Jesteśmy społecznością, która kocha książki

*** http://ratowniklektur.blogspot.com/ *** Po sześćdziesięciu ośmiu latach, w 2011 roku, powróciła do nas odświeżona, najwspanialsza powieść młodzieżowa - kontynuacja "Małego Księcia". Fanów Księcia na całym świecie można liczyć zapewne w milionach. Ta postać, chociaż niektórym się przejadła, stała się ikoną i fundamentem naszego wewnętrznego dziecka. Znalazła swoje nieskalane miejsce w popkulturze i stała się lekturą szkolną. Fenomen "Małego Księcia" znany jest na całym świecie, tymczasem kontynuacja wiązała się z dużą odpowiedzialnością. Mogła to być straszna klapa, niszcząca całokształt postaci i moim zdaniem mogąca zaszkodzić jej fenomenowi lub doskonały odpowiednik, zasługujący na miano suplementu albo stworzenia uniwersum. Na szczęście pojawiła się ta druga opcja. Aby "Powrót Młodego Księcia" był godnym następcą, musiałby go napisać poeta. Rzeczywiście tak się stało. Tylko poeta moim zdaniem mógł unieść i dostosować się do brzemienia wrażliwości, jaką Exupery zaszczepił "Małemu Księciu". Takim poetą okazał się argentyński autor Alejandro Guillermo Roemmers. Lekkie i delikatne pióro autora nie zawiodło fanów księcia i zasługuje na swe miejsce przy boku arcydzieła Exupery'ego. Z początku bałem się, gdyż takie kontynuacje rzadko wypalają, ale z kolejnymi stronami udajemy się do tego samego świata czułości co w "Małym Księciu". Odczuwamy powrót więzi z bohaterem tułającym się po planetach w poszukiwaniu czegoś wielkiego. Natomiast co do autora, z każdą zapisaną myślą, przekonujemy się o tym, iż jest on poetą. Jest jednak coś, co jest zupełnie inaczej. Książę to już dorastający chłopak. Pojawia się na ziemi w celu odszukania swego przyjaciela Pilota. Niestety jest zagubiony na pustyni Patagonii. Jego podróż staje w miejscu. Na szczęście pojawia się nieznajomy kierowca. Dobry i mądry człowiek. Zabiera Księcia ze sobą i zaczyna się dysputa. W "Powrocie Młodego Księcia" mamy dużo filozoficznych rozmów dwójki bohaterów. Te rozmowy w dużej mierze dotykają tematów sensu życia, szczęścia, dobroci i miłości. Niby błahe i oklepane tematy, ale pięknie rozwinięte i łączące się z naukami największych duchowych przewodników naszego świata. Możemy wyczuć, że Książę boryka się z etapem dorastania w swoim życiu, co wyraźnie zaznacza. Dlatego też ta książka wg mnie jest skierowana w szczególności do dojrzewającego odbiorcy. Jest też apelem do ludzkości, by nie zatracać największych wartości życia na rzecz jałowej egzystencji w kapitalistycznym nadświecie posiadania. W książce jest mowa o miłości i istotności kochania oraz o tym, jak działa miłość. Nawet gdyby w czyjejś rzeczywistości miłość nie działała w sposób ukazany w "Powrocie Młodego Księcia" trzeba pamiętać o tym działaniu, by nie spoważnieć albo zesztywnieć za bardzo. Książka zawiera dużo wzruszających momentów, ale też takich nieoczywistych, gdzie myślimy, że autor ukaże brutalność życia, a okazuje się, że dana sytuacja prowadzi do życzliwości i współczucia. Jeśli w życiu spotykasz mało altruizmu - wczytaj się w "Powrót Młodego Księcia", a dowiesz się jak przyciągnąć do siebie altruizm. Oczywiście to jedna z nauk, ale myślę, że można ją uznać za jedną z podstawowych. Uważam, że jest to pozycja obowiązkowa dla fanów "Małego Księcia" i to bardzo ważne nauki dla każdego, kto kształtował siebie poprzez lekturę Antoine'a De Saint Exupery'ego. "Mały Książę" to nasze korzenie zatrzymujące dziecięctwo i naszą niewinność, natomiast "Powrót Młodego Księcia" to formowanie pnia dojrzewania w niezatraceniu wartości i pielęgnacja naszego wewnętrznego dziecka, a także mapa po pustyni w dotarciu do szczęścia i miłości.