"Wszyscy ci poeci należą do generacji, która tworzy poezję określaną mianem „Post-Stonewall". (...) Urodzeni po roku 1950 dojrzewali i odkrywali swoja gejowską tożsamość w innych zupełnie warunkach. (...) W większości stanowili te roczniki, które dojrzewały razem z wybuchem epidemii AIDS (to ci najstarsi) lub w czasie trwania jej rozwiniętej fazy; to doświadczenie (...) w znacznym stopniu wpłynęło na dyskursy poezji gejowskiej". (ze wstępu Michała Tabaczyńskiego)

Do charakterystycznych tematów podejmowanych przez twórców zaprezentowanych w antologii trzeba również zaliczyć doświadczenie Innego, wykluczenia, którego znakiem jest stosunek podmiotu do ciała, traktowanego jako ikona piękna i pożądania, ale również przedstawianego w kontekście pożądania i śmierci, oczywiście miłość i — w niewielkim jednak stopniu - politykę.

„Parada równości" jest zbiorem wierszy dziewiętnastu poetów i sześciu poetek należących do najmłodszego pokolenia amerykańskich pisarzy. Ich twórczość zwykło się zaliczać się do nurtu określanego mianem poezji gejowskiej. Różnorodność podejmowanej przez nich tematyki i bogactwo używanych poetyk nie pozwala jednak na jednoznaczne scharakteryzowania tej kategorii poetyckiej. Szczególnie, że dokonania tych twórców, uznawanych za gejowskich czy lesbijskich, stanowią również nieodłączną część amerykańskiej poezji głównego nurtu. Część — dodajmy — świetną.

"Wszyscy ci poeci należą do generacji, która tworzy poezję określaną mianem „Post-Stonewall". (...) Urodzeni po roku 1950 dojrzewali i odkrywali swoja gejowską tożsamość w innych zupełnie warunkach. (...) W większości stanowili te roczniki, które dojrzewały razem z wybuchem epidemii AIDS (to ci najstarsi) lub w czasie trwania jej rozwiniętej fazy; to doświadczenie (...) w...

Zbiór jest na tyle różnorodny i obszerny, że podejrzewam - każdy znajdzie tu coś dla siebie. Natomiast poezja w nim zawarta jest na tyle współczesna, że często nie brzmi w ogóle jak poezja. Dlatego przeciwnicy literackiego szyfru niekoniecznie muszą się trzymać z daleka.

Mam w "Paradzie równości" kilka faworytów, którzy chwycili mnie za serce i dla nich wciąż trzymam ten tom na półce.

Zbiór jest na tyle różnorodny i obszerny, że podejrzewam - każdy znajdzie tu coś dla siebie. Natomiast poezja w nim zawarta jest na tyle współczesna, że często nie brzmi w ogóle jak poezja. Dlatego przeciwnicy literackiego szyfru niekoniecznie muszą się trzymać z daleka.

Mam w "Paradzie równości" kilka faworytów, którzy chwycili mnie za serce i dla nich wciąż trzymam ten...