Książka skierowana niewątpliwie do nastolatków, ale nie zaszkodzi jak dorośli sobie poczytają. Porusza całkiem sporo poważnych tematów: samotności w tłumie, inności, relacji w rodzinie, stosunku człowieka do zwierząt i pewnie jeszcze wielu innych. Mimo niewielkiej objętości wcale tych tematów nie spłyca. mnie się podobało. Świetna do przedyskutowania w rodzinie.

Książka skierowana niewątpliwie do nastolatków, ale nie zaszkodzi jak dorośli sobie poczytają. Porusza całkiem sporo poważnych tematów: samotności w tłumie, inności, relacji w rodzinie, stosunku człowieka do zwierząt i pewnie jeszcze wielu innych. Mimo niewielkiej objętości wcale tych tematów nie spłyca. mnie się podobało. Świetna do przedyskutowania w rodzinie.

Reachel to utalentowana, choć nietypowa dziewczyna. Najlepiej czuje się w towarzystwie zwierząt, jednak ponieważ jej rodzice nie chcą jej pozwolić na posiadanie psa, pomaga w schronisku. Pewnego dnia trafia do niego zdziczała suka rasy collie... Reachel, zafascynowana zwierzęciem, postanawia mu pomóc, jednocześnie pisząc opowiadanie na konkurs, właśnie o nim.
Nie oszukujmy się, Włóczęga to bardzo ważna dla mnie, choć krótka, książka. Trudno nazwać mi ją powieścią - bo to tak prosta historia, że chyba bardziej zasługuje na miano opowiadania. Ale... chyba właśnie dzięki takiej budowie wywarła na mnie swego czasu tak ogromne wrażenie.
Powieść Koji pozornie tylko opowiada historię psa - w rzeczywistości jednak całość skupia się na zmaganiach wewnętrznych zagubionej w swoim życiu nastolatki, która szuka swojego miejsca i nie potrafiąc go znaleźć, zaczyna szamotać się jak zwierzę w ciasnej klatce. Dość głęboko wchodzimy więc w życie i świat Reachel, którą przynajmniej ja bardzo polubiłam. Jest inteligentna, nietypowa, ma swoje zdanie i swoje talenty, ale właśnie przez to jest nierozumiana przez większość rówieśników oraz rodzinę. Schronisko to dla niej odskocznia, drugi dom - to tam najchętniej spędza czas. I... gdy pewnego razu trafia na zdziczałego psa zaczyna widzieć w nim siebie, dlatego tak skupia się na nim, próbując mu pomóc, przy tym pomagając sama sobie. W jaki sposób? Nie będę pisać, bo obawiam się, że w przypadku tak krótkiej książki za dużo bym Wam zdradziła.
Włóczęga składa się z dwóch... rodzajów narracji. Główny - to historia Reachel, napisana w narracji pierwszoosobowej, poboczny zaś to opowiadanie o psie, która dziewczyna pisze i które świetnie odzwierciedla to, co akurat bohaterka czuje. Obydwie na prawdę dobrze się dopełniają.
Nie będę tu pisać więcej, bo i... nie ma o czym przy jednowątkowej powieści. Ale na prawdę gorąco polecam Włóczęgę, zarówno po to, by przeczytać sobie coś krótkiego w ramach odskoczni, jak i po to, by zachęcić jakąś koleżankę, czy kolegę, który nie przepada za czytaniem z racji niewielkiej obszerności tej książki. To na prawdę dobra, poruszająca historia, która powinna spodobać się większości nastolatków, a szczególnie tym, którzy lubią zwierzęta.

Reachel to utalentowana, choć nietypowa dziewczyna. Najlepiej czuje się w towarzystwie zwierząt, jednak ponieważ jej rodzice nie chcą jej pozwolić na posiadanie psa, pomaga w schronisku. Pewnego dnia trafia do niego zdziczała suka rasy collie... Reachel, zafascynowana zwierzęciem, postanawia mu pomóc, jednocześnie pisząc opowiadanie na konkurs, właśnie o nim.
Nie oszukujmy...

Przyznaję, że bardzo płytko wybrałam tę książkę - jestem miłośnikiem psów, sama w tamtym czasie miałam owczarka collie i pieseczek na okładce mi się spodobał.
Treść książki jest bardzo poważna mimo swojego "nastoletniego" charakteru. Rachel jest wolontariuszką w schronisku. W książce jest sporo opisów jak takie życie codzienne w tym schronisku wygląda. Całą sytuację zmienia jedna jedyna sunia (właśnie owczarka collie!),która do wymienionego wyżej schroniska trafia.
Taki pies, który nikomu nie pozwala do siebie podejść, bez przerwy warczy i wygląda jakby chciał cię zjeść odpycha raczej wszystkich. Ale Rachel widzi w niej tylko strach. Strach i ogromną samotność. Brawo dla autorki za nakreślenie więzi jaka może powstać pomiędzy psem a człowiekiem - rzadko komu w sposób właściwy udaje się to zrobić. Kłaniam się do stóp również za scenę kulminacyjną - dla niej chyba warto przeczytać całą książkę.
Jest ona cieniutka i dobra na jeden letni wieczór na tarasie w promieniach słońca. Radzę jednak zaopatrzyć się w paczkę chusteczek ;)

Przyznaję, że bardzo płytko wybrałam tę książkę - jestem miłośnikiem psów, sama w tamtym czasie miałam owczarka collie i pieseczek na okładce mi się spodobał.
Treść książki jest bardzo poważna mimo swojego "nastoletniego" charakteru. Rachel jest wolontariuszką w schronisku. W książce jest sporo opisów jak takie życie codzienne w tym schronisku wygląda. Całą sytuację zmienia...

Jestem wielbicielką wszelkich zwierząt, między innymi dlatego sięgnęłam po tę książkę. Sama - tak jak Rachel - staram się jak mogę, by pomagać zwierzakom. Książka mnie bardzo poruszyła. Nie tylko pod względem poprawnego pisania, wciągania czytelnika w treść, ale także była to chyba najsmutniejsza książka, którą czytałam. Może dlatego, że sama byłam bliska przeżycia tego co bohaterka? Może także z powodu bliskości w zachowaniu, postępowaniu i rozumowaniu bohaterki i mnie. Pod koniec książki dosłownie ryczałam. Książka odcisnęła głębokie piętno i długo zostanie w mojej pamięci. Na pewno do niej będę wracać!

Pełna recenzja: http://my-books-1220.blogspot.com/2012/12/woczega.html
Blog z recenzjami książek "MyBooks - Nasze Recenzje" : http://my-books-1220.blogspot.com/

Jestem wielbicielką wszelkich zwierząt, między innymi dlatego sięgnęłam po tę książkę. Sama - tak jak Rachel - staram się jak mogę, by pomagać zwierzakom. Książka mnie bardzo poruszyła. Nie tylko pod względem poprawnego pisania, wciągania czytelnika w treść, ale także była to chyba najsmutniejsza książka, którą czytałam. Może dlatego, że sama byłam bliska przeżycia tego co...

Rachel ma zdolności literackie. Pisze opowiadanie o psie, który trafił do schroniska, gdzie jest wolontariuszką. Z czasem okazuje się, że pies uosabia jej własne lęki i być może prowokuje do przemyślenia własnej postawy wobec życia i konfliktów z otoczeniem. Ciekawie opowiedziana historia. Może warto czasem zastanowić się na sytuacją zwierząt w schroniskach i dylematach, których doświadczają, zarówno pracownicy tego rodzaju placówek jak i wolontariusze, z pasją i poświęceniem walczący o miejsce dla tych zwierząt, pośród ludzi.

Rachel ma zdolności literackie. Pisze opowiadanie o psie, który trafił do schroniska, gdzie jest wolontariuszką. Z czasem okazuje się, że pies uosabia jej własne lęki i być może prowokuje do przemyślenia własnej postawy wobec życia i konfliktów z otoczeniem. Ciekawie opowiedziana historia. Może warto czasem zastanowić się na sytuacją zwierząt w schroniskach i dylematach,...

Patrząc na okładkę można pomyśleć,że to jakaś cukierkowa opowiastka...Nie,w środku jest bunt głównej bohaterki,jej poczucie wyobcowania,samotności...Chwile szczęścia i beznadziei...Na dobrą sprawę chciałbym słuchać historii Rachel jeszcze przez wiele godzin...Świetna choć niepozorna książka niekoniecznie dla dzieci/młodzieży.

Patrząc na okładkę można pomyśleć,że to jakaś cukierkowa opowiastka...Nie,w środku jest bunt głównej bohaterki,jej poczucie wyobcowania,samotności...Chwile szczęścia i beznadziei...Na dobrą sprawę chciałbym słuchać historii Rachel jeszcze przez wiele godzin...Świetna choć niepozorna książka niekoniecznie dla dzieci/młodzieży.

Świetna, pełna emocji i wzruszeń powieść o ratowaniu zwierzaków ze schroniska. O tym jak bardzo jesteśmy podobni do zwierząt. Pełna pasji i humoru:)

Świetna, pełna emocji i wzruszeń powieść o ratowaniu zwierzaków ze schroniska. O tym jak bardzo jesteśmy podobni do zwierząt. Pełna pasji i humoru:)

Wzruszająca, smutna, ale niesamowita.

Wzruszająca, smutna, ale niesamowita.

Przyjemna książka na jeden wieczór. Typowo młodzieżowa a jednak fajnie się ją czyta. Pieski górą! Opowieść dla wszystkich miłośników tych cudownych stworzeń :)

Przyjemna książka na jeden wieczór. Typowo młodzieżowa a jednak fajnie się ją czyta. Pieski górą! Opowieść dla wszystkich miłośników tych cudownych stworzeń :)

Pierwsza książka, na której płakałam. Naprawdę piękna i wzruszająca!

Pierwsza książka, na której płakałam. Naprawdę piękna i wzruszająca!