W którejś z poprzednich recenzji pisałam, że o wartości biografii decyduje przede wszystkim bohater, tutaj równo-planową rolę gra tło historyczne, a tym co przeszkadza najbardziej jest kiepska redakcja całości. Może przygotowaniem tej książki od początku powinien zająć się profesjonalista? Tymczasem dostajemy do ręki pełen dłużyzn i powtórzeń zbitek kartek z notatnika. Szczególnie w początkowej fazie książki, traktującej o wspomnieniach z dzieciństwa i młodości, daje to mało pochlebny obraz bohaterki. Szkoda, bo z pomiędzy tego wszystkiego wygląda postać którą warto poznać, której należy się ogromny szacunek. Kobieta tak po prostu silna i skromna, która w żadnym stopniu nie dała się zwariować. Podziwiam.

Droga do obalenia komunizmu, jest tutaj pokazana od tej najbardziej ludzkiej, rodzinnej strony, bez obrastających ją intryg i plotek. Z tej perspektywy nie sposób nie ufać Wałęsie, nie wierzyć jego żonie, i nie chodzi tu o to, że oglądamy laurkę. Po prostu mamy szansę zrozumieć tych ludzi, posłuchać z ich własnych ust o błędach których się nie ustrzegli.

Historia życia rodziny Wałęsów to trochę baśń o kopciuszku, tylko w rzeczywistości, baśnie mają dużo więcej wspólnego ze swoimi pełnymi okrucieństw pierwowzorami, niż disnejowskimi bajkami:)

Zupełnym przypadkiem, całkiem nieźle trafiłam z lekturą na 100-lecie niepodległości Polski:)

W którejś z poprzednich recenzji pisałam, że o wartości biografii decyduje przede wszystkim bohater, tutaj równo-planową rolę gra tło historyczne, a tym co przeszkadza najbardziej jest kiepska redakcja całości. Może przygotowaniem tej książki od początku powinien zająć się profesjonalista? Tymczasem dostajemy do ręki pełen dłużyzn i powtórzeń zbitek kartek z notatnika....