Zasadniczo pomysł na książkę był dobry, ale wykonanie trochę zawiodło.

Całość wydaje mi się nierówna. Początek rozkręca się bardzo mozolnie: mamy tu dużo łażenia po mieście, ględzenia i przesiadywania w pubach. I choć wprawdzie nigdy nie planowałam żadnego napadu rabunkowego, to jednak omawianie takich spraw w miejscach publicznych i notoryczne kontaktowanie się przez swoje własne komórki ze wspólnikami wydało mi się takie jakieś… mało profesjonalne, że tak powiem.

Środek wypada ciut lepiej: coś się w końcu dzieje, wreszcie mamy wyczekiwaną akcję. I choć pozornie wszystko idzie jak z płatka, zaraz po skoku wszystko się komplikuje. Ktoś tam staje się nazbyt pazerny, ktoś nie wywiązuje się ze swojej części umowy, ktoś znika bez śladu, a jeszcze kogoś innego dręczą wyrzuty sumienia. Tyle, że odniosłam wrażenie, iż przez nadmierne nagromadzenie tych wszystkich wydarzeń autor jakby miał problem z nadążeniem z narracją. Z tego powodu końcówka znowu wypada niezadowalająco: zamiast jakiegoś niespodziewanego zwrotu akcji, błyskotliwego tricku, który pozwoli naszym „niedzielnym przestępcom” wybrnąć z beznadziejnego położenia, autor nie wymyślił nic ponad wtargnięcie oddziału policji do budynku, w którym wszelkiej maści bandyci, zarówno ci zawodowi jak i początkujący próbują się nawzajem wykończyć. A dalsze losy naszych głównych bohaterów poznajemy dzięki temu, co można było wyczytać z pierwszych strony gazet…. Trochę to słabe.

W oczy rzuciły mi się też pewne niedoróbki w kreśleniu tła- np. w jednej ze scen Mike zmyka przed goniącymi go zbirami i obawia się, czy nie zamarznie, za chwilę z kolei mamy opis patrolu policyjnego i dowiadujemy się, że panowie mają na sobie koszule z krótkimi rękawami, na które założyli kamizelki kuloodporne. Wychodzi na to, że temperatura w Edynburgu podnosiła się dosłownie z minuty na minutę :)

Jak na jednego z najpoczytniejszych szkockich pisarzy, spodziewałam się czegoś lepszego.

Zasadniczo pomysł na książkę był dobry, ale wykonanie trochę zawiodło.

Całość wydaje mi się nierówna. Początek rozkręca się bardzo mozolnie: mamy tu dużo łażenia po mieście, ględzenia i przesiadywania w pubach. I choć wprawdzie nigdy nie planowałam żadnego napadu rabunkowego, to jednak omawianie takich spraw w miejscach publicznych i notoryczne kontaktowanie się przez...