Owszem widziałam film, ale dawno, a dodatkowo nie wiedziałam czego się spodziewać, bo ile było w nim z książki? Okazuje się, że całkiem dużo, choć nie tak znowu wiele z filmu pamiętam. Może się wydawać, że napisało ją samo życie. Nie jest tylko pięknie i gładko, są wzloty i upadki, nie wszystko jest fair i tak jak powinno być. Przez co jestem skłonna uznać: "Tak, to mogło się zdarzyć", a jednocześnie: "Dlaczego? Zmarnowali tyle czasu. Powinni ze sobą być od początku. Czekali 18 lat niewiadomodlaczego, a na koniec było za późno. Prawdziwi ludzie nie są tak 'głupi'. Takie rzeczy ich nie spotykają, prawda?". Może jednak..
Nie doszukałam się w tej książce recepty na życie (a przydałaby mi się choć jedna), mimo to wymusiła na mnie pewne przemyślenia i dobrze mi z tym. Uroniłam też łzę, może nawet trzy, ale to akurat wątek, który zawsze mnie rozmiękcza: jak żyć bez najbliżej nam osoby? Moja (chyba) największa obawa - przywiązać się i stracić. Aj.

Owszem widziałam film, ale dawno, a dodatkowo nie wiedziałam czego się spodziewać, bo ile było w nim z książki? Okazuje się, że całkiem dużo, choć nie tak znowu wiele z filmu pamiętam. Może się wydawać, że napisało ją samo życie. Nie jest tylko pięknie i gładko, są wzloty i upadki, nie wszystko jest fair i tak jak powinno być. Przez co jestem skłonna uznać: "Tak, to...