Medytacje nad śmiercią C.S. Lewisa po śmierci żony w postaci subiektywnych zapisków, swoistej autoterapii. Lektura pozwala wniknąć w głębię cierpienia autora, ale wydaje się ona na tyle subiektywna, że może jednak nie przynieść oczekiwanej pociechy nam. Są to przede wszystkim bardzo intymne wynurzenia duszy, które wręcz może nawet trochę dziwnie się czyta, ze świadomością pewnego wtargnięcia w umysł autora.

Ostatecznie jest to jednak książka dobra w powodu, jak pisał Seneka, że: "Przez całe ży­cie na­le­ży się uczyć żyć i – co może jesz­cze bar­dziej cię zdzi­wi – przez całe ży­cie na­le­ży się uczyć umie­rać." Świadectwo C.S. Lewisa będzie tutaj pewnego rodzaju doświadczeniem spojrzenia na przemijanie z jego perspektywy i która może wzbogacić także naszą.

Medytacje nad śmiercią C.S. Lewisa po śmierci żony w postaci subiektywnych zapisków, swoistej autoterapii. Lektura pozwala wniknąć w głębię cierpienia autora, ale wydaje się ona na tyle subiektywna, że może jednak nie przynieść oczekiwanej pociechy nam. Są to przede wszystkim bardzo intymne wynurzenia duszy, które wręcz może nawet trochę dziwnie się czyta, ze świadomością...

Trudno ocenić tę książkę.

Mamy przed sobą zbiór przemyśleń nad sensem życia i śmierci. Próbę pogodzenia się ze stratą, która to - jak dowiadujemy się na koniec - udaje się.

Mam nieodpartą chęć porównania utworu do Trenów Jana Kochanowskiego. I mimo, że Smutek to ciekawa i delikatna refleksja nad miłością autora do Boga i żony,... to jednak bardziej przemawiał do mnie Jan z Czarnolasu z ogromem emocji, które wlał w swoje żałobne wiersze.

Smutek - jest raczej spokojną książką i zaraz o niej zapomnę, podczas, gdy Trenów nie zapomnę nigdy.

Trudno ocenić tę książkę.

Mamy przed sobą zbiór przemyśleń nad sensem życia i śmierci. Próbę pogodzenia się ze stratą, która to - jak dowiadujemy się na koniec - udaje się.

Mam nieodpartą chęć porównania utworu do Trenów Jana Kochanowskiego. I mimo, że Smutek to ciekawa i delikatna refleksja nad miłością autora do Boga i żony,... to jednak bardziej przemawiał do mnie...

Bez oceny bo ciężko ocenić czyjeś cierpienie. Lewis w eseju przedstawia wiele ciekawych spostrzeżeń związanych z życiem, miłością a także Bogiem. Warto się zapoznać choć pewnie najwięcej wyciągną z tej książki osoby zmagające się z podobnym do autora bólem.

Bez oceny bo ciężko ocenić czyjeś cierpienie. Lewis w eseju przedstawia wiele ciekawych spostrzeżeń związanych z życiem, miłością a także Bogiem. Warto się zapoznać choć pewnie najwięcej wyciągną z tej książki osoby zmagające się z podobnym do autora bólem.

Śmierć to dla niektórych temat Tabu. Dla innych straszne przeżycie a jeszcze innych totalna abstrakcja której nie rozumieją.

Słynny pisarz, autor cyklu "Opowieści z Narnii", zaskoczył nas kolejną książką.
Tym razem napisana została tuż po śmierci żony Lewisa.
Jest to pewnego rodzaju pamiętnik. Autor opisuję tu rozpacz po śmierci bliskiej osoby.
Napisana w sposób delikatny, wyważony.
Można tu poczuć namacalny ból autora, rozumiemy oskarżenia które skierowane są do Boga.

"Bo jak się przekonałem, dogłębny smutek nie łączy nas z umarłymi, lecz rozdziela. Staje się to dla mnie coraz bardziej jasne."

Kochani myślę że te książkę zrozumie każdy, kto przeżył śmierć bliskiej osoby.
Historia może niektórych wciągnąć, a niektórych znużyć.
Uważam że jest to bardzo dobra propozycja dla wszystkich którzy przeżyli lub przeżywają żałobę.
Ciężko ocenić jest książkę i uczucia kogoś kto stracił kogoś dla siebie bliskiego. Więc niech każdy z Was przeczyta i w swoim wnętrzu oceni te książkę. Jeżli będzie potrafił to zrobić.

Śmierć to dla niektórych temat Tabu. Dla innych straszne przeżycie a jeszcze innych totalna abstrakcja której nie rozumieją.

Słynny pisarz, autor cyklu "Opowieści z Narnii", zaskoczył nas kolejną książką.
Tym razem napisana została tuż po śmierci żony Lewisa.
Jest to pewnego rodzaju pamiętnik. Autor opisuję tu rozpacz po śmierci bliskiej osoby.
Napisana w sposób...

Bardzo mądry esej. C.S. Lewis w swoim prostym, pełnym trafionych porównań stylu opisuje drogę od niezgody, zagubienia, wściekłości, depresji i egoizmu do pełnego wiary pogodzenia się ze stratą żony.

Bardzo mądry esej. C.S. Lewis w swoim prostym, pełnym trafionych porównań stylu opisuje drogę od niezgody, zagubienia, wściekłości, depresji i egoizmu do pełnego wiary pogodzenia się ze stratą żony.

Dałam dyszkę bo inaczej nie można.

Dałam dyszkę bo inaczej nie można.

Ocenianie "pamiętnika" jest trudne. Sama nie chciałabym, by ktoś oceniał coś, co czuję i co siedzi w moim sercu czy głowie. Biorąc pod uwagę rodzaj tej literatury, ocenię ją inaczej niż zazwyczaj.
"Smutek" to historia o rozpaczy po śmierci bliskiej osoby. Momentami przejmująca, czasami odrobinę nużąca (mimo swojej niewielkiej objętości). Nie jest to taki typ książki, która polecałabym czytać od deski do deski. Wtedy jest zbyt przytłaczająca ze względu na ilość melancholii, smutku i swego rodzaju retrospekcji. Mnie ta ilość przytłoczyła, bo przeczytałam wszystko "na jeden raz". Sporo tu kłótni z Bogiem, rozpamiętywania. Myślę, że to będzie dobra historia dla osób, które aktualnie przeżywają żałobę. Na pewno odbiorą to inaczej niż ja.
Jeśli mam być szczera: nie przepadam za wspomnieniami przepełnionymi goryczą czy smutkiem, który aż się wylewa z każdego rozdziału. Chyba dlatego też ta książka nie trafiła do mnie tak, jak do innych osób. Biorę jednak poprawkę na to, że jest to pamiętnik napisany zaraz po stracie bliskiej osoby.

Ocenianie "pamiętnika" jest trudne. Sama nie chciałabym, by ktoś oceniał coś, co czuję i co siedzi w moim sercu czy głowie. Biorąc pod uwagę rodzaj tej literatury, ocenię ją inaczej niż zazwyczaj.
"Smutek" to historia o rozpaczy po śmierci bliskiej osoby. Momentami przejmująca, czasami odrobinę nużąca (mimo swojej niewielkiej objętości). Nie jest to taki typ książki, która...

Uniwersalna, wyważona i poruszająca książka o rozpaczy po śmierci bliskiej osoby. Niesamowicie przejmująca w momentach, gdy się tego kompletnie nie spodziewałam. Lewis opisuje tutaj fazy żałoby w sposób bardzo realny i szczery. Jego przemyślenia poruszyły moje serce. Polecam każdemu.

Uniwersalna, wyważona i poruszająca książka o rozpaczy po śmierci bliskiej osoby. Niesamowicie przejmująca w momentach, gdy się tego kompletnie nie spodziewałam. Lewis opisuje tutaj fazy żałoby w sposób bardzo realny i szczery. Jego przemyślenia poruszyły moje serce. Polecam każdemu.

Lewis pisze o swej utracie w sposób delikatny, niemalże wyważony. Doświadczywszy realnej, najbardziej osobistej straty, próbuje szczerze i osobiście zmierzyć się ze swoim bólem i rozterkami - osobiście, literacko, filozoficznie. Trochę tak, jakby trzy osoby - wdowiec, pisarz, filozof - spotkały się, by mówić o Miłości, której zostali pozbawieni.

Co może być dla niektórych istotne, choć w tych rozważaniach pojawia się chrześcijański Bóg, to wg mnie nie ma to większego wpływu na lekturę.

Lewis pisze o swej utracie w sposób delikatny, niemalże wyważony. Doświadczywszy realnej, najbardziej osobistej straty, próbuje szczerze i osobiście zmierzyć się ze swoim bólem i rozterkami - osobiście, literacko, filozoficznie. Trochę tak, jakby trzy osoby - wdowiec, pisarz, filozof - spotkały się, by mówić o Miłości, której zostali pozbawieni.

Co może być dla niektórych...

Autor rozmawia z Panem Bogiem, a ja spodziewałem się czegoś innego.

Autor rozmawia z Panem Bogiem, a ja spodziewałem się czegoś innego.