Nie była dla mnie na tyle interesująca by sięgnąć po drugi tom.

Nie była dla mnie na tyle interesująca by sięgnąć po drugi tom.

Podobała mi się książka fajnie i lekko się czytało. Pod koniec książki okazało się że jest drugi tom. Drugi tom mnie po prostu rozczarował. W następnej części dużo, dużo się dzieje i nagle koniec. Przeszukałam internet i okazało się że jest trzeci tom, tylko nawet nie wiem czy został wydany.

Podobała mi się książka fajnie i lekko się czytało. Pod koniec książki okazało się że jest drugi tom. Drugi tom mnie po prostu rozczarował. W następnej części dużo, dużo się dzieje i nagle koniec. Przeszukałam internet i okazało się że jest trzeci tom, tylko nawet nie wiem czy został wydany.

Zauważyłam duże podobieństwa do Zmierzchu i nie podobało mi się to. Książkę czyta się łatwo i szybko ale jest tam zbyt duży natłok informacji i niedopowiedzeń. Szczerze to wielu rzeczy nie zrozumiałam a informacji nadal przybywało. Mimo wielu tłumaczeń pogodzenia nadal nie wiem o co w nim chodzi.

Zauważyłam duże podobieństwa do Zmierzchu i nie podobało mi się to. Książkę czyta się łatwo i szybko ale jest tam zbyt duży natłok informacji i niedopowiedzeń. Szczerze to wielu rzeczy nie zrozumiałam a informacji nadal przybywało. Mimo wielu tłumaczeń pogodzenia nadal nie wiem o co w nim chodzi.

Na wstępie wam powiem, że ukazały się tylko dwa pierwsze tomy serii, a trzeci nigdy nie został napisany - albo jets tylko w języku angielskim, nie umiem znaleźć jednoznacznych informacji na ten temat - i niestety jest to duży minus, bo akcja na końcu drugiego tomu się mocno urywa, nic nie jest wyjaśnione i nie widomo co było dalej.

Ta seria (mówię seria bo mam an myśli od razu oba tomy) to fantastyczne połączenie romansu i fantastyki. Książki są super napisane, mega wciągające, lekkie w odbiorze, a jednocześnie przepełnione magią i nie potrafiłam się od nich oderwać. Czyta się cudnie i byłam mega załamana kiedy się okazało, że nie ma ostatniej części, bo naprawdę koniecznie chciałabym wiedzieć co było dalej. Jak może nie być ostatniego tomu?! Książki są naprawdę super, jak zaczniesz czytać nie przestaniesz, aż do końca.

Moim zdaniem tom pierwszy był nieco lepszy od drugiego, jakoś tak bardziej mi się podobał, ale oba były naprawdę fajne. Chwilami musiałam się zastanowić o co chodzi, bo było trochę niewiadomych i tajemnic, lecz wszystko jednak miało tam swoje miejsce. Książki są fenomenalne, przepełnione akcją, fantastyką, a jednocześnie zwykłymi sytuacjami. Wprawiają czytelnika w wspaniały klimat magicznego świata, który dzieje się w naszej rzeczywistości. Naprawdę szkoda, że nie ma ostatniej części, a seria była napisana dość dawno, więc chyba już się nie pojawi. Nie lubię zabierać się za serie, które nie są skończone, ale zaczynając czytać te książki, nie wiedziałam, że seria jest niekompletna. Mimo wszystko dostaje ode mnie wysokie noty pomimo braku ostatniego tomu, nad czym nadal ubolewam.

Na wstępie wam powiem, że ukazały się tylko dwa pierwsze tomy serii, a trzeci nigdy nie został napisany - albo jets tylko w języku angielskim, nie umiem znaleźć jednoznacznych informacji na ten temat - i niestety jest to duży minus, bo akcja na końcu drugiego tomu się mocno urywa, nic nie jest wyjaśnione i nie widomo co było dalej.

Ta seria (mówię seria bo mam an myśli od...

Sądząc po komentarzach nie tylko ja widziałam w powieści elementy zmierzchu :D Pomijając fakt, powieść typowo młodzieżowa, czyta się lekko, chociaż jest to lektura która jednym uchem wchodzi, a drugim wychodzi

Sądząc po komentarzach nie tylko ja widziałam w powieści elementy zmierzchu :D Pomijając fakt, powieść typowo młodzieżowa, czyta się lekko, chociaż jest to lektura która jednym uchem wchodzi, a drugim wychodzi

Córka Żywiołu - książka opowiada o nastolatce, która wyprowadza się z tatą do Irlandii. Co ją tam czeka? Dlaczego dziwny chłopak ciągle ją obserwuje? Dlaczego czuje mrowienie w rękach?

Czy ją polecam - Tak, ALE nie jest ona jakaś wspaniała. Główny związek romantyczny bardzo często mnie irytował, tak samo jak główna bohaterka, ale kilku bohaterów polubiłam. Styl pisania łatwy i szybki. Czy będę czytać następną część? Będę chciała, ale to zależy od dostępności książki.

6/10

Córka Żywiołu - książka opowiada o nastolatce, która wyprowadza się z tatą do Irlandii. Co ją tam czeka? Dlaczego dziwny chłopak ciągle ją obserwuje? Dlaczego czuje mrowienie w rękach?

Czy ją polecam - Tak, ALE nie jest ona jakaś wspaniała. Główny związek romantyczny bardzo często mnie irytował, tak samo jak główna bohaterka, ale kilku bohaterów polubiłam. Styl pisania...

Książka, od której polubiłam czytanie.

Książka, od której polubiłam czytanie.

Nie można powiedzieć że ta książka jest dobra ale też nie można powiedzieć że jest zła , jest taka średnia , gdy ja czytałam nie porwała mnie , bohaterzy nie są zaciekawi , nie wspomnę o wątkach romantycznych bo to jest kompletna masakra, jeśli lubicie katować się książkami które nie są dobre , proszę bardzo ja nie zamierzam .
Nie polecam !!!

Nie można powiedzieć że ta książka jest dobra ale też nie można powiedzieć że jest zła , jest taka średnia , gdy ja czytałam nie porwała mnie , bohaterzy nie są zaciekawi , nie wspomnę o wątkach romantycznych bo to jest kompletna masakra, jeśli lubicie katować się książkami które nie są dobre , proszę bardzo ja nie zamierzam .
Nie polecam !!!

Faktycznie zalatywało "Zmierzchem". Pomijając ten szczegół, całkiem fajna opowiastka.

Faktycznie zalatywało "Zmierzchem". Pomijając ten szczegół, całkiem fajna opowiastka.

Jakaś taka dziwna kopia Zmierzchu. Przynajmniej pierwsze 80 stron zastanawiałam się, kiedy koleś wyciągnie kły. Nie ważne.
Główna bohaterka infantylna boleśnie. Główny bohater w typie macho, który szybko okazuje się misiaczkiem-pisiaczkem. Para wymienia spojrzenia, kilka słów przy różnych okazjach... a przy kolejnym spotkaniu już się całują i wymieniają zapewnieniami o ponadczasowej, niezwykłej i przepotężnej miłości. Nikogo ta miłość nie dziwi. Nikogo nie martwi, że się nie znają. Spoczko.
No błagam.
Czytając, czułam jak obumierają moje szare komórki, a umówmy się - moje standardy co do tego, co nazywam "fajną książką" są bardzo niskie. To było nawet poniżej nich.

Jakaś taka dziwna kopia Zmierzchu. Przynajmniej pierwsze 80 stron zastanawiałam się, kiedy koleś wyciągnie kły. Nie ważne.
Główna bohaterka infantylna boleśnie. Główny bohater w typie macho, który szybko okazuje się misiaczkiem-pisiaczkem. Para wymienia spojrzenia, kilka słów przy różnych okazjach... a przy kolejnym spotkaniu już się całują i wymieniają zapewnieniami o...