Klasyka literatury amerykańskiej, jedna z najważniejszych tamtejszych powieściopisarek i... ciężko powiedzić, żeby to było dobre, bo niestety Zegar bez wskazówek dość się zestarzał i dużymi fragmentami szeleści ramotką. To, co na pewno można o tej powieści powiedzieć, to to, że autorka za wszelką cenę chciała z niej zrobić dzieło słuszne, zaangażowane społecznie i postępowe. I właśnie w wielu publicystycznych fragmentach dzieło to już niezamierzenie śmieszy i smakuje edukacyjną powieścią dla młodzieży. Bohaterowie nie są raczej ludźmi z krwi i kości, a jedynie nośnikami idei. Jednak należy docenić upór w podejmowaniu tematów: rasizmu, homoseksualizmu, wyalienowania, konfliktu pokoleń i sprawiedliwości społecznej. Ale - duże ale i duże zaskoczenie - powieściopisarka McCullers niestety nie portretuje niemal kobiet i to wielka szkoda. Nie wiem, czy więcej to mówi o niej samej, czy o statusie kobiet w Stanach Zjednoczonych lat 50.

Klasyka literatury amerykańskiej, jedna z najważniejszych tamtejszych powieściopisarek i... ciężko powiedzić, żeby to było dobre, bo niestety Zegar bez wskazówek dość się zestarzał i dużymi fragmentami szeleści ramotką. To, co na pewno można o tej powieści powiedzieć, to to, że autorka za wszelką cenę chciała z niej zrobić dzieło słuszne, zaangażowane społecznie i...

Zegar bez wskazówek to książka niepozorna bez szumnych zapowiedzi, ale napisana w sposób prosty i interesujący. Autorka nie ocenia ani nie neguje postaw z jakimi nie kryją się bohaterowie książki.

Są to między innymi rasizm oraz homoseksualizm. Podane w lekkim i niestrawnym sosie doprawionym przyprawą zwaną Klu KIux Klanem powoduje to zgagę w postaci zacofanych i zakorzenionych w południowych stanach Ameryki powracające wrzody z nadmiaru złych humorów.

Są to przekonania o supremacji białych ludzi. Osadnicy, którzy sprowadzili z Afryki czarnych autochtonów. Próbują udowodnić swoją nadrzędne miejsce względem podległych im Afroamerykanów traktowanych w społeczności, jak czyrak, która powoli niszczy zdrową tkankę. Pokutuje przekonanie, że mieszkanie w okolicy Afroamerykanina jest najgorszym co może spotkać białego.

Moim zdaniem książka budzi w czytelniku bardzo skrajne emocje uzależnione od tego, jak postrzegamy abolicję Afroamerykanów. Dla jednych to ludzie, jak Ty lub ja, dla innych zawsze pozostaną zmarginalizowani, których będziemy postrzegali jako nic nie znaczący na peryferiach cywilizacji.

Wielu przyjezdnych Amerykanów uważa, że można bezkarnie ich zabijać, bo to są podludzie i nic nie czują. Przypomina to jak traktowano Indian.

Konfrontacja jest nieunikniona, bo każdy ma prawo do decydowania, gdzie będzie mieszkać, żyć i płacić podatki.

Od nas tylko zależy czy innych będziemy postrzegać przez pryzmat własnych uprzędzeń. Może nadejść dzień, że sami będziemy potraktowani z buta i na nic zda się utyskiwanie warto o tym pomyśle i nie uważać za panów świata.

Żyjemy w czasach niespokojnych i zmieniająca się z dnia na dzień rzeczywistość może nas bardzo zaskoczyć, ale także rozczarować. Autorka daje piękną lekcję pokory, która warto sobie przyswoić i nie powtarzać błędów z przeszłości.

Zegar bez wskazówek to książka niepozorna bez szumnych zapowiedzi, ale napisana w sposób prosty i interesujący. Autorka nie ocenia ani nie neguje postaw z jakimi nie kryją się bohaterowie książki.

Są to między innymi rasizm oraz homoseksualizm. Podane w lekkim i niestrawnym sosie doprawionym przyprawą zwaną Klu KIux Klanem powoduje to zgagę w postaci zacofanych i...

„Zegar bez wskazówek” to powieść o amerykańskim Południu.

Głównymi bohaterami są dziadek i jego wnuk oraz zaprzyjaźniony z rodziną pan Malone, właściciel apteki. Ważną rolę odgrywa także młody Murzyn, Sherman, który od początku jest postacią tajemniczą i intrygującą. Związany z jego pochodzeniem sekret wychodzi na jaw stopniowo, zaskakując czytelnika i i każąc spojrzeć na niego z innej perspektywy.

Akcja rozgrywa się w mieście Milan w pierwszej połowie lat 50. minionego wieku i obejmuje kilkanaście miesięcy. W tym czasie życie niektórych bohaterów bardzo się zmienia.

Leciwy sędzia, będący zagorzałym zwolennikiem segregacji rasowej, wciąż z wielką tęsknotą wspomina dawne, niewolnicze Południe, nie mogąc przeboleć zachodzących społecznych zmian. Na ten temat toczy dyskusje z dorastającym wnukiem, Jesterem, który nie tylko nie podziela poglądów dziadka, ale buntuje się przeciw nim, czym doprowadza starego człowieka do rozpaczy. Jakby tego było mało, zaprzyjaźnia się z Shermanem, mimo iż relacje z nim nie są łatwe.

Od początku wyczuwa się w powieści narastające napięcie, które musi doprowadzić do jakiegoś otwartego konfliktu. Atmosferę dodatkowo podgrzewają różne niedopowiedzenia na temat nieżyjącego syna sędziego. Podobnie jak w przypadku pochodzenia Shermana, tak i tu prawdę odkrywamy stopniowo, powoli łącząc różne wydarzenia z przeszłości z teraźniejszością.

„Zegar bez wskazówek” to przede wszystkim powieść o konflikcie pokoleń i zderzeniu się odmiennych poglądów. To również opowiedziana niespiesznie, ale barwnie historia kilku mieszkańców południowego miasta.
Autorce udało się oddać pełen różnych napięć klimat połowy XX wieku, gdy w kraju uchodzącym powszechnie za symbol wolności wciąż dochodziło do linczów na tle rasowym, do wydawania niesprawiedliwych wyroków i codziennych ekscesów w sklepach, na ulicach, w parkach, autobusach… Nie mogło być inaczej, jeśli obowiązywał podział na miejsca dla białych i kolorowych. Nawet gdy oficjalnie znoszono jakieś restrykcje, powszechnie wciąż stosowano się do wcześniejszych zwyczajów. Nawet gdy oficjalnie nie istniał Ku Klux Klan, jego dawni członkowie i sympatycy nie tylko się spotykali i z sentymentem wspominali stare czasy, ale wciąż dopuszczali się aktów przemocy, które zazwyczaj pozostawały bezkarne.

Całość czyta się z zainteresowaniem i z emocjami. Polecam nie tylko miłośnikom południowych klimatów, ale każdemu, kto ceni literaturę podejmującą ważne tematy.

„Zegar bez wskazówek” to powieść o amerykańskim Południu.

Głównymi bohaterami są dziadek i jego wnuk oraz zaprzyjaźniony z rodziną pan Malone, właściciel apteki. Ważną rolę odgrywa także młody Murzyn, Sherman, który od początku jest postacią tajemniczą i intrygującą. Związany z jego pochodzeniem sekret wychodzi na jaw stopniowo, zaskakując czytelnika i i każąc spojrzeć na...

Poruszający obraz samotności, niezrozumienia i cierpienia.

Poruszający obraz samotności, niezrozumienia i cierpienia.

To bardzo osobista książka McCullers. Znając chociażby biogram autorki, szybko zorientujemy się w odniesieniach do życia osobistego, do choroby przede wszystkim.
Wrażliwość na nierówność społeczną, w tym dyskryminacja Afroamerykanów, brak miejsca w przestrzeni publicznej dla osób homoseksualnych, to zasadnicze tematy, które porusza autorka.
Zgrabnie komponuje fabułę, nakreślając sylwetki postaci łączy je zależnościami, wprowadzając nawet element sensacji.
Biała kobieta uwrażliwiona na dyskryminację.

To bardzo osobista książka McCullers. Znając chociażby biogram autorki, szybko zorientujemy się w odniesieniach do życia osobistego, do choroby przede wszystkim.
Wrażliwość na nierówność społeczną, w tym dyskryminacja Afroamerykanów, brak miejsca w przestrzeni publicznej dla osób homoseksualnych, to zasadnicze tematy, które porusza autorka.
Zgrabnie komponuje fabułę,...

McCullers chyba porusza głównie wątek samotności i braku umiejętności komunikacji pomiędzy bohaterami. Pisze dobrze i ujmująco.

McCullers chyba porusza głównie wątek samotności i braku umiejętności komunikacji pomiędzy bohaterami. Pisze dobrze i ujmująco.