie inne spojrzenie na mitologię, i sporo ciekawostek, raczej nieznanych powszechnie.

Książka przedstawia zupełnie inne spojrzenie na mitologię, i sporo ciekawostek, raczej nieznanych powszechnie.

Spodziewałam się zupełnie czegoś innego kupując tę książkę. Jednakże nie był to czas stracony. Lektura nieklasyczna rzekłabym. Ciekawe interpretacje znanych, starożytnych opowieści z kobietami w roli głównej. Jak to samce obalali Wielkie Boginie ;-)

Spodziewałam się zupełnie czegoś innego kupując tę książkę. Jednakże nie był to czas stracony. Lektura nieklasyczna rzekłabym. Ciekawe interpretacje znanych, starożytnych opowieści z kobietami w roli głównej. Jak to samce obalali Wielkie Boginie ;-)

Pięknie napisana mitologia przedstawiona z punktu widzenia kobiet. Tak odebrałem tę książkę.

Pięknie napisana mitologia przedstawiona z punktu widzenia kobiet. Tak odebrałem tę książkę.

O kobietach mitycznie, archetypicznie, dla wszystkich. "Kapłanki..." powstały wcześniej, niż "Biegnąca z wilkami" i doskonale się z nią uzupełnia.

O kobietach mitycznie, archetypicznie, dla wszystkich. "Kapłanki..." powstały wcześniej, niż "Biegnąca z wilkami" i doskonale się z nią uzupełnia.

Świetna książka. Kto by się domyślał, że jest to całkiem ciekawa alternatywa mitologii greckiej? Nie jest napisana współczesnym językiem (mam nadzieję, że czas zaprzeszły nie sprawia czytelnikom problemu), ma swój starożytny klimat. Czuć go w umyśle.

Świetna książka. Kto by się domyślał, że jest to całkiem ciekawa alternatywa mitologii greckiej? Nie jest napisana współczesnym językiem (mam nadzieję, że czas zaprzeszły nie sprawia czytelnikom problemu), ma swój starożytny klimat. Czuć go w umyśle.

Gdybym kiedykolwiek musiała wybrać najulubieńszą książkę, byłaby to ta. Sama nie wiem, ile razy ją czytałam. Jadwiga Żylińska, autorka tylu wspaniałych książek, jest niesłusznie zapomniana w naszym kraju.
"Kapłanki, Amazonki i Czarownice" znalazłam kiedyś na półce w domu i z miejsca zostałam absolutnie oczarowana. Ta książka to próba opowiedzenia, jak mogły wyglądać czasy, które ukształtowały starożytną mitologię - i za to ją pokochałam. Żylińska przypomina kult dawnych bogiń i prezentuje nam własne spojrzenie na klasyczne mity. Tezeusz nie jest wcale bohaterem pozytywnym - napada na Kretę i zmusza Ariadnę, by z nim odpłynęła do Grecji, po czym porzuca ją na Naksos, a tam, jak wiadomo, znajduje ją szalony Dionizos... Spotkanie Ariadny i Dionizosa należy do moich ulubionych fragmentów. Pozbawiona ojczyzny dziedziczka tronu odnajduje godnego siebie partnera. Również Agamemnon zostaje przedstawiony w innym świetle niż przekazuje tradycja - a wówczas zemsta jego żony (i to jak dokonana!) wydaje nam się jedynie słuszna. A to tylko niewielka część fascynujących opowieści.
Historie są opisane z punktu widzenia mitycznych kobiet, co jest bardzo ciekawym zabiegiem, jako że w "klasycznym" wydaniu mitologii nie mają one zbyt wiele do powiedzenia.
I na koniec - wspaniały język Żylińskiej. Moim zdaniem posiada ona dar ujęcia istoty rzeczy w kilku słowach, które w dodatku zapadają głęboko w serce.

Gdybym kiedykolwiek musiała wybrać najulubieńszą książkę, byłaby to ta. Sama nie wiem, ile razy ją czytałam. Jadwiga Żylińska, autorka tylu wspaniałych książek, jest niesłusznie zapomniana w naszym kraju.
"Kapłanki, Amazonki i Czarownice" znalazłam kiedyś na półce w domu i z miejsca zostałam absolutnie oczarowana. Ta książka to próba opowiedzenia, jak mogły wyglądać czasy,...

Mam problem z tą książką. Niby zdaję sobie sprawę z jej wszystkich mankamentów, ale uważam, że ze względu na poruszoną w niej tematykę - kult wielkiej bogini - naprawdę warto ją przeczytać.

Mam problem z tą książką. Niby zdaję sobie sprawę z jej wszystkich mankamentów, ale uważam, że ze względu na poruszoną w niej tematykę - kult wielkiej bogini - naprawdę warto ją przeczytać.