Chociaż tomiki są krótkie i niewymagające, czytanie "Bezzmiennej" dłużyło się i choć nie wymagało wiele intelektu, to na pewno nadrabiało w tej kwestii żądaniami o cierpliwość. Starczy powiedzieć, że sięgnęłam po drugi tom Protektoratu Parasola po długim czasie od czytania pierwszego, i na tym skończy się moja Alexiowa przygoda.

Większość żali dotyczących tej serii (jak się okazuje, wszystko co opisałam jest bolączką całej serii, nie tylko pierwowzoru, "Bezdusznej") opisałam w recenzji tomu pierwszego, ale na końcu napisałam też, że przeczytam resztę tomów. Otóż nie, nie przeczytam. Czemu? Gail Carriger kisi się we własnym sosie, a ten jest bardzo wątpliwej jakości. Brałam pod uwagę to, że popularny teraz paranormal romance nie jest moim konikiem, ale nawet starając się skupić uwagę na czymś innym, ta książka wypada po prostu blado. Bohaterowie wołają o pomstę do nieba z wielu powodów. Charaktery: Alexia, niestety, jest stworzoną na modłę "bez sarkazmu ani rusz" postacią, z tym, że pani Carriger myli sarkazm i tym podobne z byciem najzwyklejszym w świecie gburowatym krzykaczem. To boli. Poza tym ma być ona niezależna i silna, trwająca przy swoich postanowieniach i tak dalej. Jak wypadła w moich oczach? Jak jędza, krótko mówiąc. Nie dostrzegłam tego uroku, który sprawia, że - uwaga - mimo jej jakże szokującego wyglądu, który kłóci się z zasadami i wymogami społeczeństwa danego okresu, wszyscy (wszyscy ważni, oczywiście) się w niej wprost zakochują. Wygląda na to, że wady Alexii to tak naprawdę przynęty, a każdy, kto tego nie docenia, jest infantylny i zacofany. O tym też warto rozwinąć wywód. Infantylność, choć w moim odczuciu najlepiej pasująca do opisu serii głównych bohaterów (Alexia na pierwszym miejscu, Conall niedaleko za nią, i tak dalej), została na siłę wepchnięta w bohaterów drugoplanowych. Ivy, przyjaciółka Alexii (człowiek zastanawia się, czemu Ivy trzymałaby się z Alexią - za teksty i ogólne olewactwo, jakie Alexia prezentuje wobec przyjaciółki, Ivy powinna huknąć ją w turniurę i odejść już dawno), z dość rozkosznej, nawet jeśli rozkojarzonej młodej kobiety stała się wyrośniętym niemowlakiem w pielusze. I nie tylko ona. Czemu? Głównym zadaniem tych zidiociałych (z przymusu) postaci jest chyba pogłębienie zachwytów nad Alexią - och, taka sarkastyczna! Taka inteligentna! Tak bardzo niekonwencjonalna! Podejrzewam, że kiedy otoczy się coś lub kogoś czymś o bardzo kiepskiej jakości, to produkt numer jeden od razu lepiej się prezentuje. O, proszę, zdradziłam przepis na głównego bohatera w Protektoracie Parasola.

Fabuła sama w sobie nie jest zła! Naprawdę nie jest, choć nie powala. Ale z dobrym wachlarzem bohaterów byłaby przyjemną lekturą, natomiast tak.. Męczy równie bardzo co wszystko inne. Pojawia się więcej steampunku, za co plus - jeśli komuś brakowało go w pierwszej części, tu będzie mile zaskoczony. Ja byłam. Przez jakąś sekundę. Potem szybko okazało się, że steampunk to tak naprawdę w 90% przykrywka i wyjaśnienie dla faktu noszenia przez kobiety zmyślnych sukni (które mogą być dramatycznie z nich zerwane) oraz dla prowadzenia niekończących się gagów pod tytułem "Zasady i Etykieta vs Barbarzyńskość Alexii, Co Jednak Wszyscy Uwielbiają". Wchodząc jeszcze szybko na temat sukien (i ich zrywania): amory Conalla i Alexii nadal przyprawiały mnie o dreszcze, niestety nie z tych nawet wątpliwie przyjemnych.

Zdaję sobie w zupełności sprawę, że nawet jak na recenzję, obiektywna jest ona może w 5%. Ale kiedy biorę do ręki kolejną książkę z serii i nie widzę praktycznie żadnej poprawy, a moje odczucia wobec pierwszego tomu były tak silne, że sięgnięcie po kolejne trzysta stron zajęło mi chyba około roku, to nie mam litości. Protektorat Parasola jest dla mnie sprawą zamkniętą. Książki wymienię zapewne w nadziei, że znajdą bardziej kochający dom, tymczasem adieu, Alexio! Nie polecam nikomu. O steampunku są lepsze książki i zapewne są też lepsze w temacie paranormal romance.

Chociaż tomiki są krótkie i niewymagające, czytanie "Bezzmiennej" dłużyło się i choć nie wymagało wiele intelektu, to na pewno nadrabiało w tej kwestii żądaniami o cierpliwość. Starczy powiedzieć, że sięgnęłam po drugi tom Protektoratu Parasola po długim czasie od czytania pierwszego, i na tym skończy się moja Alexiowa przygoda.

Większość żali dotyczących tej serii (jak...