Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Portret kobiecej społeczności odciętej od świata. Ciekawa forma, broniąca się i podtrzymująca zainteresowanie czytelnika mimo całkowitego braku dialogów. Fabuła do pewnego stopnia mnie zaciekawiła, ale w 3/4 byłam już znużona. Mam wrażenie, że ta historia i tak zatrze się w pamięci, choć wydaje się dość nietuzinkowa pod względem tematyki. Po kilku tygodniach od lektury mogę w sumie w dwóch zdaniach zarysować fabułę i potwierdzić, że przeczytałam. W czasie lektury było całkiem całkiem, ale po czasie nic z Wyspy kobiet w moich myślach nie zostało.