Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieść pokazująca jak wiele bólu i cierpienia może doświadczyć człowiek w swym krótkim życiu. Traumatyczne dorastanie, narkotyki, nieszczęśliwa miłość – przyczyn jest wiele, lecz stanięcie problemom naprzeciw to dopiero osiągnięcie. Shōko Tendo jako córka yakuzy nie miała łatwego życia – dyskryminowana i odrzucona przez otoczenie odnalazła namiastkę zrozumienia i substytut szczęścia wśród yankī. Mroczny świat wciągnął ją i można było zakładać, że już nie puści jej ze swych objęć. Uzależniona od narkotyków, wykorzystywana, bita i poniżana myślała, że nic już w życiu jej dobrego nie spotka. Ważną rzeczą, która przyczyniła się do walki z przeciwnościami losu, był tatuaż zdobiący całe ciało Tendo. Przedstawiał on „Piekielną Damę” – piękną i niebezpieczną kurtyzanę, będącą symbolem kobiecej siły. Książka podzielona jest na dziewięć rozdziałów, przedstawiające kręgi piekieł, przez które Tendo musiała przejść, aby odnaleźć drogę do rzeczywistości i spokoju: prześladowania, szantaże, wykorzystywanie seksualne, środki psychoaktywne, przemoc, poronienie, aborcja, śmierć ukochanej matki, później ojca, a w końcu ciężka depresja i myśli samobójcze. Można pomyśleć, że jest to opowieść o femme fatale, jednak oprócz upadków istnieją też wzloty. To właśnie sugeruje tytuł książki. Nawiązanie do faz księżyca ma za zadanie stworzyć właśnie obraz ciężkiej ścieżki, pełnej błędów i sukcesów, przez jaką ludzie są zmuszeni przejść. Dopełnieniem tego stanowią słowa Manabu Miyazakiego w posłowiu, który dokonuje podsumowania wyborów życiowych dziecka yakuzy. Na początku spodziewałam się, że będzie to opowieść pełna podniecających akcji, ryzyka, przy którym doświadczę dreszczyku emocji. Otrzymałam coś zupełnie przeciwnego, coś, czego sama nie chciałabym nigdy przeżyć. Czytając tę opowieść, nasuwało mi się „współczucie” względem bohaterki, ale oprócz tego mogłam, choć w minimalnym stopniu poczuć to, co czuła sama Tendo. Towarzyszący natłok emocji, nie raz powodował u mnie łzy. Sama nie wiem, co bym zrobiła, będąc w takiej samej sytuacji. Książka ukazuje młodą dziewczynę, która nie potrafi się uczyć na błędach, które kilka razy popełnia. Niektórych może to denerwować, lecz ja dostrzegam w tym bezradność i młodocianą naiwność na zupełnie inne, szczęśliwsze zakończenie. Nie jest to łatwa i lekka lektura, bo nie przedstawia tu fikcji, lecz prawdziwą historię prawdziwego człowieka. Spowodowało to u mnie wiele przemyśleń na temat życia. Chciałabym polecić ją ludziom zainteresowanym Dalekim Wschodem, precyzyjniej Yakuzą lub interesujących się książkami o życiu opartymi na faktach.