Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia Polski jest długa i barwna. Obfituje w liczne wzloty i upadki. Nasza historia może napawać dumą i być godna podziwu. Może być też przestrogą. Nie na darmo łacińska sentencja głosi, że historia magistra vita est. Aby autor mógł ująć w swoim momentalnym dziele jedenaście wieków Rzeczypospolitej musiał dokonać wyboru wpośród wielu ciekawych wydarzeń i postaci aczkolwiek dobrał je tak by rozbudzić zainteresowanie dziejami naszej Ojczyzny. Pokazuje dobitnie, że nasza historia jest wspaniała i nie musimy wstydzić się za poprzednie pokolenia. Ponadto wskazuje drogę, jaką powinien iść nasz kraj by cieszyć się niepodległością i suwerennością. Nie będę ukrywała, że jestem mocno zaniepokojona zmianami w nauczaniu historii. Mam wrażenie, że odpowiedzialni za zmiany chcą by młode pokolenie nie znało prawdziwych polskich bohaterów… by nie miało, na kim się wzorować… by nie poznało swojego dziedzictwa… by zamiast dumy czuli wstyd i zaczęli przepraszać za wyimaginowane winy. Niestety, ale na Zachodzie Europy staje się to coraz modniejsze. Czyżby niektórzy pragnęli zrobić to samo w Polsce? Możliwe. Czy to jest dobra droga? Nie. Historia wszak jest jednym z elementów, z których składa się nasza narodowa tożsamość. Dlatego jej znajomość jest dla nas nieodzowna. W jej poznaniu może pomóc chociażby przeczytanie Blasku Rzeczypospolitej. Od X do XXI wieku. Autor napisał tę książkę w duchu prawdziwych wartości i patriotyzmu. Przedstawił piękne karty naszej historii… Przedstawił trudne karty naszej historii… Myślę, że autor przedstawił jedne z najważniejszych wydarzeń, które kształtowały nas przez wieki. Takich, z których możemy być dumni. Z takich, z których możemy wiele się nauczyć. I wyciągnąć wnioski. Szczerze polecam tę książkę. Powinien po nią sięgnąć każdy, kto chce lepiej poznać siebie i swoje dziedzictwo.