„Łowcy Mitów” to pełna uroku i przywołująca najwspanialsze wspomnienia opowieść o dwóch równoległych światach i poznawaniu alternatywnej rzeczywistości. Dość znany temat nie wprowadza niczego nowego, ale fanom gatunku przypomina, jak bardzo zachwycały ich takie opowieści w przeszłości.

Oliver Bascombe to twardo stąpający po ziemi młody prawnik, który nazajutrz ożenić ma się z niezbyt przez siebie pożądaną, ale za to lubianą przez ojca kobietą. Prowadzi uporządkowane i raczej nudne życie. Wszystko zmienia się, gdy podczas śnieżnej zamieci w jego salonie ląduje nie kto inny, jak sam legendarny Dziadek Mróz. Ścigany przez niebezpiecznego Łowcę Mitów prosi Olivera o pomoc, a młody mężczyzna ratując życie swoje i starca przechodzi na drugą stronę Zasłony. Znajduje się w równoległym świecie zamieszkałym przez Mity, czyli najróżniejsze istoty i kreatury, które w ludzkim świecie pojawiają się jedynie w bajkach.

„Łowcy mitów” przywodzą na myśl takie dzieła jak „Czarnoksiężnik z Krainy Oz”, „Niekończąca się historia”, czy „Opowieści z Narni”. Świat jest tutaj tak samo magiczny i baśniowy, jedyną innowacją jest dorosły bohater i nieco bardziej mroczny charakter. Pomimo tego wędrówka ścieżkami równoległego świata i poznawanie jego tajemnic była wielką przyjemnością, a dodatkowo przywoływała naprawdę miłe i ciepłe wspomnienia z dzieciństwa. Kreując świat mitycznych istot zamieszkujących równoległy świat, autor spisał się na medal. Stworzył ciekawe połączenie tradycyjnego folkloru i całkiem nowych, zainspirowanych własną wyobraźnią wizji.

Równolegle do tej magicznej wędrówki akcja toczy się w świecie rzeczywistym. Zaginięcie Olivera w dniu ślubu nie pozostaje bez echa. Na dodatek wkrótce sprawy się komplikują, pojawiają się ofiary śmiertelne. Detektyw Ted Halliwell prowadzi dochodzenie i stara się połączyć tajemnicze zniknięcie mężczyzny ze wszystkimi jego skutkami.

Ta część powieści nie zachwyca, a nawet irytuje. Skoki pomiędzy światem rzeczywistym i fantastycznym pojawiają się zbyt często, a my, biedni czytelnicy, co kilka stron przenosić się musimy z miejsca na miejsce. Powoduje to, że akcja jest niespójna i w rezultacie mało interesująca. Zbyt często zmuszeni jesteśmy opuszczać miejsce ciekawych wydarzeń i trudno wciągnąć się w którykolwiek z wątków. W momencie, kiedy zaczynamy wczuwać się w atmosferę otaczającego nas świata – przenosimy się do świata równoległego. Na dodatek skoki te są zupełnie niepotrzebne. Śledztwo detektywa Halliwella nie fascynuje, ponieważ doskonale wiemy, co wydarzyło się „naprawdę”, więc działania organów ścigania nie robią na nas większego wrażenia. Dwa współegzystujące światy nie wpływają też na siebie, dlatego ich częste pokazywanie nie ma większego sensu.

Szkoda, że autor postanowił ciągnąć dwie sroki za ogon i nie skupił się na jednym tylko aspekcie historii. Mimo wszystko warto wybrać się w tą pełną przygód, niebezpieczeństw i odkrywanych na każdym kroku nowych, zaskakujących tajemnic obcego świata.

Zuzanna Szulist