"Możesz się nie zgadzać. Ale nie możesz pozbyć się daru, więc naucz się z nim żyć. Dar jest jak topielec. Zawsze tam będzie i choćbyś nie wiem jak starała się go utrzymać w tajemnicy, ukryć przed światem, nie myśleć o nim, zapomnieć, któregoś dnia wypłynie na powierzchnię. Na dar nic nie można poradzić, prędzej czy później wylezie z ukrycia, i to w najmniej odpowiednim, najmniej oczekiwanym momencie. Jeśli nie chcesz, żeby twoje życie pewnego dnia wywróciło się do góry nogami, przygotuj się na ten moment, oswój dar, naucz się nad nim panować."

Ida Brzezińska nie chce mieć do czynienia z magią. Ma już zaplanowaną przyszłość. Jako jedyna dziedziczka dorobku wielu pokoleń Brzezińskich ma studiować w elitarnej szkole magii, a potem zająć miejsce ojca w loży czarodziejów i zajmować się polityką aż do ślubu. Ida uważa, że nie ma zdolności czarodziejskich i nie ma najmniejszego zamiaru wykrzesać z siebie choć trochę magii. Ida chce żyć jak normalny człowiek i nie przyznaje się, że odkąd skończyła pięć lat widzi zmarłych. W dzień przed operacją wyrostka przychodzi do niej Jednooki Kanibal a ona nie wie jak mu pomóc. Dostała się na Uniwersytet Wrocławski ale jej halucynacje zauważają koleżanki i biorą ją za wróżkę. Akademik jest pełen zmarłych a duchy śledzą ją na każdym kroku, dodatkowo pojawia się coraz więcej wizji. Udało się jej zniknąć przed rodzicami ale ciotka Tekla znajdzie ją wszędzie. Marzenia o spokojnym życiu idą w zapomnienie. Ida musi przejść sześciomiesięczne szkolenie pod okiem ciotki i nauczyć się patrzeć wewnętrznym Okiem. jakby miała mało problemów okazuje się, że potrafi przewidzieć kto umrze w najbliższym czasie. Ida jest kimś pomiędzy medium a banshee i stanowi klasyczny przykład braku powołania. Pierwszą duszą, którą ma przeprowadzić w zaświaty jest Mikołaj Kwiatkowski vel Jednooki Kanibal. Szamanka od umarlaków ma pełne ręce roboty i potężnego Pecha. Jak poradzi sobie w nowej roli?

Ida pragnie prowadzić normalne życie. Przyzwyczaiła się, że wszędzie widzi zmarłych lecz nie podejrzewa czego oni od niej chcą. Niestety nie ma nic do powiedzenia i musi jak najlepiej wykorzystać swój dar. Ida ma również dar do wplątywania się w kłopoty. Najpierw robi, potem myśli. Zgryźliwa, nieustępliwa ciotka Tekla robi co może aby Ida stała się dobrą szamanką od umarlaków. Nie ma łatwego zadania, ponieważ Ida nie ma ani talentu ani chęci. Ida ma na głowie harpię Joannę, łapacza snów Gryzaka, Wydział Opętań i Nawiedzeń oraz ważną misję do wykonania. Bohaterka jest przesympatyczna i zwariowana. Nie sposób jej nie polubić. Brak zorganizowania i roztrzepanie na pewno nie pomogą jej w walce z duchami ale zapewnią nam mnóstwo śmiechu i dobrego humoru. Postacie drugoplanowe również zasługują na uznanie. Wyraziści bohaterowie kradną naszą sympatię i sprawiają, że od tej powieści ciężko się oderwać. Ida przekonuje się, że posiadanie szóstego zmysłu jest bardzo kłopotliwe.

Fabuła "Szamanki od umarlaków" skupiona jest na perypetiach młodej szamanki. Początek powieści rozpoczyna się bardzo ciekawie a później jest tylko lepiej. Przygody jakie przeżywa Ida i tarapaty w jakie wpada są przekomiczne. Nie raz uśmiałam się do łez. Dialogi i styl pisania znajdują się na wysokim poziomie i sprawiają, że lektura tej książki upływa w bardzo przyjemnej atmosferze. Akcja biegnie szybko i nie można się nudzić podczas czytania. Czarny humor i nuta ironii wybijają się z tej historii. Rewelacyjny styl i świetnie stworzona powieść. Zakończenie wywołuje niedosyt i jest całkowicie niespodziewane, ponieważ wiele wątków nie zostało zamkniętych. W tej powieści nie brakuje zabawnych scen, Pech pakuje Idę w coraz to nowe kłopoty. Powieść czyta się lotem błyskawicy. Jeżeli szukacie powieści przy której można sie rozluźnić, koniecznie sięgnijcie po "Szamankę od umarlaków."

https://zaczytanapatka.blogspot.com/2018/08/szamanka-od-umarlakow-martyna.html

"Możesz się nie zgadzać. Ale nie możesz pozbyć się daru, więc naucz się z nim żyć. Dar jest jak topielec. Zawsze tam będzie i choćbyś nie wiem jak starała się go utrzymać w tajemnicy, ukryć przed światem, nie myśleć o nim, zapomnieć, któregoś dnia wypłynie na powierzchnię. Na dar nic nie można poradzić, prędzej czy później wylezie z ukrycia, i to w najmniej odpowiednim,...