Typowa pozycja dla lemingów, czyli jednym uchem wleci drugim wyleci, nawet nie ma o czym pogadać ze znajomymi, którzy też ja przeczytali, bo to żenada i o czym tu zresztą gadać o wakacjach all inclusive jakichś kolesi w Acapulco, to se mogę posłuchać jak ciotka wróci z wakacji. No tylko że ci kolesie to Mann i Materna, z tego duetu zresztą jeden strasznie traci w moich oczach, jak tylko zaczyna opowiadać o tych swoich snobistycznych hobby: tenis golf itepe, co zresztą w przypadku opisu wycieczki na pola golfowe do RPA staje się już udręką bo przez ile stron można biadolić o tym jak go gały bolą, jakie krople bierze, i że nie może trafić w piłeczkę. Wspaniały temat na książkę, nie mówiąc zresztą o tym czego taki światowiec szuka w tak interesującym kraju. Następny jest rozdział o wyjeździe tegoż pana na narty do Włoch. W tym momencie nie byłem już w stanie dalej czytać, przeleciałem tylko po łebkach co tam dalej było, aż moją uwagę zwrócił rozdział po co napisaliśmy tę książkę. Zawiera on oprócz pajacowania, żeby przypadkiem nikt za poważnie nie potraktował obu panów, wyznanie że książka powstała dla kasy, której zamożnym panom chronicznie brakuje. Jedyną osłodę stanowią moim zdaniem pierwsze rozdziały głównie o podróży Stefanem Batorym, takie coś się już nie powtórzy bo i statku nie ma. Reszta to wynurzenia i anegdoty wartościowe tylko dla wąskiej, a może szerokiej grupy mano i maternofilów, nie zaś dla ciekawych świata. No panowie się kreują na podróżników ale to chyba kwestia obecnej mody. Większość krajów zwiedzili przypadkiem przy okazji swojej pracy, ale chyba nie na tym polega bycie podróżnikiem.

Typowa pozycja dla lemingów, czyli jednym uchem wleci drugim wyleci, nawet nie ma o czym pogadać ze znajomymi, którzy też ja przeczytali, bo to żenada i o czym tu zresztą gadać o wakacjach all inclusive jakichś kolesi w Acapulco, to se mogę posłuchać jak ciotka wróci z wakacji. No tylko że ci kolesie to Mann i Materna, z tego duetu zresztą jeden strasznie traci w moich...