www.naszerecenzje.wordpress.com

Miłość jest wdzięcznym tematem dla pisarzy. Choć nie każdy potrafi o niej pisać w sposób przekonujący i wymowny, to jednak wielu próbuje. Swoich sił w tym temacie spróbowała także Lisa Desrochers, którą do pisania zainspirowała jedna z jej córek. Historia miłosnego trójkąta – śmiertelniczki, demona i anioła, przedstawiona w książce „Demony. Pokusa”, zapowiadała się dosyć ciekawie. Czytelnicy lubujący się w paranormalnych romansach mieli dostać kolejną powieść typu „Zmierzch”, „Drżenie” itp.

Frannie jest zwyczajną nastolatką, wywodzącą się z dosyć konserwatywnej, katolickiej rodziny. Pewnego dnia w jej szkole pojawia się nowy uczeń, piekielnie przystojny i szalenie intrygujący Lucyfer (jakże wymowne imię, prawda?). Choć uczennice szkoły wydrapują sobie oczy by Luc zwrócił na nie uwagę to on dostrzega coś właśnie we Frannie. Jednak niespodziewanie dla wszystkich, w szkole pojawia się kolejny nowy chłopak. Anielsko łagodny i niebiańsko piękny Gabriel, który także interesuje się naszą bohaterką. Pada więc pytanie: „Gdybyś miała wybór pomiędzy niebem a piekłem, co byś wybrała?”

Pytanie to wskazuje, że książka jest przeznaczona stricte dla kobiet, i rzeczywiście tak jest. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie jakiegokolwiek faceta, który byłby w stanie przebrnąć przez ten kocioł zagmatwanych emocji, zaplątanych opisów uczuć oraz nastoletnich problemów hormonalnych. Przykro mi to stwierdzić, ale już sama fabuła jest tak nagięta, że aż niewyobrażalna, abstrahując oczywiście od całej tej paranormalności. Demony istnieją w naszej religii od wieków, uczłowieczenie ich i sprawienie, że jeden z nich jest w stanie zapałać uczuciem do ziemskiej dziewczyny, jest… sporym nadużyciem. Już szybciej byłabym w stanie uwierzyć, że jakiś anioł mógłby pokochać kobietę – wszak anioły są miłością. Można teraz zapytać, czemu np. łatwiej przyszło ludziom uwierzyć, że wampir zakochał się w dziewczynie, a to dlatego, że w wielu pozycjach literackich i w kilku dziełach filmowych wampir często pokazywany był jako amant, może więc zdarzyło się to już przyjąć. Ale przecież od tego są książki, żeby to co nieprawdopodobne stawało się realne, więc idę na ugodę, uruchamiam wyobraźnię i łup! Kolejna kłoda pod nogi – styl autorki. Łopatologiczny, prosty, nastawiony na całkowity brak wyobraźni. Opisywana plątanina uczuć oscyluje między ochotą na seks a ochotą na seks… I tak naprawdę jestem ciekawa, czy autorka naprawdę myśli, że każda nastolatka jest lekko zdzirowata? Następnym minusem są bohaterowie. Cała masa bezpłciowych postaci, grupa mięśniaków, wspomniane napalone nastolatki, kilku niemrawych chłopców, i dwóch „tytanów” nie z tej ziemi.

Powieść „Demony. Pokusa” czyta się szybko i szybko się zapomina o niej, o jej bohaterach i o historii, którą opowiada. Jak już wspomniałam, styl bohaterki jest dosyć męczący, ale można go przełknąć. Po prostu w tej powieści nie ma nic co by przykuwało uwagę. Mam też mały przytyk do wydawnictwa. Okładka, powinna nawiązywać do treści książki, niestety popełniono małe foux pas, główna bohaterka jest blondyneczką, małą, kruchą, a w centrum okładki widzimy lekko gotycką czarną piękność, która mogłaby być jeszcze jednym demonem, a nie dziewczyną o którą trzeba się troszczyć. Rzadko zdarza mi się czepiać takich rzeczy, ale w tym wypadku wyjątkowo uderzyła mnie ta różnica.

Ocena: 2/6

www.naszerecenzje.wordpress.com

Miłość jest wdzięcznym tematem dla pisarzy. Choć nie każdy potrafi o niej pisać w sposób przekonujący i wymowny, to jednak wielu próbuje. Swoich sił w tym temacie spróbowała także Lisa Desrochers, którą do pisania zainspirowała jedna z jej córek. Historia miłosnego trójkąta – śmiertelniczki, demona i anioła, przedstawiona w książce „Demony....