Fenomenalna książka.
Genialny sposób w jaki została napisana pozwala poczuć się po części ślepcem. Nie ma imion, nie ma rozmów - tylko głosy.

Ślepiec "poznaje" świat uszami, odbiera tylko dźwięki. Cała reszta to tylko wyobraźnia – interpretacja umysłu. Czytelnik mając do dyspozycji tylko zapis tych dźwięków miałby możliwość poczuć się jak ślepiec. Minimum interpunkcji, czysty przekaz informacji dla umysłu czytelnika, z którą ten może zrobić co zechce.
Ale nie o to tu chodziło - nie tylko o to. Czytelnik miał się poczuć jak ślepiec, żeby zobaczyć czy nie mogąc "(...) żyć jak ludzie, postarajmy się przynajmniej nie żyć jak zwierzęta."

Jak trwała jest nasza cywilizacja? Jak długo nasz moralność może się opierać zaistniałym okolicznościom? Co zrobisz aby przetrwać gdy wszystko w co wierzysz, czemu ufasz, według czego żyjesz zniknie ci z przed oczu?

Śmierdzące fekaliami, zgnilizną i śmiercią studium chęci przetrwania. Naturalistyczny obraz rozkładu społeczeństwa. Trzyma w napięciu jak nie jedna książka sensacyjna, pokazuje świat jak nie jedna filozoficzna, niesamowita jak dobra fantastyka.
Osobiście uważam, że książka powinna stać się lekturą.


„My nie oślepliśmy, lecz jesteśmy ślepi, Jesteśmy ślepcami, którzy widzą, Ślepcami, którzy patrzą i nie widzą.”

Fenomenalna książka.
Genialny sposób w jaki została napisana pozwala poczuć się po części ślepcem. Nie ma imion, nie ma rozmów - tylko głosy.

Ślepiec "poznaje" świat uszami, odbiera tylko dźwięki. Cała reszta to tylko wyobraźnia – interpretacja umysłu. Czytelnik mając do dyspozycji tylko zapis tych dźwięków miałby możliwość poczuć się jak ślepiec. Minimum interpunkcji,...