Jesteśmy społecznością, która kocha książki

12-letnia Fieodora Pietrowna jest początkującą Wilczerką i mieszka wraz z mamą w drewnianym domku w lesie, gdzie niedaleko mieści się stara, kamienna kaplica zamieszkiwana przez watahę wilków. Rodzina dziewczynki zajmuje się odswajaniem wilków od pokoleń, od czasów Piotra Wielkiego, który sam miał siedem wilków - rosyjscy arystokraci wierzą bowiem, że wilk w domu przynosi szczęście, pieniądze i sławę, natomiast zabicie powoduje wyjątkowego pecha. Gdy schwytane wilki, nieprzywykłe do bycia zamkniętym w domu, zaczynają w końcu wariować w niewoli i atakują swoich właścicieli, ci decydują się oddać ich pod opiekę Wilczerów, którzy uczą ich odwagi, polowań i nieufności wobec ludzi, by na końcu zwrócić im wolność i pozwolić odejść tam skąd przybyły. Fieodora, wychowywana w odizolowaniu od świata zewnętrznego, nie przepada za ludźmi i woli towarzystwo wilków, z którymi znalazła wspólny język, jednak spokojne życie dziewczynki zakłóca wtargnięcie do jej domu żołnierzy armii carskiej, dowodzonej przez szaleńczego i ogarniętego żądzą władzy generała Rakowa, który spala ich rodzinny dom i zmuszą ją i jej wilki do ucieczki...
Katherine Rundell jest brytyjską autorką bestsellerowych książek dla dzieci – druga pozycja w jej dorobku pisarskim, czyli “Dachołazy”, która była moim pierwszym spotkaniem z twórczością tej pisarki, zdobyła prestiżowe nagrody “Waterstones Children’s Book Prize” oraz “Blue Peter Book Award” oraz spotkała się z pozytywnym odbiorem czytelników i krytyków. Muszę przyznać, że lektura tej pozycji na mnie również wywarła dobre wrażenie, dlatego postanowiłam sięgnąć po “Wilczerkę”. Jeszcze nie spotkałam się w literaturze z takim pomysłem, dlatego mimo iż jest to książka skierowana głównie do dzieci i młodzieży, to jednak ciekawość zwyciężyła. Jest to bez wątpienia pięknie zilustrowana historia, która niesamowicie wciąga i czaruje swoją oryginalnością, jak również niepowtarzalnym klimatem, który autorka buduje z zaskakującą finezją i dbałością o szczegóły, pozwalając czytelnikowi się przenieść do czasów mroźnego i ogarniętego rewolucją Carstwa Rosyjskiego. Na uwagę zasługuje również bogata kreacja postaci, zwłaszcza głównej bohaterki – Fieodory, pół-dzikiej dziewczynki, cichej i stroniącej od ludzi, która od narodzin była wychowywana wśród wilków i z pewnością to w ich świecie się lepiej odnajduje, zwłaszcza w zderzeniu z brutalną rzeczywistością i okrucieństwem generała Rakowa, który wywraca jej spokojne życie do góry nogami. “Wilczerka” Katherine Rundell to niezwykle ciepła, pełna błyskotliwych dialogów i krzepiąca na duchu opowieść o dzielnej, zdeterminowanej i nietuzinkowej dziewczynce, która na swój sposób porozumiewała się z wilkami, otaczając ich swoją opieką, jak również sama czerpiąc otuchę i odwagę z ich obecności. To historia o niesamowitej, ale i niebezpiecznej przygodzie, pełnej poświęceń, bolesnych strat, jak również sile przyjaźni, lojalności i wiary w to, że dobro zwycięża nad złem. Jest to z pewnością pozycja, która zasługuje na uwagę i z którą warto się zapoznać. Serdecznie polecam!

12-letnia Fieodora Pietrowna jest początkującą Wilczerką i mieszka wraz z mamą w drewnianym domku w lesie, gdzie niedaleko mieści się stara, kamienna kaplica zamieszkiwana przez watahę wilków. Rodzina dziewczynki zajmuje się odswajaniem wilków od pokoleń, od czasów Piotra Wielkiego, który sam miał siedem wilków - rosyjscy arystokraci wierzą bowiem, że wilk w domu przynosi...

23-letnia Mae należy do okrutnej religijnej sekty i nigdy nie widziała świata zewnętrznego. Dziewczyna jest jedną z czterech Przeklętych – kobiet, które są trzymane w odosobnieniu ze względu na swoją grzeszną i kusicielską naturę. Zgodnie z przepowiednią miała zostać siódmą żoną proroka Dawida i sprowadzić pokój na całą społeczność Zakonu, jednak gdy w dniu ślubu traci ukochaną siostrę, postanawia wreszcie uciec i uwolnić się od życia pełnego cierpienia. Ranna trafia do siedziby głównej najniebezpieczniejszego gangu motocyklowego, gdzie spotyka mężczyznę, który okazuje się być chłopcem z jej przeszłości, tym, który skradł jej pierwszy pocałunek i serce. 26-letni Styx, zwany „Milczącym Katem” jest brutalnym i groźnym prezesem przestępczego klubu, który mimo swojej ułomności, wzbudza strach i szacunek swoich przyjaciół, jak i wrogów. Nigdy nie zapomniał dziwnej dziewczynki o wilczych oczach, dlatego gdy ponownie staje na jego drodze, postanawia się nią zaopiekować i chronić od zła, którego doświadczyła…
Tillie Cole to popularna autorka książek z gatunku New Adult, które zdobyły serca wielu czytelniczek. „To nie ja, kochanie” to pierwszy tom bestsellerowej serii „Kaci Hadesa” i zarazem moje pierwsze spotkanie z twórczością brytyjskiej pisarki. Już od dłuższego czasu chciałam zapoznać się z tą pozycją i gdy tylko trafiła się okazja, nie wahałam się ani chwili. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam książki, która wywarłaby na mnie takie wrażenie, wzbudzając tyle sprzecznych emocji. To jedna z najbardziej mrocznych i kontrowersyjnych historii, z jakimi miałam do czynienia. Mae to dziewczyna, która doświadczyła w swoim życiu tylko bólu i poniżenia i nie ma pojęcia o świecie zewnętrznym, natomiast Styx wychowywał się w gangu pełnym przemocy, wulgarności i łatwych kobiet i daleko mu do dobrego mężczyzny. Ich historia miłosna nie jest kolorowa, bywały momenty, w których zachowanie bohaterów nie budziło mojej aprobaty, jednak mimo wszystko nie byłam w stanie się oderwać od lektury i ostatecznie Tillie Cole udało się przekonać mnie do łączącego ich uczucia. „To nie ja, kochanie” to piekielnie wciągająca, zapadająca w pamięć i angażująca emocjonalnie historia ludzi z dwóch różnych światów, których połączyła grzeszna namiętność i uczucie, wbrew brutalnym regułom okrutnej sekty i niebezpiecznego gangu. To opowieść o cierpieniu, przezwyciężaniu własnych słabości i cienkiej granicy między dobrem a złem, jak również o miłości zdolnej wyleczyć nawet najbardziej zranione dusze. Dzieło brytyjskiej autorki szokuje, wzrusza i wywołuje masę innych sprzecznych emocji, ale nie pozostawia obojętnym, dlatego z pewnością sięgnę po kontynuację. „To nie ja, kochanie” Tillie Cole polecam entuzjastom kontrowersyjnej i mrocznej literatury erotycznej oraz fanom twórczości autorki.

23-letnia Mae należy do okrutnej religijnej sekty i nigdy nie widziała świata zewnętrznego. Dziewczyna jest jedną z czterech Przeklętych – kobiet, które są trzymane w odosobnieniu ze względu na swoją grzeszną i kusicielską naturę. Zgodnie z przepowiednią miała zostać siódmą żoną proroka Dawida i sprowadzić pokój na całą społeczność Zakonu, jednak gdy w dniu ślubu traci...

21-letnia Danika nie miała łatwego życia. Ojca nigdy nie poznała, a uzależniona od narkotyków matka nie była zdolna do opieki nad nią i jej młodszą siostrą, dlatego musiały trafić do rodziny zastępczej, która była daleka od idealnej. Po traumatycznych przeżyciach wreszcie znalazła stabilizację i pracę jako pomoc domowa, jednak jej skłonność do wiązania się z niegrzecznymi chłopcami bez przyszłości komplikuje jej życie i sprawia, że wciąż popełnia te same błędy. Gdy na jej drodze staje seksowny i wytatuowany Tristan Vega, promotor klubu i wokalista zespołu rockowego, który pokazuje jej jak korzystać z życia, dziewczyna od razu wyczuwa kłopoty, jednak nie może się powstrzymać przed spędzaniem z nim czasu i postanawia zignorować ostrzegawcze sygnały. Tristana nie interesują jednak trwałe związki, a Danika nie jest zwolenniczką przelotnych romansów, dlatego postanawiają zostać przyjaciółmi, mimo iż czują do siebie znacznie więcej…

„Bad Things” to pierwsza część trylogii opowiadająca o burzliwych losach Daniki i Tristana oraz moje drugie spotkanie z twórczością amerykańskiej autorki, R.K Lilley. Wcześniej miałam okazję zapoznać się z „Podniebnym lotem” - pierwszą częścią jej bestsellerowej serii „W przestworzach”, która przyniosła jej popularność. Pozycja ta nie zrobiła na mnie jednak zbyt dobrego wrażenia, dlatego nie zdecydowałam się na kontynuację. Wahałam się przed sięgnięciem po „Bad Things”, ale zarys fabuły obiecywał nieco inną lekturę od poprzedniej, dlatego postanowiłam dać autorce jeszcze jedną szansę, co okazało się bardzo dobrym wyborem. R.K Lilley tym razem pozytywnie mnie zaskoczyła, tworząc dobrze rozbudowaną i intrygującą historię z ciekawie wykreowanymi postaciami, wciągającą fabułą i przekonującym wątkiem miłosnym. Bohaterowie nie zawsze budzili sympatię; nie podobało mi się zwłaszcza to co zrobił Tristan i to, jak szybko wybaczyła mu Danika, ale mimo wszystko kibicowałam ich związkowi do samego końca. „Bad Things” to piekielnie wciągająca, intensywna i nieprzewidywalna opowieść o gwałtownym i nieokiełznanym uczuciu, złych wyborach, toksycznych związkach i uzależnieniu od miłości, od której nie mogłam się oderwać. R.K Lilley stworzyła słodko-gorzką, trzymającą w napięciu i rozpalającą zmysły historię o szaleńczej namiętności, utracie kontroli i walce z demonami przeszłości, która wywołuje sprzeczne emocje, ale na pewno nie pozostawia obojętnym. Już dawno nie miałam okazji zapoznać się z tak świetną pozycją z tego gatunku, dlatego cieszę się, że dałam autorce drugą szansę i tym razem z pewnością sięgnę po kontynuację! Jeżeli jesteście fanami twórczości R.K Lilley, literatury erotycznej lub wytatuowanych, niegrzecznych chłopców, to sięgnijcie po „Bad Things”. Serdecznie polecam ;)

21-letnia Danika nie miała łatwego życia. Ojca nigdy nie poznała, a uzależniona od narkotyków matka nie była zdolna do opieki nad nią i jej młodszą siostrą, dlatego musiały trafić do rodziny zastępczej, która była daleka od idealnej. Po traumatycznych przeżyciach wreszcie znalazła stabilizację i pracę jako pomoc domowa, jednak jej skłonność do wiązania się z niegrzecznymi...