Nie będąc wielkim fanem Stephena Kinga, ale i nie pogardzając twórczością tego amerykańskiego pisarza, przeczytałem w życiu kilka jego powieści i trzy chyba tomy jego opowiadań(te właśnie są u niego najlepsze) i muszę stwierdzić, że ta 800-stronicowa cegła należy do bardziej przeciętnych dokonań króla horroru, który nie tylko horrory pisze. Choć to chyba te, jak np. Lśnienie czy Carrie wychodzą mu najlepiej.
Podróże w czasie są tematem, który mocno mnie fascynował gdy miałem 12 lat. Dziś po czterdziestce rzadko zdarza mi się spotkać z podejmującym ten motyw utworem, który czymś by mnie zaintrygował. Nie uczyniła tego też powieść Kinga z 2011 roku. Owszem, robota solidna i znać rękę fachowca. Ale to tylko sprawne rzemiosło przystępne w użyciu, lecz nie wyzwalające gwałtowniejszych emocji i doznań czytelniczych wyższego rzędu. Toteż czytałem tę książkę nieśpiesznie,nie przekraczając stu stron dziennie, a do dalszej lektury motywowała mnie głównie chęć zapoznania się z finałem. I to jedno się Kingowi udało: zaciekawić czytelnika oczekiwaniem na rozwiązanie, czy Jake'owi Eppingowi uda się zapobiec zamachowi na JFK i jaki to będzie miało wpływ na dalszy bieg historii, która, jak można przeczytać nieraz w tej powieści, nie lubi być zmieniana. Osobiste życie podróżnika w czasie mniej mnie zainteresowało, podobnie jak warstwa obyczajowa, jak zwykle u Kinga bardzo starannie przedstawiona. Ale do rewelacji daleko. I to ostatnie stwierdzenie oddaje najlepiej moją opinię: Dallas '63 to kolejny średniej jakości produkt literacki tej żywej klawiatury, jaką jest Stephen King.

Nie będąc wielkim fanem Stephena Kinga, ale i nie pogardzając twórczością tego amerykańskiego pisarza, przeczytałem w życiu kilka jego powieści i trzy chyba tomy jego opowiadań(te właśnie są u niego najlepsze) i muszę stwierdzić, że ta 800-stronicowa cegła należy do bardziej przeciętnych dokonań króla horroru, który nie tylko horrory pisze. Choć to chyba te, jak np....