Kryminał … całkowicie nie moja działka, ale jak ostatnio przekonałam się na własnej skórze, nigdy nie mów nigdy. Lody przełamywałam z „Kobietą bez twarzy” Anny Fryczkowskiej, jak nam poszło? Wg mnie rewelacyjne, skoro 30 minut temu skończyłam czytać, a nadal mam gęsią skórkę na plecach.

Hanna Cudny mama dwójki prawie nastolatków, „świeża” wdowa, postanawia zerwać ze swoim dotychczasowym życiem. Wynajmuje domek na wsi, gdzie zamierza rozkoszować się pięknem przyrody i wcielać w życie nowy plan na zabliźnienie ran, po niedawnej tragedii.
Bez większych problemów znajduje posadę nauczycielki angielskiego w pobliskiej szkole i bardzo szybka wtapia się w małomiasteczkowe środowisko. Przy okazji zawiera nowe znajomości i odświeża stare z lat dziecinnych, kiedy to z własnym ojcem bywała w tych okolicach.

Nie jest jednak pięknie i kolorowo, ponieważ dzieci, a szczególnie starszy syn trudno aklimatyzuje się w nowych warunkach, wyrwany z warszawskiego życia. Już na samym starcie młodsza córka sprawia mamie dość zaskakująca niespodziankę …. od tego momenty dziwne zbiegi okoliczności sprawiają, że rodzina nie może zaznać spokoju.

Hannie nie dają spokoju wydarzenia, które sypią się na jej głową niczym lawina. Zwłoki kobiet, zagadkowe zniknięcia, tajemnice, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego spędzają sen z powiek Kobiety, która za wszelką cenę pragnie dojść prawdy. Kłamstwa, niedomówienia oplątują życie rodziny Cudnych niczym pajęczyna, zabierając powietrze i radość życia.

Kto jest winny? Jak bardzo można ufać ludziom i swojej własnej intuicji? Jak wiele można zrobić w imię miłości i świętego spokoju? …. Te wszystkie pytania nie dają spokoju czytelnikowi, który wejdzie w świat wykreowany przez Annę Fryczkowską. Ja osobiście wsiąkłam bez reszty, zapomniałam o całym świecie dręczona pytaniami … okazałam się bardzo kiepskim detektywem, bowiem zupełnie inne rozwiązanie podpowiadała mi moja wyobraźnia.

Nie wiem, czy „Kobietę bez twarzy” można nazwać klasycznym kryminałem? Ale jeśli polscy pisarze, wezmą przykład z Pani Fryczkowskiej zyskają we mnie wierną czytelniczkę. Uwielbiam książki, które wywołują emocje, takie, które nie pozwalają przestać się czytać. W tym przypadku wszystkie warunki zostały spełnione w 150%. Były wielkie emocje, mokre dłonie z nerwów i przerażenia i byłą szkoła życia, dla mnie, jako matki nastolatka wkraczającego w tzw. trudny wiek.

Kryminał … całkowicie nie moja działka, ale jak ostatnio przekonałam się na własnej skórze, nigdy nie mów nigdy. Lody przełamywałam z „Kobietą bez twarzy” Anny Fryczkowskiej, jak nam poszło? Wg mnie rewelacyjne, skoro 30 minut temu skończyłam czytać, a nadal mam gęsią skórkę na plecach.

Hanna Cudny mama dwójki prawie nastolatków, „świeża” wdowa, postanawia zerwać ze swoim...