Najnowsza powieść Marii Nurowskiej „Dom na krawędzi” to kontynuacja bestsellera „Drzwi do piekła”. Książka opisuje dalsze losy pisarki Darii Tarnowskiej, która za zabójstwo męża trafia do więzienia w Kowańcu. Spędza tam 6 lat i za ta zwane „dobre sprawowanie” wychodzi wcześniej na wolność. Kilka lat za więziennymi kratami to jednak bardzo dużo czasu, mierzonego inaczej niż ten, który biegnie na wolności. Człowiek zmuszony jest do całkowitego podporządkowania się regulaminowi, żyje według ściśle określonego planu i czuje się bezwolny. Może dlatego w więziennych celach rodzą się inne przyjaźnie i relacje pomiędzy więźniarkami, niż w zwyczajnym świecie między koleżankami czy sąsiadkami. Daria bardzo mocno zżywa się ze swoimi współlokatorkami z celi i nie bardzo wie, jak ułożyć sobie dalsze życie na wolności. Świat bardzo się zmienił przez te sześć lat, a ona nie ma nikogo bliskiego. Nie wyobraża sobie dalszego życia w willi, z którą wiążą się przykre wspomnienia. Dlatego postanawia ją sprzedać i osiedlić się w górach. U podnóża Tatr, w Bukowinie Tatrzańskiej chce zbudować dom w miejscu rozsypującej się górskiej chatki. Pragnie ułożyć sobie życie na nowo, ale wolałaby, by nie kojarzono jej ani ze zbrodnią, ani z jej własną twórczością. Zmienia zatem imię z Darii na Martę i szuka swojego miejsca. Jest przekonana, że już za późno na macierzyństwo i na miłość. Daria vel Marta nie liczy też, że ktoś ją pokocha i że znajdzie w męskich ramionach bezpieczne schronienie. Co na to los ? Hmm..., jak zwykle pokrzyżuje ludzkie plany i pokaże, że nasze wyobrażenia a rzeczywistość to dwie różne rzeczy. W życiu Tarnowskiej niczym bumerang pojawią się kobiety, z którymi miała kontakt w Kowańcu i czeka ją w związku z tym niejedna niespodzianka.Z pewnością jesteście ciekawi jaka? Zapraszam do książki, niezwykłej moim zdaniem powieści, która z pewnością trafi na czołówki list sprzedaży w niejednej księgarni.

„Dom na krawędzi" to kolejna wyśmienita powieść Marii Nurowskiej. To książka, która porywa od początku i trzyma w napięciu do ostatniego zdania. To opowieść o kobiecie, która musi od nowa ułożyć sobie życie po odsiedzeniu wyroku za zabójstwo. A nie jest to łatwa sprawa. Darię podziwiałam za jedno – że umiała sobie samej wybaczyć i nie odczuwać przy tym poczucia winy. Gdyby ten fakt nie miał miejsca, na nic by się zdała resocjalizacja i zabójczyni sama by siebie unicestwiła. A Daria z taką łatwością wraca do codzienności. Ma w sobie siłę, ba! ogrom siły, bo bardzo wiele jej potrzebuje, by poskładać swój świat na nowo, zawrzeć przyjaźnie, zakochać się, stać się niczym matka. Więzienie zabrało jej wolność na długich kilka lat, ale i niesamowicie ją wzmocniło. Zahartowało i uodporniło na ciosy. Daria stała się niczym z kamienia. Podziwiałam ją, jak dzień za dniem idzie do przodu i nie cofa się, choć przeszłość ją goni i zdarza się, że dogania. Tylko w rejestrach, po upływie określonych w ustawie lat, dochodzi do zatarcia wyroku. W ludzkich opiniach winnym bywa się aż do śmierci. I dlatego Daria musi zostawić dawne życie, pisanie i zacząć od nowa. Szczerze powiedziawszy, bardzo zasłużyła na kolejną szansę.

„Dom na krawędzi” to powieść niezwykle osobista i wzruszająca, napisana w formie listu, którego adresatką jest Iza. Ta książka uczy, iż nie należy ludzi zbyt pochopnie oceniać. Wyrok pozbawienia wolności nie powinien na zawsze przekreślać człowieka, a skazanych nie można wsadzać do jednego worka. Przykład Darii i Agaty pokazuje, że nawet po tak traumatycznym przeżyciu, jakim jest kara pozbawienia wolności, można pięknie ułożyć sobie życie na nowo i wykorzystać to, co niesie nam w darze los.

Najnowsza powieść Nurowskiej to lektura, która uczy przebaczać i która niesie w sobie nadzieję, że póki bije serce, nigdy nie jest za późno na miłość. Wyrafinowana proza w najlepszym wydaniu, gorąco polecam miłośnikom dobrej książki oba tomy opowiadające o losach Darii Tarnowskiej.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik