Bardzo trudna książka. Alkoholizm niszczy, tego który jest uzależniony i tych wszystkich wokół, którzy funkcjonują w przestrzeni alkoholika. Alkoholizm wśród księży jest szczególnie trudny.
Książka zawiera historie księży których nałóg dotknął. Każdy przypadek jest inny. Alkohol jest wierzchołkiem, to co przykrywa to samotność, presja otoczenia, zwierzchników, wygórowane ambicje. Trudne były te opowieści, zwłaszcza kiedy widziało się ostracyzm środowiska. Dla mnie lektura była jednak pouczająca – ksiądz nie jest człowiekiem z marmuru, jest jak każdy z nas i jak każdy potrzebuje wspólnoty.

Bardzo trudna książka. Alkoholizm niszczy, tego który jest uzależniony i tych wszystkich wokół, którzy funkcjonują w przestrzeni alkoholika. Alkoholizm wśród księży jest szczególnie trudny.
Książka zawiera historie księży których nałóg dotknął. Każdy przypadek jest inny. Alkohol jest wierzchołkiem, to co przykrywa to samotność, presja otoczenia, zwierzchników, wygórowane...

Książka zawiera historię księży, którzy zmagają się z alkoholizmem. Bez lukru i oszukiwania opisują swoją sytuację, to jak doszło do ich choroby, z której jednym udało się wyjść, a do innych wraca jak bumerang. Alkoholizm to choroba duszy i ciała, z której ciężko wyjść i nie omija żadnej z grup społecznych.
"Czysta wódka duszy nie plami"...

Książka zawiera historię księży, którzy zmagają się z alkoholizmem. Bez lukru i oszukiwania opisują swoją sytuację, to jak doszło do ich choroby, z której jednym udało się wyjść, a do innych wraca jak bumerang. Alkoholizm to choroba duszy i ciała, z której ciężko wyjść i nie omija żadnej z grup społecznych.
"Czysta wódka duszy nie plami"...

Uzależnienie od alkoholu - choroba, która zakrada się niespostrzeżenie i może dopaść każdego. I jak się okazuje, księża nie są tutaj wyjątkami. Historie opisane w książce to świadectwa niejednokrotnych walk, upadków i powstań. Zaskoczeniem było dla mnie to, że Kościół bardzo angażuje się w walkę z alkoholizmem wśród społeczeństwa. A problem jest niemały. Trzeźwiący księża alkoholicy, jak sami o sobie mówią, zakładają przykościelne grupy wsparcia i starają się swoją postawą dać przykład innym, że można wygrać z nałogiem. Od tej strony Kościoła nie znałam, choć jest też jak zwykle druga strona medalu. Ktoś mi kiedyś powiedział, że najlepszą metodą na wygranie z nałogiem jest nie wziąć nigdy alkoholu do ust (to samo się tyczy palenia papierosów). Jak się raz spróbuje, zawsze jest ryzyko uzależnienia.

Uzależnienie od alkoholu - choroba, która zakrada się niespostrzeżenie i może dopaść każdego. I jak się okazuje, księża nie są tutaj wyjątkami. Historie opisane w książce to świadectwa niejednokrotnych walk, upadków i powstań. Zaskoczeniem było dla mnie to, że Kościół bardzo angażuje się w walkę z alkoholizmem wśród społeczeństwa. A problem jest niemały. Trzeźwiący księża...

Książka to zbiór opowiadań kilku księży o ich problemach z alkoholem. O tym, jak się zagłębiali w chorobę, o przyzwoleniu środowiska. O braku pomocy i zrozumienia.
Temat mocno kontrowersyjny, ale chyba nie do końca wykorzystany. Rozumiem zamysł - przedstawić sylwetki, historie. Ale brakuje mi jakiegoś większego opracowania, dokładniejszych statystyk, słowem - rozwinięcia tematu.

Książka to zbiór opowiadań kilku księży o ich problemach z alkoholem. O tym, jak się zagłębiali w chorobę, o przyzwoleniu środowiska. O braku pomocy i zrozumienia.
Temat mocno kontrowersyjny, ale chyba nie do końca wykorzystany. Rozumiem zamysł - przedstawić sylwetki, historie. Ale brakuje mi jakiegoś większego opracowania, dokładniejszych statystyk, słowem - rozwinięcia...

Kilkanaście historii księży, którzy zmagają się ze swoim alkoholizmem. Warto się zapoznać, niezależnie od przekonań religijnych. To przede wszystkim historie ludzi, którzy zlekceważyli pierwsze oznaki choroby alkoholowej. Autor wysłuchuje ich opowieści: jak trafili do seminarium, jak wygląda ich posługa, jak trafili w szpony nałogu, jak do niego powracali i wreszcie: jak radzą sobie teraz. A także jak (i czy w ogóle) pomagają im w tym bliscy, wierni, przełożeni.

Kilkanaście historii księży, którzy zmagają się ze swoim alkoholizmem. Warto się zapoznać, niezależnie od przekonań religijnych. To przede wszystkim historie ludzi, którzy zlekceważyli pierwsze oznaki choroby alkoholowej. Autor wysłuchuje ich opowieści: jak trafili do seminarium, jak wygląda ich posługa, jak trafili w szpony nałogu, jak do niego powracali i wreszcie: jak...

"W Polsce jest prawie 30 tysięcy księży diecezjalnych i zakonnych. Szacuje się, że około 10 procent spośród nich ma problemy alkoholowe. Czyli, że mamy około trzech tysięcy kapłanów pijących szkodliwie bądź nałogowo." Tą szokującą i zdaje się zatrważającą, a może i dla niektórych gorszącą informację możemy przeczytać w książce Stanisława Zasady pt: "Wyznania księży alkoholików".
Opowieść przybiera formę spowiedzi opisanej przez osobę, która wysłuchuje "penitentów". Mimo że dotyczy trudnego i przygnębiającego tematu, podnosi na duchu. W końcu statystyki głoszą, że w Polsce z powodu choroby alkoholowej pośrednio i bezpośrednio cierpi 20 milionów ludzi. Nałogowo pije 2 procent ludności (około 800tys. osób),a dwa i pół miliona osób pije szkodliwie - nie są uzależnieni, ale nadużywają alkoholu (wg Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych). Jestem pewna, że każdy z nas zna kogoś uzależnionego, bądź nadużywającego tej substancji. Dlaczego więc problem miałby ominąć księży?
To tylko my, społeczeństwo uważamy, że ksiądz ma być człowiekiem lepszym od innych, wymagamy od tej grupy społecznej więcej. Przecież wszyscy jesteśmy tylko ludźmi. Sama, myślę, że nie wytrzymałabym presji takich wymagań. Nie wiem, jak i gdzie znalazłabym ujście.
Jednego jestem pewna, wciąż za mało wiemy o mechanizmach tej choroby i wciąż łatwo oceniamy osoby, które na nią zapadły. Niewiedza nie jest spowodowana brakiem odpowiednich badań, lecz jej przyczyna leży w naszym podejściu do sprawy; bagatelizujemy problem, nie sięgamy po odpowiednią lekturę. Słusznie zauważył jeden z bohaterów książki, że w naszej kulturze tłumaczyć się musi osoba na imprezie, z tego, dlaczego "z nami się nie napije", niż osoba, która pije. Nie potrafimy uszanować magicznego słowa "nie", a alkohol wciąż króluje na wszelkich prywatkach, ślubach, chrztach. Nieraz da się zauważyć, że na weselu ważniejsza jest wódka, niż para młoda.
”W Środę Popielcową od rana źle się czuł, bo we wtorek był na śledziku i znowu popił. W głowie kotłowały mu się różne myśli. - zastanawiał się (...). Gdy wchodził do kościoła, nie myślał wcale, żeby to powiedzieć. Teraz wyznał: Pewnie też macie inny obraz mnie: wesołego, sympatycznego kapłana. Ale nie chcę być dłużej aktorem. Jestem alkoholikiem. Muszę podjąć terapię. Proszę o modlitwę. Na tym skończył. Ludzie stali jak wryci. Niektórzy płakali.” - głosi fragment książki wydanej przez Wydawnictwo Znak.

"W Polsce jest prawie 30 tysięcy księży diecezjalnych i zakonnych. Szacuje się, że około 10 procent spośród nich ma problemy alkoholowe. Czyli, że mamy około trzech tysięcy kapłanów pijących szkodliwie bądź nałogowo." Tą szokującą i zdaje się zatrważającą, a może i dla niektórych gorszącą informację możemy przeczytać w książce Stanisława Zasady pt: "Wyznania księży...

Czasami zaczynają już w domu rodzinnym-niewinnie ,kieliszek czy dwa od czasu do czasu oczywiście nie bez okazji.Czasami będąc już wyświęconym duszpasterzem zaczynają picie od kolacji u wiernych ,na których nie może dla księdza zabraknąć kieliszeczka naleweczki ,wina czy wódki.Niektórzy pochodzą z rodzin ,w których alkoholizm był normalnością,a czasami pochodzą z tzw.rodzin bogobojnych,gdzie miejsca na alkohol nie było.Łączy ich jednak jedno-choroba.Choroba alkoholowa,z której nie jest łatwo trafić na zwierzchnika,który wyciąga pomocną dłoń do księdza alkoholika.Nie jest łatwo znależć pomoc ,zrozumienie i akceptację u parafian,kolegów czy nawet swojej rodziny.Nie jest łatwo się wyleczyć,a sutanna i kapłaństwo w leczeniu nie pomagają.Wyznania księży alkoholików to wstrząsająca książka.Odkrywa przed nami sekret tak namiętnie skrywany w polskim kościele.Historie opowiadają księża,którzy walczą z chorobą alkoholową od wielu lat.Opowiadają o drodze przez piekło,jaką jest alkoholizm.Drodze,która chociaż wyboista i kręta tak naprawdę nie ma końca.Alkoholizm w kościele był,jest i będzie.Dotyka i tych kapłanów na dole i tych na szczytach kościelnej hierarchii tyle tylko,ze problem mimo,że istnieje jest nadal skrzętnie "zamiatany pod dywan"Wstrząsające świadectwo.Wstrząsająca książka.

Czasami zaczynają już w domu rodzinnym-niewinnie ,kieliszek czy dwa od czasu do czasu oczywiście nie bez okazji.Czasami będąc już wyświęconym duszpasterzem zaczynają picie od kolacji u wiernych ,na których nie może dla księdza zabraknąć kieliszeczka naleweczki ,wina czy wódki.Niektórzy pochodzą z rodzin ,w których alkoholizm był normalnością,a czasami pochodzą z tzw.rodzin...

Książka przedstawia portrety kilku księży. Łączy ich jedno. Wszyscy zmagają się z chorobą alkoholową. Wszyscy przechodzili terapię (z różnym skutkiem).
Każdy ksiądz opisuje w kilku słowach historię swojego powołania oraz piciorys. Autor rzetelnie opisuje problem. Pisze o ekscesach księży, a więc: prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu, odprawianie Mszy św., gdy jest się nietrzeźwym, a w skrajnych przypadkach rezygnacja z celebracji Eucharystii. Mówi także o roli świeckich w rozpijaniu kapłanów - w niektórych parafiach modne jest częstowanie księdza w czasie kolędy kieliszkiem.

Wielu księży wyznaje, że nawet gdyby nie zostali kapłanami - i tak sięgnęliby po kieliszek.

Mówiąc o swoim alkoholizmie księża mówią także o częstym braku wsparcia ze strony biskupa. Częstą praktyką jest przenoszenie takiego kapłana z parafii na parafię - co nie likwiduje problemu. Jedną z największych kar jest nakaz znalezienia sobie parafii, lub suspensa (zawieszenie w czynnościach kapłańskich).

Wielu księży po terapii nie pije. Część z nich pomaga innym uzależnionym kapłanom. W Polsce został założony specjalny ośrodek, w którym mogą leczyć się księża uzależnieni od alkoholu.

W zakończeniu książki autor porusza problem alkoholizmu wśród biskupów.

Alkoholizm to choroba demokratyczna i dotyczy wszystkich zawodów. Ksiądz tez jest człowiekiem, i alkoholizm może go dopaść jak każda inna choroba.

Trudno jest zaakceptować fakt, że alkoholizm to choroba, wszak po pierwszy kieliszek sięga się z własnej i nieprzymuszonej woli. Do czego może ona doprowadzić, nawet kapłana, będącego dla wielu ludzi autorytetem można dowiedzieć się z tej książki.

„Whisky równa wszystkich bez wyjątku. Każdy, i dyrektor świetnie prosperującej agencji, i prosty robotnik z odlewni, jeśli nie potrafi utrzymać drinka jest zwykłym pijakiem.” (W. Swarup. Slumdog. Milioner z ulicy). Może warto więc pomyśleć, zanim kupimy komuś butelkę alkoholu w prezencie, albo gdy poczęstujemy kieliszkiem...

Książka przedstawia portrety kilku księży. Łączy ich jedno. Wszyscy zmagają się z chorobą alkoholową. Wszyscy przechodzili terapię (z różnym skutkiem).
Każdy ksiądz opisuje w kilku słowach historię swojego powołania oraz piciorys. Autor rzetelnie opisuje problem. Pisze o ekscesach księży, a więc: prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu, odprawianie Mszy św., gdy jest...

Książka genialna. Pokazuje, że ksiądz jest takim samym człowiekiem, jak każdy, że też upada, cierpi, odczuwa samotność, lęk, upokorzenie... Książka o utracie człowieczeństwa i odzyskiwaniu go na nowo. O nieustannej walce, nadziejach i wierze w to, że w końcu uda się pokonać chorobę. Niesamowita pozycja przeplatająca świadectwa kapłanów z historią alkoholizmu wśród duchownych w Polsce czy na świecie. Gorąco polecam.

Książka genialna. Pokazuje, że ksiądz jest takim samym człowiekiem, jak każdy, że też upada, cierpi, odczuwa samotność, lęk, upokorzenie... Książka o utracie człowieczeństwa i odzyskiwaniu go na nowo. O nieustannej walce, nadziejach i wierze w to, że w końcu uda się pokonać chorobę. Niesamowita pozycja przeplatająca świadectwa kapłanów z historią alkoholizmu wśród...

ciekawe jednak po chwili nudne.

ciekawe jednak po chwili nudne.