Bliżej mi było bohaterki Lulu, która starała się wymazać ojca z pamięci, niż do Mary, która potrafiła wybaczyć mu wszystko. Smutna opowieść o dziewczynkach naznaczonych przez ojca - postrzegane jako córki mordercy.

Bliżej mi było bohaterki Lulu, która starała się wymazać ojca z pamięci, niż do Mary, która potrafiła wybaczyć mu wszystko. Smutna opowieść o dziewczynkach naznaczonych przez ojca - postrzegane jako córki mordercy.

Ciężko się czyta coś, czego jesteśmy tak bardzo blisko. Książka dla mnie trudna - emocjonalnie trudna. Książka weszła we mnie aż za bardzo, wciągnęła mnie tak, ze sama zaczęłam się zastanawiać (tak jak w części "dlaczego napisałam Córki mordercy?") "co by było gdyby?" - pochłonęła mnie na tyle, że zaczęłam patrzeć w tył - w przeszłość, jak by wyglądało moje życie teraz. No właśnie, "co by było gdyby?".

Czytając, przed oczami miałam moją młodszą siostrę, moją mamę i.. jego.
Szaleństwo.
Czytając książkę z reguły mamy przed oczami coś co sobie wyobrazimy, fikcyjne postacie - ale nie tutaj. Tutaj miałam na tacy moją rodzinę i tak zwane "demony" przeszłości. Jestem przerażona autentycznością tej książki, ale tylko do czasu..
Zastanawiało mnie kilka wątków, czy jako najstarsza siostra w późniejszych latach postąpiłabym tak samo? Czy trzymałabym wszystko w tajemnicy? Czy nie chciałabym rozmawiać o przeszłości? Czy czułabym niechęć do jedynych ludzi, którzy chcą mi pomóc?
Odwróćmy role.
Czy jako młodsza siostra, wiezienie ojca zasiedliło by się we mnie tak głęboko, że nie potrafiłabym sobie ułożyć własnego życia? Czy byłabym w pewnym sensie uzależniona od siostry? Czy brnęłabym do powodzenia prawdy? Czy próbowałabym o tym rozmawiać z siostrą? Nie wiem, naprawdę nie wiem.


Książka bardzo jest smutna. Smutna opowieść o dwóch dziewczynkach, w wielkim świecie, które mają tylko siebie..

Ciężko się czyta coś, czego jesteśmy tak bardzo blisko. Książka dla mnie trudna - emocjonalnie trudna. Książka weszła we mnie aż za bardzo, wciągnęła mnie tak, ze sama zaczęłam się zastanawiać (tak jak w części "dlaczego napisałam Córki mordercy?") "co by było gdyby?" - pochłonęła mnie na tyle, że zaczęłam patrzeć w tył - w przeszłość, jak by wyglądało moje życie teraz. No...

Lulu i Merry to siostry dziewczynki mieszkają z mamą ich rodzina najpierw się rozpadła przez ojca pijaka,który pił w akcie rozpaczy i w tym całym szaleństwie ranił nożem matke i pięcioletnią Merry.
Wkrótce matka dziewczynek umiera,a ojciec trafia do więzienia,a dziewczynki do sierocinca,babcia sióstr jest ich promykiem nadziei.
Siostry są szykanowane,źle traktowane i wyzywane od córek mordercy.
Wstrząsająca,dramatyczna historia prawdziwa na faktach poruszyła moje serce.
Przejmująca,życiowa i wzruszająca książka

Lulu i Merry to siostry dziewczynki mieszkają z mamą ich rodzina najpierw się rozpadła przez ojca pijaka,który pił w akcie rozpaczy i w tym całym szaleństwie ranił nożem matke i pięcioletnią Merry.
Wkrótce matka dziewczynek umiera,a ojciec trafia do więzienia,a dziewczynki do sierocinca,babcia sióstr jest ich promykiem nadziei.
Siostry są szykanowane,źle traktowane i...

Alfred Hitchcock mawiał, że akcja ma się zacząć od trzęsienia ziemi, a potem napięcie ma stopniowo wzrastać. Tu jest inaczej: od początkowego dramatu akcja osiada i wlecze się jak opowieść przypadkowo spotkanego znajomego, który, trzymając cię za guzik, opowiada rozwlekłą historię, którą usłyszał od swoich z kolei znajomych, a która cię zupełnie nie obchodzi. Wiem, że to nie miał być thriller, ale dzieje życia córek mordercy niewiele mnie obeszły. Pozycja dla lubiących wiedzieć: jak oni żyją, co robią i co jedzą

Alfred Hitchcock mawiał, że akcja ma się zacząć od trzęsienia ziemi, a potem napięcie ma stopniowo wzrastać. Tu jest inaczej: od początkowego dramatu akcja osiada i wlecze się jak opowieść przypadkowo spotkanego znajomego, który, trzymając cię za guzik, opowiada rozwlekłą historię, którą usłyszał od swoich z kolei znajomych, a która cię zupełnie nie obchodzi. Wiem, że to...

Ta książka długo czekała na mojej półce zanim wzięłam ją do rąk i teraz już wiem, że chyba intuicyjnie odkładałam ten trudny temat na długie jesienne wieczory. Już sam tytuł wskazuje, że raczej nie będzie wesoło, a treść zdecydowanie nie odbiega od tego pierwszego skojarzenia. Nie mam oczywiście na myśli faktu, że dwie dziewczynki są córkami mordercy, ale to jak szybko społeczeństwo potrafi wydać wyrok na niewinne istoty za zbrodnie ojca. Powieść zdecydowanie nie należy do lekkich i przyjemnych a momentami wręcz rozrywa serce ale z pewnością jest to pozycja godna uwagi.

"Córki mordercy" autorstwa Randy Susan Meyers to powieść bestsellerowa i z pewnością miał na to wpływ też fakt, iż oparta jest na osobistych doświadczeniach autorki. Jak sam tytuł wskazuje opowiada o losach córek mordercy oraz o tym jak wielki wpływ na ich decyzje miało to jedno popołudnie. "Nie wpuszczaj taty do mieszkania" - to pierwsze z wielu zdań, które zawisły niczym chmura podczas czytania tej książki i niestety doprowadzały do nieuniknionego. Dziesięcioletnia Lulu nie posłuchała polecenia matki, uległa namowom ojca i otworzyła drzwi a potem wszystko już dzieje się błyskawicznie. W ciągu jednej chwili mama umiera, ojca zabiera policja, a Marry, młodsza siostra Lulu trafia do szpitala. I tak życie dziewczynek w ciągu ułamku sekundy ulega drastycznym zmianom.

Siostry zaczynają dorastać nie tylko bez wsparcia psychologów po tak traumatycznym wydarzeniu, ale i najbliższa rodzina wydaje się nie być zainteresowana wychowywaniem córek mordercy Śmierć matki na długo pozostanie nie tylko w ich sercach, ale i umysłach co w konsekwencji przyniesie szereg różnych wydarzeń oraz decyzji, na które zawsze będzie kładło się cieniem to jedno jedyne przeżycie.

Autorka pozwoliła każdej z dziewczynek czy też kobiet w dalszej części książki, opowiedzieć tę historię ze swojego punktu widzenia, bowiem powieść ta posiada dwie narratorki.
Lulu - starsza z sióstr, zawsze poukładana w pełnej gotowości i za główny cel swojego życia stawia opiekę nad Merry. Przeżywa i opowiada o tej tragedii po swojemu, budując swoistego rodzaju płaszcz ochronny i całą złość przelewa na ojca. Nie jest w stanie wybaczyć mu tego co zrobił i ta nienawiść wielokrotnie będzie wpływała na jej decyzje życiowe.
Merry - młodsza i wydawało by się słabsza z sióstr, ale wybacza ojcu i jako jedyna odwiedza go w wiezieniu. Niestety w miarę dorastania nie wszystkie blizny okazują się być wyleczone, a opieka nad ojcem staje się dla Merry ogromnym obciążeniem psychicznym.
Każda z nich przeżywa tę tragedie na swój własny sposób, ale i też dla każdej jest to drogowskaz życiowy wymuszający takie a nie inne decyzje.

Jest to powieść, która na długo zapada w pamięci ponieważ wywołuje tak szeroki wachlarz uczuć, że długo po zamknięciu ostatniej strony czytelnik nadal pozostaje w świecie Lulu i Merry. Ponad to wszystko wydaje się tak bardzo namacalnie realne, że każdy ból jest dosłownie i osobiście wyczuwalny. Ta prawdziwość powieści powoduje potok łez, ogromne pokłady współczucia, namacalnego cierpienia i przyspieszonego rytmu serca. Bo to opowieść o niesamowitej siostrzanej więzi, która za wszelką cenę stara się zbudować chociaż namiastkę tak zwanego normalnego życia z okruchów dzieciństwa jakie były im dane.

Powieść "Córki mordercy" z pewnością nie należy do lekkich, bo wyczerpuje emocjonalnie a momentami wręcz rozdziera serce na milion kawałków. W trakcie czytania byłam pewna, że nie będę w stanie nikomu jej polecić i długo jeszcze po jej zakończeniu błądziłam myślami, bo nie sposób tak po prostu i nagle przejść do porządku dziennego po tej lekturze.
Polecam zatem bo warto choć na chwilkę się nad tą książką pochylić.

Pozdrawiam serdecznie
Zaczytana Joana

http://epilog-zaczytana-joana.blogspot.com/2016/11/corki-mordercy-randy-susan-meyers.html

Ta książka długo czekała na mojej półce zanim wzięłam ją do rąk i teraz już wiem, że chyba intuicyjnie odkładałam ten trudny temat na długie jesienne wieczory. Już sam tytuł wskazuje, że raczej nie będzie wesoło, a treść zdecydowanie nie odbiega od tego pierwszego skojarzenia. Nie mam oczywiście na myśli faktu, że dwie dziewczynki są córkami mordercy, ale to jak szybko...

"Córki mordercy" - nie jest to łatwa książka, szczerze się przyznam, że na początku dosyć ciężko mi się ją czytało.
Lulu wpuściła do mieszkania swojego ojca, wbrew zakazom matki. Wszystko potoczyło się błyskawicznie, wielka tragedia. Lulu i Mery, dwie siostry od tej chwili muszą liczyć tylko na siebie.
W książce znajdziemy dwie narracje, nie czyni to książki gorszej, ale właśnie dzięki temu możemy poznać osobowość i zachowania każdej z sióstr. Lulu opowiada wszystko ze swojej perspektywy, tak samo Mery. Nie wiem dlaczego, ale zdecydowanie wolałam narrację Lulu. Mimo to widzimy, że każda z nich przeżywa inaczej to, co się wydarzyło.

"Córki mordercy" - nie jest to łatwa książka, szczerze się przyznam, że na początku dosyć ciężko mi się ją czytało.
Lulu wpuściła do mieszkania swojego ojca, wbrew zakazom matki. Wszystko potoczyło się błyskawicznie, wielka tragedia. Lulu i Mery, dwie siostry od tej chwili muszą liczyć tylko na siebie.
W książce znajdziemy dwie narracje, nie czyni to książki gorszej, ale...

Powieść z całą pewnością nie jest lekturą łatwą czy przyjemną, jest za to lekturą ważną i bardzo potrzebną. Książka uczula nas na bardzo złożone i skomplikowane sytuacje. Pokazuje jak jeden tragiczny czyn może wpłynąć na całe dalsze życie, jak trudne może być osiągnięcie duchowej równowagi i powrót do normalnego życia. "Córki mordercy" polecam wszystkim wrażliwym na ludzką krzywdę, którzy poszukują książek, które na długo pozostają w pamięci. Zachęcam.

Powieść z całą pewnością nie jest lekturą łatwą czy przyjemną, jest za to lekturą ważną i bardzo potrzebną. Książka uczula nas na bardzo złożone i skomplikowane sytuacje. Pokazuje jak jeden tragiczny czyn może wpłynąć na całe dalsze życie, jak trudne może być osiągnięcie duchowej równowagi i powrót do normalnego życia. "Córki mordercy" polecam wszystkim wrażliwym na ludzką...

Książka nie należy do gatunku lekkich książek do poduszki, nie czyta się jej w jedno popołudnie.

Jest to niezwykła historia dwóch sióst, które doświadczyły przemocy w rodzinie, która zakończyła się pozbawieniem obojga rodziców. Pomiędzy siostrami jest spora różnica wieku (5 lat) i dlatego też na każdą z nich wydarzenia wywarły inny wpływ.

Bardzo ciekawe i pełne trudnych kwestii studium nad emocjami dzieci doświadczających przemocy, tymi, z którymi borykają się w dzieciństwie i w dorosłym już życiu. Książka pokazuje, że z niektórymi problemami nie da sie uporać, spychając je na dalszy plan, udając, że nie istnieją, a warto poprosić o pomoc.

Książka nie należy do gatunku lekkich książek do poduszki, nie czyta się jej w jedno popołudnie.

Jest to niezwykła historia dwóch sióst, które doświadczyły przemocy w rodzinie, która zakończyła się pozbawieniem obojga rodziców. Pomiędzy siostrami jest spora różnica wieku (5 lat) i dlatego też na każdą z nich wydarzenia wywarły inny wpływ.

Bardzo ciekawe i pełne trudnych...

Czyta się przyjemnie, wciągająca historia, jednak zabrakło mi mocniejszego akcentu na koniec. Czułam niedosyt

Czyta się przyjemnie, wciągająca historia, jednak zabrakło mi mocniejszego akcentu na koniec. Czułam niedosyt

Trochę książka o niczym... Intryguje mnie jedynie inspiracja autorki do napisania tej książki.

Trochę książka o niczym... Intryguje mnie jedynie inspiracja autorki do napisania tej książki.