Oczarowana pierwszym spotkaniem z Ericiem-Emmanuelem Schmittem podczas lektury „Oskar i Pani Róża” bez wahania i praktycznie natychmiast tego samego dnia sięgnęłam po kolejną pozycję tego autora. Czy odniosłam równie dobre wrażenie jak po przeczytaniu fantastycznej opowieści o małym chłopcu?

Eric Emmanuel Schmitt to francuski dramaturg, eseista i powieściopisarz urodzony w 1960 roku. To nie tylko doktor filozofii, ale również uważny obserwator życia i świata. Już w wieku jedenastu lat napisał swoje pierwsze dzieło, a kolejne doczekały się wielu tłumaczeń na inne języki.

Najnowsze dzieło francuskiego pisarza składa się z dwóch krótkich opowieści – „Kiki van Beethoven” oraz „Kiedy pomyślę, że Beethoven umarł, a tylu kretynów żyje”.

Tytułowa „Kiki van Beethoven” to króciutkie i lekko napisane opowiadanie o staruszce mieszkającej w domu spokojnej staroci i poszukującej zatraconych wartości w swoim życiu. Któregoś dnia znajduje ona tajemniczą maskę Beethovena w antykwariacie, która później sprawia, że zaczynają do niej powracać wspomnienia. Ponadto ma ona znaczący wpływ na życie jej przyjaciółek. Ta część książki bardzo przypadła mi do gustu. Odniosłam nawet wrażenie, że opowieść jest zbyt krótka. Czytałam ją z wielkim zainteresowaniem, a dążenie Kiki do zrozumienia i pewnego rodzaju objawienia dzięki muzyce Beethovena obserwowałam z zapartym tchem.

Druga część historii „Kiedy pomyślę, że Beethoven umarł, a tylu kretynów żyje” opisuje rolę Beethovena w życiu pisarza. „To, co wydarzyło się między mną a Beethovenem, to historia krótka, ale mocna. Pojawił się w moim życiu kiedy miałem piętnaście lat, po czym je opuścił, gdy zbliżałem się do dwudziestu. W tym czasie wprowadził się, poprzestawiał meble, ustawił płyty przy moim adapterze, na fortepianie ułożył nuty, nauczył moje palce wygrywać najbardziej płomienne stronice, wyciskał mi łzy swoimi symfoniami i tchnąwszy we mnie nowe, wzruszające uczucia, stał się ich panem.” Z części tej dowiadujemy się, jak wielki wpływ na życie Francuza miała muzyka, szczególnie Mozarta i Beethovena, jakie łączyły go relacje z muzykiem oraz jak postrzegał i interpretował jego utwory.

Kiki to historia napisana językiem prostym i niezwykle ciekawym. Akcja książki toczy się bez pośpiechu. Muzyka Beethovena też płynie powoli. Opowieść o tytułowej bohaterce Kiki jest według mnie znakomita i pomimo tego, że druga część lektury troszkę mnie rozczarowała, uważam, że "Kiki van Beethoven” to pozycja warta przeczytania. Dodatek do książki w postaci płyty z utworami Beethovena jest miłą niespodzianką i świetnie dopełnia całości.

Oczarowana pierwszym spotkaniem z Ericiem-Emmanuelem Schmittem podczas lektury „Oskar i Pani Róża” bez wahania i praktycznie natychmiast tego samego dnia sięgnęłam po kolejną pozycję tego autora. Czy odniosłam równie dobre wrażenie jak po przeczytaniu fantastycznej opowieści o małym chłopcu?

Eric Emmanuel Schmitt to francuski dramaturg, eseista i powieściopisarz urodzony...