Relacja Ojca Leona i Jana Pawła II stanowi pewien wzór, w którym najważniejsze elementy to wzajemna życzliwość, radość z każdego spotkania, pokora wobec ustalonej hierarchii, brak wyniosłości.
W tej antologii zebrano trzy książki Ojca Leona, będące świadkami relacji benedyktyna z biskupem Rzymu.
Ta bliskość, która trwa nadal pomimo przeprowadzki Papieża polska z Watykanu do Nieba, jest obrazem tego jak dwóch mężczyzn potrafi zbudować relację opartą zarówno na szczerości serca, jak i autorytecie Ewangelii. Ponieważ dobro ze swej natury pomnaża się, do tej przyjaźni zaproszeni są wszyscy czytelnicy.
Prawdziwa przyjaźń jest wymagająca, toteż dzięki wspomnieniom Ojca Leona jeszcze raz będzie można podjąć próbę zapoznania się z ponadczasowym nauczaniem Jana Pawła II.

Ojciec Leon poznał Karola Wojdyłę kiedy był kapelanem Domu Diecezjalnego w Pewli Małej w Beskidzie Żywieckim. Właśnie tam w lutym 1957 roku doszło do pierwszego spotkania. Jak wspomina Ojciec Leon Karol wpadł na parę dni z kilkoma studentami, by odetchnąć czystym powietrzem i zjechać na nartach z Pilska. Pełen pogody, życzliwości i spokojnego uśmiechu. Bardzo bliski i swój od pierwszego spotkania, a jednocześnie jakby trochę nieobecny, a może inaczej- jakby głębiej obecny wśród ludzi i spraw. Czasu przeznaczonego na odpoczynek nigdy nie spędzał sam. Zawsze był w towarzystwie młodych ludzi. Nie stronił tez od starszych i słuchał ich z uwagą. Umiał jednak zawsze wygospodarować chwile dla siebie, i jak można było się domyślić, na spotkanie z Bogiem w swoim wnętrzu- przez oderwanie się od grupy, przyjście trochę później lub wyjście wcześniej, czy wreszcie przez to charakterystyczne zamyślenie, które można było dostrzec u Niego i wtedy, gdy był już Papieżem.
Wujek Karol nigdy nikogo nie ciągnął nigdzie na siłę. Po prostu był sobą- człowiekiem ,który traktował na serio Boga i uznawał wartość każdego człowieka spotkanego na swej drodze. Był w tym wszystkim tak zwyczajny, że nie odstraszał, a jednocześnie tak mocny i na swój sposób tajemniczy, że pociągał za sobą jak magnes wszystkich, którym zależało choć trochę na prawdziwym życiu.
Troska o uszanowanie godności drugiego człowieka była zawsze charakterystycznym rysem osobowości przyszłego Papieża.

Ojciec Leon udostępnił szerokiej publiczności swoje wspomnienia i przeżycia ze spotkań z pasterzem Kościoła Krakowskiego a później Papieżem, które pozostawiły niezatarty ślad w jego życiu kapłańskim. Czytając książkę widać zafascynowanie Autora tą wyjątkową postacią...

Nieoficjalny hymn Światowych Rekolekcji Podhalańskich: Módl się i przebaczaj, Do źródła powracaj. Z Beskidów i Tater Przywieje nas wiater. Do Miasta Wiecznego, Do Rzymu naszego, Do Ojca Świętego, Zawsze obecnego.
Zawsze na nas liczysz, choć różnie to bywa, Tego sobie życzym, by wiara nas żywa Razem jednoczyła na tej naszej ziemi, Którą całym sercem szczerze miłujemy. Góralska swoboda ku Bogu zwrócona. Ku dobru człowieka sercem przepełniona. Umocnieni słowy Janapawłowymi, Odnowim oblicze, oblicze tej ziemi.

Relacja Ojca Leona i Jana Pawła II stanowi pewien wzór, w którym najważniejsze elementy to wzajemna życzliwość, radość z każdego spotkania, pokora wobec ustalonej hierarchii, brak wyniosłości.
W tej antologii zebrano trzy książki Ojca Leona, będące świadkami relacji benedyktyna z biskupem Rzymu.
Ta bliskość, która trwa nadal pomimo przeprowadzki Papieża polska z Watykanu do...