Moja ocena i opinia są niezależne od wstrząsającej tematyki, która powinna być, moim zdaniem, jak najbardziej rozpowszechniana wśród Polaków.
Mam natomiast sporo zarzutów do autora i samej książki. Przede wszystkim wyraźnie widoczne podczas lektury sympatie propisowskie (dla mnie całkowicie obce) i manifestowana antypatia do wszystkich innych opcji i partii politycznych, jako spadkobierców komunistów i sowietów. Stąd chyba wywodzi się jad autora skierowany w kilku przypadkach nie przeciwko ubeckim katom, ale ich potomstwu, które zamiast schować się pod kamieniem odważa się - o zgrozo - podejmować działalność publiczną, a nawet polityczną. Z pamięci mogę wymienić tutaj nazwiska Kryże i Hübner. Nad Danutą Hübner szczególnie się wyzłośliwia poświęcając jej rozdział "Danuta Hübner wyparła się ojca". Oczywiście, autor jest synem ofiary stalinowskich represji, co z pewnością miało wpływ na jego postawy i opinie, ale jakim prawem obraża i ocenia dzieci ubeków? Pomijam fakt, że książka nie tego ma dotyczyć, ale takie zachowanie jest po prostu niegodne.
Tyle moich uwag emocjonalnych, teraz o samej książce. Tytuł "Bestie" jest mylący, bo książka w takiej samej mierze dotyczy katów jak i ich ofiar. Panuje w niej chaos. Rozdziały o katach mieszają się z rozdziałami o ofiarach, a często w jednym rozdziale mowa jest o jednych i o drugich. Większość nazwisk (a jest ich całkiem sporo) przewija się przez całą książkę, to samo śledztwo opisywane jest kilkakrotnie w różnych rozdziałach. Totalny bałagan.
Nie podobało mi się.

Moja ocena i opinia są niezależne od wstrząsającej tematyki, która powinna być, moim zdaniem, jak najbardziej rozpowszechniana wśród Polaków.
Mam natomiast sporo zarzutów do autora i samej książki. Przede wszystkim wyraźnie widoczne podczas lektury sympatie propisowskie (dla mnie całkowicie obce) i manifestowana antypatia do wszystkich innych opcji i partii politycznych,...