Plottwist na plottwiście plottwistem pogania. Po odkryciu, kim tak naprawdę jest Młody Gryf, zbierałam szczękę z podłogi przez kilka dni. Następnie okazało się, że ktoś zlokalizował Rickona (szkoda tylko, że Martin nie podzielił się z nami tą informacją!), a chwilę pózniej okazuje się, że Mance "wstał z martwych". Ten tom ostatecznie upewnił mnie w tym, że w "Pieśni Lodu i Ognia" nic nie jest takim, jakim się nam wydaje. Mieliśmy tutaj dużo nowych lub dawno niewidzianych bohaterów, którzy nie są mi tak bliscy jak chociażby Jaime. O dziwo, sami Tyrion i Jon nie zagwarantowaliby tej książce wysokiej oceny - ten tom zdecydowanie stoi rewelacyjnymi odkryciami, i to właśnie one zachęcały mnie do dalszego czytania. Melisandre Bogu dzięki jest tutaj mniej wkurzająca niż w serialu, no i ma jakąś konkretną rolę, większą niż machanie biustem. Za to Daenerys wręcz odwrotnie. Serial zdecydowanie ją wybiela, czytając książkę modlę się w duszy, by jej pośladki nigdy nie spoczęły na Żelaznym Tronie. Dla dobra całego Westeros.

Plottwist na plottwiście plottwistem pogania. Po odkryciu, kim tak naprawdę jest Młody Gryf, zbierałam szczękę z podłogi przez kilka dni. Następnie okazało się, że ktoś zlokalizował Rickona (szkoda tylko, że Martin nie podzielił się z nami tą informacją!), a chwilę pózniej okazuje się, że Mance "wstał z martwych". Ten tom ostatecznie upewnił mnie w tym, że w "Pieśni...