„A on przyszedł na świat, żeby zrobić wiele rzeczy, ale również po to, by dać im nauczkę. Przekazać im prostą prawdę. Że świat jest mrocznym miejscem.”

Takie motto wyznaje jeden z głównych bohaterów przepełnionej bestialskim okrucieństwem i emanującą grozą powieścią Jacka Ketchuma „Jedyne dziecko”. Mężczyzna żyje w przeświadczeniu, że taka jest jego życiowa rola – chełpi się niewyobrażalnym lękiem, jaki potrafi wywoływać u innych osób. Napawa się scenami, w których jego ofiara topi się w przerażeniu, a świadomość nadchodzącej śmierci potęguje strach i paraliżuje ciało.

Arthur Danse, bo o nim tu mowa, to świetnie radzący sobie w życiu biznesmen, którego interesy rozkwitają niczym pąki na drzewach wczesną wiosną. Ten świetnie zachowujący pozory i uchodzący za kochającego, życzliwego i sympatycznego człowieka mężczyzna jest ojcem ośmioletniego Roberta. Matka Roberta, zwyczajna kobieta, Liddy Danse nie potrafi wyjaśnić zmian zachodzących w zachowaniu jej upragnionego dziecka. Robert zaczyna moczyć się w nocy, jest zamknięty w sobie, nie radzi sobie w kontaktach z rówieśnikami i przyjmuje dziwną pozycję. Liddy początkowo nie zdaje sobie sprawy z czego wynikają te zmiany. Dopiero po pewnym czasie zaczyna się jej objawiać przerażająca prawda, która przemienia jej życie w wydawałoby się niekończący, przegrany koszmar.

Jack Ketchum to pseudonim artystyczny amerykańskiego pisarza Dallasa Mayr. Autor określany jest mianem drugiego po Stephenie Kingu króla grozy. Wśród najbardziej znanych jego powieści znajdują się „Dziewczyna z sąsiedztwa”, „Poza sezonem” czy „Straceni”. Amerykański pisarz w „Jedynym dziecku” dokonuje dogłębnej analizy psychologicznej oprawcy, koncentruje się na jego dzieciństwie, motywach działania, a także podejmuje się próby wyjaśnienia jego postępowania. To niebywałe studium psychologiczne umożliwia czytelnikowi nakreślenie szczegółowego portretu Arthura. Nie usprawiedliwia jednak jego brutalnych, nieludzkich czynów. Wstrząsające zdarzenia, dogłębnie przemyślane działania oraz akty przemocy i molestowania przedstawione w powieści budzą nieopisany terror w ofiarach. Czytelnik z niedowierzaniem chłonie wypisaną na kolejnych stronicach książki treść, wywołującą głęboki szok i nieprawdopodobne emocje.

„Powieścią „Jedyne dziecko” Jack Ketchum po raz kolejny udowadnia, że jest pisarzem z ekstraklasy światowej grozy. Ta książka przeraża realizmem i bezkompromisowo przypomina o koszmarach dziejących się tuż obok nas. Nie sposób przejść obok nich obojętnie.” To słowa Stefana Dardy, autora „Domu na wyrębach” oraz cyklu „ Czarny Wygon”. Wypowiedź ta stanowi doskonałe podsumowanie „Jedynego dziecka”, pod którą i ja się podpisuję.

"Jedyne dziecko" chciałabym polecić przede wszystkim tym, którzy lubią takiego rodzaju tematykę. Osobiście jestem wstrząśnięta prozą Jacka Ketchuma, ale jednocześnie jestem pewna, że w przyszłości sięgnę po kolejne jego książki. Polecam jedynie osobom o mocnych nerwach.

http://czytadlatetiisheri.blogspot.com/2012/02/jedyne-dziecko-jack-ketchum.html

„A on przyszedł na świat, żeby zrobić wiele rzeczy, ale również po to, by dać im nauczkę. Przekazać im prostą prawdę. Że świat jest mrocznym miejscem.”

Takie motto wyznaje jeden z głównych bohaterów przepełnionej bestialskim okrucieństwem i emanującą grozą powieścią Jacka Ketchuma „Jedyne dziecko”. Mężczyzna żyje w przeświadczeniu, że taka jest jego życiowa rola – chełpi...