Książka w mój gust raczej nie trafiła, chociaż nie było tak źle jak mogło. Z przykrością stwierdzam, że czytałam ją jeszcze dwa tygodnie temu, a niewiele z niej pamiętam.
Przyciągnął mnie z pewnością motyw żywiołów. Od dzieciństw uwielbiałam motywy żywiołów w literaturze czy telewizji (m.in. dlatego oglądałam WITCH i szalałam wprost za nim). Jednak Leigh Fallon nie udało się wywrzeć na mnie żadnego większego wrażenia. Książka po prostu była. Bohaterowie byli. Wydarzenia były.
Głównym motywem był wątek miłosny. Oczywiście, przecież to paranormal romance. Niestety są lepsze i gorsze dzieła z tego gatunku. Tu liczyłam na więcej informacji o żywiołach. Przeliczyłam się. W tym temacie autora niczym specjalnym się nie wykazała.
Styl, jakiego używała autorka, również mi się nie podobał. Kiedy niektóre książki da się połknąć i nie zauważyć, tutaj męczyłam poszczególne strony. Poszczególne, bo niektóre naprawdę intrygowały.

Jednak "Córka żywiołu" nie zostanie moją ulubioną wśród tym podobnej literatury. Z drugiej strony do głupoty "Zmierzchu" też jej daleko, dlatego wszystkim chętnym proponuję się z książka zapoznać. A nuż się spodoba.

Książka w mój gust raczej nie trafiła, chociaż nie było tak źle jak mogło. Z przykrością stwierdzam, że czytałam ją jeszcze dwa tygodnie temu, a niewiele z niej pamiętam.
Przyciągnął mnie z pewnością motyw żywiołów. Od dzieciństw uwielbiałam motywy żywiołów w literaturze czy telewizji (m.in. dlatego oglądałam WITCH i szalałam wprost za nim). Jednak Leigh Fallon nie udało...