Nie wystawię oceny punktowej bo nie jestem czytelnikiem docelowym tej książki. Czytałyśmy ją w klubie książki w ramach przedświątecznego relaksu pod hasłem powrotu do lat dzieciństwa.

Historia dość banalna - podróż w czasie chłopca 10-letniego z roku 2009 do roku 1979. W sumie temat samograj, tyle kontrastów, tylko szaleć z fabułą. Ile pomyłek, wpadek i chwil grozy można pokazać. Moim zdaniem autorka nie poszalała i nie wycisnęła z tematu wszystkiego. Do tego mnie gryzł w oczy nachalny dydaktyzm w stylu: kiedyś to dzieci były takie samodzielne a teraz rozleniwione bachory.

Może dzieci tego nie zauważą - miejmy nadzieję.

Co mnie zirytowało to błędy faktograficzne (?) - w 1979 roku chodziłam do szkoły i za nic nie pamiętam, żebyśmy kiedykolwiek używali zwrotu "towarzyszu", po prostu tak się nie mówiło. Nie pamiętam też Nutelli w Peweksach, chyba że rodzice umiejętnie odwracali mój wzrok za każdym razem. No i te trzydniowe wykopki! Jeździłam na wykopki nawet w liceum, jednodniowe jednak, stonkę też zbierałam ale bez przesady.

Mogę polecić rodzicom dzieci do lat 8-9, którzy nie pamiętają zbyt dokładnie tamtych czasów.

Nie wystawię oceny punktowej bo nie jestem czytelnikiem docelowym tej książki. Czytałyśmy ją w klubie książki w ramach przedświątecznego relaksu pod hasłem powrotu do lat dzieciństwa.

Historia dość banalna - podróż w czasie chłopca 10-letniego z roku 2009 do roku 1979. W sumie temat samograj, tyle kontrastów, tylko szaleć z fabułą. Ile pomyłek, wpadek i chwil grozy można...