"Twierdzę, że ją kocham. Co to oznacza? Oznacza to, że oglądam moją przeszłość i przyszłość w świetle tego uczucia. To tak, jakbym pisał w obcym języku, który nagle potrafię przeczytać. Ona wyjaśnia mi mnie samego bez słów. Jak geniusz, nie jest świadoma tego, co czyni"
Po przeczytaniu tej powieści, nie mam już najmniejszych wątpliwości, że dla Jeanette Winterson jest specjalne miejsce w moich sercu. Nawet, a może szczególnie wtedy, kiedy tworzy ona bohaterki, które w jakiś sposób wywołują we mnie rozczarowanie i poczucie niesprawiedliwości, miłość ta nie słabnie.
"Namiętność" jest historią rudowłosej Villanelle, której pożąda każdy i która jest obiektem wielkiej, nieskończonej miłości Henriego. Jej serce niestety, nawet po próbach wykradnięcia go, nieodwracalnie należy do Królowej Pik.
Książka opowiada o miłości, wolności i wszechobecnym pięknie uczuć, malowanych przez autorkę tak nadzwyczajnie, że czasami potrzebowałam chwili, żeby z tego wszystkiego się otrząsnąć.
W sposób charakterystyczny dla autorki, tempo powieści przez większą jej część jest dość wolne, by przyspieszyć na sam koniec i dać nam wzruszające, acz wciąż otwarte zakończenie.

"Twierdzę, że ją kocham. Co to oznacza? Oznacza to, że oglądam moją przeszłość i przyszłość w świetle tego uczucia. To tak, jakbym pisał w obcym języku, który nagle potrafię przeczytać. Ona wyjaśnia mi mnie samego bez słów. Jak geniusz, nie jest świadoma tego, co czyni"
Po przeczytaniu tej powieści, nie mam już najmniejszych wątpliwości, że dla Jeanette Winterson jest...