Przed czytaniem książki była nieufność i niepokój…W trakcie, żal do Autora i pytanie po cholerę za to się brał. A po lekturze? Smutek, że nic z „Małego Księcia” Antoine’a Saint-Exupéry’ego nie pozostało. Nie ta mądrość, nie ta filozofia, nie te klimaty, a i książę jakiś taki infantylny… Może to już inna perspektywa, bo minęło trochę lat od przeczytania przeze mnie pierwowzoru? A może efekt innego widzenia świata, którego wówczas doświadczałem. Nie wiem. Mnie książka nie „wzięła” i dlatego trudno jest mi ją polecać. Chociaż z drugiej strony - dla tych, którzy książki jeszcze nie przeczytali … de gustibus non est disputandum. Albo jak mawiał dosadnie mój dziadek: "Nie wierz gębie dopóki nie położysz na zębie"...

I na koniec uwaga, z pozoru drobna... Opis Młodego Księcia zawarty w książce nijak się ma do tego, co widzimy na okładce. Cytuję: „To co wziąłem za koc, okazało się w rzeczywistości długą niebieską peleryną z epoletami, spod której wystawała fioletowa podszewka i białe spodnie, przypominające nieco bryczesy. Ich nogawki wsunięte były w czarne, lśniące, skórzane buty”. Jedyny element opisu, który zgadza się z tym, a co widnieje na obwolucie książki to kolor spodni. Zatem jaką książkę czytał i jakie ilustracje oglądał autor rysunków do polskiego wydania książki? Bo, jak napisano, ilustracje zostały opracowane przez polskiego rysownika na podstawie oryginalnych rysunków. I gdzie byli korektorzy i redaktorzy opisanej przeze mnie książki? Smutne.

Być może tak „konsekwentne” opisy w książce i rysunek na okładce były w oryginale, ale nie widziałem, nie czytałem... A jeśli tak, to już teraz odszczekuję…

Przed czytaniem książki była nieufność i niepokój…W trakcie, żal do Autora i pytanie po cholerę za to się brał. A po lekturze? Smutek, że nic z „Małego Księcia” Antoine’a Saint-Exupéry’ego nie pozostało. Nie ta mądrość, nie ta filozofia, nie te klimaty, a i książę jakiś taki infantylny… Może to już inna perspektywa, bo minęło trochę lat od przeczytania przeze mnie...