Jerzy Filip Gąssowski (ur. 1926) - polski archeolog. Studia ukończył w 1951 roku na Uniwersytecie Warszawskim. W 1979 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. W latach 1978-1980 był wicedyrektorem Polish Studies Center Indiana University w Bloomington (USA). W latach 1984-1987 był dyrektorem Ośrodka Studiów Amerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1987-1989 dyrektorem Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego. Pełni funkcję dyrektora Instytutu Antropologi i Archeologii Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku.
Prowadził badania w zakresie archeologii wczesnego średniowiecza i sztuki pradziejowej, w Polsce, Wielkiej Brytanii, Bułgarii oraz we Francji.
W 2008 roku prowadził wykopaliska we Fromborku podczas których został odnaleziony szkielet Mikołaja Kopernika.
No trzeba przyznać, że kultura celtycka była bardzo ciekawa.
Tak jak my popierali monogamię, ale główną rolę w związku, życiu rodzinnym odgrywały kobiety, co moim zdaniem było dobre, i sami moglibyśmy się od nich czegoś nauczyć.
Mężni, waleczni i brutalni wojownicy-barbarzyńcy, świadczy o tym odcinanie głów przeciwnikom i wieszanie ich na ścianie w chatce.
Walczyli do końca, póki nie polegną/wygrają.
Uważam też, że mity Celtów nie są tak wciągającą lekturą jak Greckie/Rzymskie.
Religia i mitologia Celtów są tematem trudnym, ponieważ tradycje celtyckie zostały poddane romanizacji, a przetrwały tylko na obrzeżach, głównie w Irlandii i Walii. Autor piszący o tych sprawach musi starać się w jakiś sposób zestawić informacje przekazane przez pisarzy antycznych (zwłaszcza Cezara),wczesnośredniowieczną tradycję celtycką przechowaną na wyspach brytyjskich z dowodami archeologicznymi oraz religioznawstwem porównawczym chętnie odwołującym się do wspólnoty praindoeuropejskiej. Ponadto chrystianizacja w dużej mierze wchłonęła tradycje celtyckie, przekształcając je. Fakt, że mimo tych trudności da się na ten temat coś sensownego napisać, dobrze świadczy o Autorze. Obok ogólnego wprowadzenia w problematykę celtycką książka ta zawiera rozważania na temat religii Celtów, struktury ich - sit venia verbo - "duchowieństwa", a także historii mitycznych, choć nie przetrwało ich aż tak wiele. Z drugiej jednak strony Gąssowski zwraca uwagę na trwałość pewnych celtyckich opowieści w romansie rycerskim, na trwałość miejsc kultu przejętych później przez chrześcijaństwo. Do pewnego stopnia można więc mówić o kontynuacji dziedzictwa Celtów w średniowiecznej Europie.
Tomasz Babnis