Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, o której było przez jakiś czas... głośnawo, bo na "głośno" tego rozgłosu nie starczyło. No tośmy ją z żoną przeczytali, mnie się nie podobała, żonie nie podobała się bardzo. Powodów po temu jest całkiem sporo. Jest prosta, za prosta, nie tą szlachetną prostotą właściwą niektórym stylom pisarskim, lecz prostotą zwykłą, potoczną, nijaką. Jest turpistyczna, na szczęście nie cała, inaczej dawno ległaby w koszu na śmieci (wirtualnym, bo ebook),naturalistyczna w kwestiach seksu i fizjologii, co nie ma uzasadnienia w narracji, a co jest, jak sądzę, zabiegiem autorskim w celu podkręcenia atrakcyjności powieści, a w rezultacie jedynie napawa odrazą (na pewno nie wszystkich czytelników, ale spory ich procent). Kto szuka brudu, smrodu i seksu explicite odartego z piękna, może to znaleźć gdzie indziej, niekoniecznie w literaturze. Autor nie może się zdecydować, dokąd zmierza, jaką historię opowiada. Ważny, może najważniejszy wątek dotyczy ojcostwa (biologicznego i niebiologicznego),ale został potraktowany płytko i tylko chwilami przemawia jasnym głosem i naprawdę porusza. Szkoda. Wątek szukania w życiu swojej drogi sprawia wrażenie farsy, tak jak i wątek eksplorujący światek chilijskiej poezji i poetów - oba interesujące, oba w dużym stopniu zmarnowane, i znowu szkoda. Może zresztą to miała być lekka farsa, ale farsa na temat Nerudy i innych ważnych nazwisk z literatury tego kraju nie śmieszy, raczej pozostawia niesmak. Cóż, bez lektury złych książek nie moglibyśmy w pełni docenić dobrych. I to jest zaleta tej powieści.