Anna Jókai ur. 24 listopada 1932 w Budapeszcie, zmarła 5 czerwca 2017 roku. Była węgierską pisarką i nowelistką.
W 1966 debiutowała krótkimi tekstami na łamach węgierskich czasopism literackich. Pierwszą powieść, zatytułowaną „4447” napisała w 1968 roku.

Dziwny tytuł owej powieści nie uchyla nam nawet rąbka tajemnicy o czym będziemy czytać zagłębiając się w kolejne strony książki.
Tymczasem autorka zaprasza nas na ulicę Tamo 36 do Józsefváros, peszteńskiej części miasta, położonej w bezpośrednim centrum Budapesztu. Tu znajduje się stara, zdezelowana kamienica na parceli numer 4447, którą zamieszkuje rodzina Szapper. A jest ich niemało.

Gyula Szapper mąż głównej bohaterki Niusi to stary alkoholik. Córka Eszter ma już swoją rodzinę, męża i syna. Jonika oczko w głowie Niusi, to syn państwa Szapper. Jonika to inteligentny leń i obibok.
Babcia Karolina to 86 letnia staruszka, mama pani Szapper.
Oprócz tego mieszkanie, a właściwie jeden pokój dzielą z Jancim, przystojnym, zwariowanym "wynalazcą", najprawdopodobniej schizofrenikiem.
W kamienicy mieszka również brat Niusi, Jóska zagorzały komunista wraz z żoną Manci, działaczką partyjną.

Cała akcja, wszystkie wątki powieści toczą się w jednym miejscu, w zasadzie prawie wyłącznie w mieszkaniu państwa Szapper.
Autorka nie rozprasza uwagi czytelnika nadmierną ilością szczegółów, eksponuje jedynie te najbardziej istotne, jednoznacznie wskazujące na najważniejsze cechy bohaterki. Niusia to herszt baba. Stoi na straży i rządzi wszystkim i tak właściwie wszystkimi. Postać Niusi jest zawsze na pierwszym planie, bez jej udziału nie może zapaść żadna decyzja, gdyż pierwsze i ostatnie słowo zawsze należy do niej.
Niusia panuje niepodzielnie, konsekwentnie uprawiając grę pozorów. Kieruje się w życiu zasadą, że można złamać każdą normę moralną, byleby nic nie wyszło na jaw. Swoje brudy należy prać we własnym domu, a na zewnątrz zachować wizerunek porządnej rodziny.

Obcowanie z nią staje się dla czytelnika przeżyciem dostarczającym zarazem niemałej dawki śmiechu, jak i refleksji. Chociaż pani Szapper jest w utworze bohaterką wielu komicznych scen, w ostatecznym rozrachunku ich wymowa nie nastraja wcale optymistycznie. Postępowanie jej budzi gorycz i odrazę.

Autorka ukazuje drobnomieszczański styl życia. Obnaża zakłamanie osób, które zachowują standardy etyczne tylko pozornie, kierując się w życiu jedynie własnym
interesem i wygodą. Tego rodzaju ludzie tworzą świat wartości na opak. Deklarują przywiązanie do zasad moralnych, lecz zmieniają ich sens. Wykorzystują je dla zaspokojenia własnych niskich potrzeb i zapominają o nich, kiedy są im niepotrzebne. Demaskuje i eksponuje zjawisko kołtunerii. Ukazuje, jak pieniądz przesłania bohaterom, a właściwie to najbardziej Niusi świat i sprawia, że żadne wyższe uczucia, pragnienia, potrzeby nie mają znaczenia.

Tak właściwie można by jeszcze bardzo długo rozprawiać o tej niewielkiej objętościowo powieści, zawierającej niesamowite przesłanie, ukazującej przywary wielu rzeczywistych rodzin drobnomieszczańskich, skrywane pod poduszką przyzwoitości, którymi rządziła obłuda, zakłamanie i skrzywiona moralność. Kreując Szapperów pisarka zmierzała do napiętnowania i rozprawienia się z wadami takich rodzin.

Czytając maiłam wrażenie, że cofnęłam się w czasie o kilkadziesiąt lat, kiedy czytałam naszą rodzimą "Moralność Pani Dulskiej" tak bardzo podobna treścią do niej jest"4447"

I choć początkowo denerwowała mnie forma i przekaz ważnej treści, tak później z wielką frajdą przysiadałam, żeby w odrobinie wolnego czasu przeczytać choć kilka stron.

Anna Jókai ur. 24 listopada 1932 w Budapeszcie, zmarła 5 czerwca 2017 roku. Była węgierską pisarką i nowelistką.
W 1966 debiutowała krótkimi tekstami na łamach węgierskich czasopism literackich. Pierwszą powieść, zatytułowaną „4447” napisała w 1968 roku.

Dziwny tytuł owej powieści nie uchyla nam nawet rąbka tajemnicy o czym będziemy czytać zagłębiając się w kolejne strony...

Węgierski "bestseller", "sensacja" (według opisu),która doczekała się adaptacji scenicznej. Powieść jest o dysfunkcyjnej albo woli patologicznej rodzince. Żyją w rozpadającym się domu, wiecznie w niesnaskach i z kłopotami. Czy to się może skończyć dobrze? Tego nie zdradzę, a myślę warto przeczytać powieść.

Węgierski "bestseller", "sensacja" (według opisu),która doczekała się adaptacji scenicznej. Powieść jest o dysfunkcyjnej albo woli patologicznej rodzince. Żyją w rozpadającym się domu, wiecznie w niesnaskach i z kłopotami. Czy to się może skończyć dobrze? Tego nie zdradzę, a myślę warto przeczytać powieść.

Wartka, szalona, zabawna, lekka proza obyczajowa.Niesłusznie zapomniana powieść. Węgierska, bardziej drastyczna wersja Pani Dulskiej.

Wartka, szalona, zabawna, lekka proza obyczajowa.Niesłusznie zapomniana powieść. Węgierska, bardziej drastyczna wersja Pani Dulskiej.