Tomek na Czarnym Lądzie

Afryka będzie chyba pierwszym skojarzeniem, gdy zapytamy dowolną osobę o egzotyczny kontynent i ojczyznę dzikich zwierząt. Dlatego nie może dziwić, że akcja klasycznego cyklu o przygodach podróżników i łowców dzikich zwierząt właśnie już w swojej drugiej odsłonie ląduje w Kenii i Ugandzie.

Tom powiela wszystkie zalety pierwszej części, a większy i bardziej zróżnicowany kontynent dostarcza materiału do akcji poprowadzonej z jeszcze szerszym rozmachem. Tak bardzo, że finałowe sceny rozgrywają się wręcz zbyt szybko i końcówka książki sprawia wrażenie skróconej na siłę; gdyby liczyła te 30-50 stronic więcej wyszłoby jej to tylko na korzyść. To jednak właściwie jedyny mankament, bo do "przepisywania encyklopedii" w wykonaniu Alfreda Szklarskiego zdążyliśmy się już przyzwyczaić, a zarzuty o kolonialne podejście do Afryki i propagowanie cierpienia zwierząt, formułowane w oderwaniu od zwrócenia uwagi na realia historyczne, brzmią cokolwiek groteskowo.

Afryka będzie chyba pierwszym skojarzeniem, gdy zapytamy dowolną osobę o egzotyczny kontynent i ojczyznę dzikich zwierząt. Dlatego nie może dziwić, że akcja klasycznego cyklu o przygodach podróżników i łowców dzikich zwierząt właśnie już w swojej drugiej odsłonie ląduje w Kenii i Ugandzie.

Tom powiela wszystkie zalety pierwszej części, a większy i bardziej zróżnicowany...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę czasu minęło odkąd towarzyszyłem Tomkowi Wilmowskiemu w jego podróżach. Pamiętam, że książki czytało mi się świetnie. Każda książka jest pełna przygód, stanowi bardzo dobre źródło wiedzy o świecie, kulturach i zwyczajach ludzi zamieszkujących inne kraje i dalekie krainy, o geografii, przyrodzie, ale również można u bohaterów podpatrywać wartych naśladowania cech charakteru jak odwaga, męstwo czy lojalność.

Gdybym ponownie był nastolatkiem, na pewno sięgnąłbym po cały cykl ponownie, bo zdecydowanie jest to pozycja która młodego człowieka możne rozwinąć w dobrym kierunku.

Trochę czasu minęło odkąd towarzyszyłem Tomkowi Wilmowskiemu w jego podróżach. Pamiętam, że książki czytało mi się świetnie. Każda książka jest pełna przygód, stanowi bardzo dobre źródło wiedzy o świecie, kulturach i zwyczajach ludzi zamieszkujących inne kraje i dalekie krainy, o geografii, przyrodzie, ale również można u bohaterów podpatrywać wartych naśladowania cech...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

moje ulubione ksiazki jako nastolatki. odkrywalam swiat poprzez przygody Tomka. Szklarskiemu zawdzieczam w duzej mierze moja pasje do podrozy i geografii. uwielbiam :)

moje ulubione ksiazki jako nastolatki. odkrywalam swiat poprzez przygody Tomka. Szklarskiemu zawdzieczam w duzej mierze moja pasje do podrozy i geografii. uwielbiam :)

Pokaż mimo to

Dostałem 5 tomów na komunię i zabierałem się do tej serii wiele razy. Przeczytałem 3 tomy, ale jako, że za każdym razem nudziłem się niemiłosiernie, zmuszony byłem plany z dzieciństwa odłożyć do lamusa.

Dostałem 5 tomów na komunię i zabierałem się do tej serii wiele razy. Przeczytałem 3 tomy, ale jako, że za każdym razem nudziłem się niemiłosiernie, zmuszony byłem plany z dzieciństwa odłożyć do lamusa.

Pokaż mimo to

Jak wielu innych, pracuje teraz zdalnie. Oszczędzam czas na dojazdach i z konieczności dużo siedzę w domu, więc wypełniam go czytaniem. Idealne warunki, żeby zrobić coś, co się planowało od dawna, ale jakoś się nie składało. Z różnych lubię, a trochę i muszę co jakiś czas konfrontować się z literaturą dziecięcą i młodzieżową. Także tą z przeszłości.
Powroty do lektur dzieciństwa autorstwa Nienackiego, Niziurskiego i Słomczyńskiego bardzo mi się udały. Nie inaczej stało się w przypadku Szklarskiego. Rozpisywać się o serii z Tomkiem nie ma sensu, wszak to klasyk i kanon. Wystarczy stwierdzić, że się nie starzeje nic a nic.

Jak wielu innych, pracuje teraz zdalnie. Oszczędzam czas na dojazdach i z konieczności dużo siedzę w domu, więc wypełniam go czytaniem. Idealne warunki, żeby zrobić coś, co się planowało od dawna, ale jakoś się nie składało. Z różnych lubię, a trochę i muszę co jakiś czas konfrontować się z literaturą dziecięcą i młodzieżową. Także tą z przeszłości.
Powroty do lektur...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ulubiona książka z dzieciństwa...

Ulubiona książka z dzieciństwa...

Pokaż mimo to

Już po raz drugi wkraczamy w świat przygód Tomka Wilmowskiego. Tym razem jest to książka pod tytułem „ Tomek na czarnym lądzie”. W tej części serii czytelnik towarzyszy głównemu bohaterowi pod czas podróży do Afryki. Tym razem Tomek pojechał ze swoim ojcem, panem Smugą i bosmanem Nowickim w celu ponownego polowania na dzikie zwierzęta. Oczywiście nie mogło zabraknąć Dingo w tej wędrówce. Jednakże teraz podróżnicy wyruszyli na wyprawę na własny koszt. Pod czas rozwinięcia akcji książki czytelnik dowiaduje się, że pomimo zakazu handlu ludźmi jeden z mieszkańców Afryki nic sobie z tej restrykcji nie robił. I dalej praktykował sprzedaż swoich pobratymców. Jednakże jeden z Murzynów-Samba- został uratowany z rąk jednego z handlarzy niewolników przez właśnie Tomka i bosmana Nowickiego. Sambo od tego wydarzenia towarzyszył młodemu podróżnikowi do końca wyprawy po Afryce. Pod koniec książki czytelnik dowiaduje się, że podczas samodzielnego tropienia nosorożców Tomek zostaje bardzo ciężko zraniony. I nie może brać już udziału w dalszych polowaniach.
Słowem podsumowującym autor po raz kolejny zabiera czytelnika w daleką podróż. Podobnie jak poprzednia książka porwała moje serce. Z tą było podobnie. Naprawdę nie mogę uwierzyć, że pomimo tego, że książka została wydana tak dawno to potrafi aż tak zaciekawić czytelnika. I naprawdę ubolewam nad tym, że tak mało osób chce się z nią zaznajomić. A doprawdy szkoda. Bo jest świetnie napisana.

Już po raz drugi wkraczamy w świat przygód Tomka Wilmowskiego. Tym razem jest to książka pod tytułem „ Tomek na czarnym lądzie”. W tej części serii czytelnik towarzyszy głównemu bohaterowi pod czas podróży do Afryki. Tym razem Tomek pojechał ze swoim ojcem, panem Smugą i bosmanem Nowickim w celu ponownego polowania na dzikie zwierzęta. Oczywiście nie mogło zabraknąć Dingo w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pewnie gdybym dziś zajrzał do niej znowu, to bym się krzywił na kolonialne podejście do Afryki, upierdliwy dydaktyzm geograficzny i inne takie. Ale czytałem, gdy miałem 13 lat, leżałem w szpitalu i to jedna z książek, która mi pomogła przetrwać. Mam duży sentyment. A fabularnie bardzo fajna.

Pewnie gdybym dziś zajrzał do niej znowu, to bym się krzywił na kolonialne podejście do Afryki, upierdliwy dydaktyzm geograficzny i inne takie. Ale czytałem, gdy miałem 13 lat, leżałem w szpitalu i to jedna z książek, która mi pomogła przetrwać. Mam duży sentyment. A fabularnie bardzo fajna.

Pokaż mimo to

To pierwsza książka, którą samodzielnie przeczytałem, wiele lat temu, więc darzę ją ogromną estymą. Jest w niej wszystko, co powinno znajdować się w książce dla młodego czytelnika: przygoda, ciekawe postacie, i sporo wiedzy. Może trochę za mało humoru, ale autorowi pierwszej przeczytanej książki, która rozbudziła czytelniczą pasję wiele można wybaczyć.

To pierwsza książka, którą samodzielnie przeczytałem, wiele lat temu, więc darzę ją ogromną estymą. Jest w niej wszystko, co powinno znajdować się w książce dla młodego czytelnika: przygoda, ciekawe postacie, i sporo wiedzy. Może trochę za mało humoru, ale autorowi pierwszej przeczytanej książki, która rozbudziła czytelniczą pasję wiele można wybaczyć.

Pokaż mimo to

Kompletnie nie przemawia do mnie ta opowieść. Chwyciłam za nią z rozpędu, ponieważ mój syn przerabiał w szkole tom pierwszy tego cyklu, a jako dzieciak nigdy nie przeczytałam wszystkich części przygód Tomka Wilmowskiego, bo stale brakowało ich w bibliotece.

Tomek wraz z ojcem i znajomymi wyrusza na wyprawę do Afryki. Ich celem jest wyprawa badawcza, ale aby zwrócił się koszt wyprawy, ich głównym zadaniem staje się łapanie dzikich zwierząt do ogrodów zoologicznych w Europie. Łapią więc rodzinę goryli, a Tomek (fanatastyczny strzelec, co podkreślane jest na każdym kroku) zabija olbrzymiego samca goryla, który niespodziewanie się pojawia.i stanowi dla nich realne zagrożenie jako obrońca grupy. Zabijają żyrafy, hipopotamy, łapią okapi, słonie, lamparty, nosorożce i wiele innych mniejszych okazów. Wiele tych zwierząt ginie przy okazji, ale autor zdaje się tym zupełnie nie przejmować.

Słuchałam tej ksiązki w formie audiobooka i z każdym kolejnym rozdziałem czułam coraz większy niesmak. Bohaterowie książki byli niczym innym jak bandą białych intruzów na Czarnym Lądzie. Swoim sptytem i przewagą strtegiczną wzbudzali podziw i szacunek tubylców, którzy podążali z nimi jako tragarze. Owszem jest epizod o zapobieżeniu handlem niewolnikami, ale to tylko epizod. Nawet puenta hstorii z Ludźmi Lampartami, zamiast skupić się na bezmyślności Tomka, podkreśla jego bohaterską obronę obozu. Choć do napaści by nie doszło, gdyby nie jego brawura.

Cała ksiązka jest napisana z perspktywy kolonialnej wyższości cywilizacyjnej i jest to bardzo rażące. Mimo tego, że z doświadczonym przewodnikiem, grupa porusza się po Czarnym Lądzie jak przysłowiowy słoń w składzie porcelany. Owszem, mają sporo ciekawych przygód (niekoniecznie łowieckich), akcja jest bardzo wartka, a plastyczne opisy afrykańskiego świata, tworzą świetne tło dla następujących po sobie wydarzeń. Koniec końców jednak, nie polecam tej części chyba, że jako ciekawostkę. Nie obroni jej nawet wartość merytoryczna dotycząca opisów historycznych odkryć geograficznych, czy opsisów zwyczajów zwierząt. Nie obroni jej również nimb polskich ruchów wolnościowych z końca XIX wieku, który otacza ojca Tomka. We mnie ta opowieść wzbudzała głównie niesmak i byłam bardzo zdziwiona, gdy odkryłam, ze autor pisał ją w latach 50. XX wieku. Jej styl wskazywać by mógł na koniec XIX, ewentualnie początek XX wieku. Dziwne doświadczenie...

Kompletnie nie przemawia do mnie ta opowieść. Chwyciłam za nią z rozpędu, ponieważ mój syn przerabiał w szkole tom pierwszy tego cyklu, a jako dzieciak nigdy nie przeczytałam wszystkich części przygód Tomka Wilmowskiego, bo stale brakowało ich w bibliotece.

Tomek wraz z ojcem i znajomymi wyrusza na wyprawę do Afryki. Ich celem jest wyprawa badawcza, ale aby zwrócił się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to