Dotychczas tylko dwa filmy wydały mi się zdecydowanie lepsze niż książka. Te dwa przypadki to "Angielski pacjent" i "Malowany welon". "Dobry rok" uznaję za trzeci taki przypadek. Książka jest dobra, ale to reżyser i Russel Crowe w głównej roli nadali tej historii lekkości, humoru i czaru.
W tym roku odwiedziłam Prowansję, a przewodniczka wskazywała miejsca, w których kręcono film.
Co do samej książki, to nie urzekła mnie aż tak bardzo. Chyba wciąż pozostaję pod urokiem filmu i rzeczywistości. Przyznaję, że niełatwo oddać magię tego miejsca. Wioski i małe miasteczka zagubione na wysokich wzgórzach, lawendowe pola, miejsca, w których czas się zatrzymał, senne życie w upalne południa i ożywające wieczorem, miejscowa tradycyjna kuchnia, winnice i zabytki to wszystko wizytówka Prowansji.
Brytyjczyk Peter Mayle uległ temu czarowi.
"Dobry rok" akurat opowiada pewną historię Anglika, który otrzymał w spadku po swoim stryju winnicę w Prowansji. Historia jest łatwa i przyjemna do czytanie, w sam raz na odprężenie. Wątki różnią się nawet sporo od filmowych.
Ale ten autor napisał też kilka pozycji, w których można podziwiać jego zmysł obserwacji i oceny rdzennych mieszkańców Prowansji i ich radzenia sobie z najazdem hordy turystów.
Polecam do przeczytania wszystkim miłośnikom podróży, którzy także cudzym okiem chcą spojrzeć na to co sami widzieli i poczuli oraz tym, którzy dopiero marzą o odwiedzeniu tej cudownej krainy.

Dotychczas tylko dwa filmy wydały mi się zdecydowanie lepsze niż książka. Te dwa przypadki to "Angielski pacjent" i "Malowany welon". "Dobry rok" uznaję za trzeci taki przypadek. Książka jest dobra, ale to reżyser i Russel Crowe w głównej roli nadali tej historii lekkości, humoru i czaru.
W tym roku odwiedziłam Prowansję, a przewodniczka wskazywała miejsca, w których...