Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dwa czy trzy lata temu trafiłem na kilka cytatów z Traktatu o Łuskaniu Fasoli - tego samego dnia dodałem tą książkę do tych, które bardzo chciałbym przeczytać - jednak sam z tematem nic nie zrobiłem.
Trochę zdając się na przypadek lub przeznaczenie. Jedna rozmowa, która potoczyła się niezwykle a dotyczyła autora (choć nazwiska nie pamiętałem) doprowadziła do tego, że Traktat wpadł tymczasowo w moje ręce.
Książce przyznaję maksymalną ocenę, i to czwarta tak oceniona przeze mnie pozycja, mimo, że wiem, iż jest ona o jedną gwiazdkę na wyrost. Tą dziesiątą dostała, ponieważ poruszyła we mnie pewne bardzo osobiste struny.

Mogłem być bowiem niemym świadkiem rozmowy, w której słyszy się tylko jedną stronę, wypowiedzi przybysza można się tylko domyślać po odpowiedziach tego, którego słuchamy.
A słuchamy monologu całego życia, niekiedy chaotycznego i wybiórczego, niekiedy pamiętającego całe historie - momenty przełomowe w życiu,
mimo iż obiektywnie nie posiadającego może wielkich znaczeń dla nikogo poza nosicielem pamięci. Przemyślenia, w których podczas zastanawiania się, czy przypadek, czy przeznaczenie
wiedzie człowieka przez życie poznajemy także życie jednego człowieka - od wojny, poprzez czasy powojenne, aż do punktu, w którym przybywa przybysz do starszego samotnego człowieka i razem łuskają fasolę.
Traktat, jak życie pozostawia niedosyt poznania drugiego człowieka. Jego historii, przeżyć, uczuć, wspomnień - wszystkich niedopowiedzeń.

Żyjąc spotykamy ludzi, którzy celowo lub nie - zmieniają nasze życie, pchają je na nowe tory, to też książka o takich spotkaniach, a mało kto tak pięknie potrafi szkicować portrety, jak Myśliwski.
Czytając Traktat sam więc sobie przypominałem swoje niecodzienne spotkania, zostałem nakłoniony do tego, by rozważyć niektóre zdarzenia z życia jeszcze raz.
Punkty szczególne i przecięcia, gdy na chwilę, lub na dłużej moje drogi krzyżowały się z cudzymi. Dlatego Traktat czyta się wolniej, uważniej, czasami też warto zrobić przerwę i przeczytać wybrany fragment jeszcze raz.

To też opowieść o pamięci, o tym co zostaje, a co się zaciera. Filozoficzne dywagacje, czy można pamiętać coś, co się nie zdarzyło.

Wszystko ma swój czas, i ta książka najwyraźniej u mnie czekała właśnie na ten, ponieważ niektóre książki, jak ludzie, też odmieniają życie, jeśli czas i miejsce jest odpowiednie.
'Milczenie też głos. I też słowa. Tylko, żeby tak powiedzieć, słowa, które straciły wiarę w siebie.'

Dwa czy trzy lata temu trafiłem na kilka cytatów z Traktatu o Łuskaniu Fasoli - tego samego dnia dodałem tą książkę do tych, które bardzo chciałbym przeczytać - jednak sam z tematem nic nie zrobiłem.
Trochę zdając się na przypadek lub przeznaczenie. Jedna rozmowa, która potoczyła się niezwykle a dotyczyła autora (choć nazwiska nie pamiętałem) doprowadziła do tego, że...

Ciężko mi przy pisaniu recenzji tej książki ustrzec się takich rozdmuchanych słów jak genialna, błyskotliwa, wspaniała.
Mamy tu humor Woody'ego Allena w sztuce opisującej sumarycznie 2 dni życia głównego bohatera. Cała historia zacznie się od tak traumatycznej sytuacji, jaką jest odejście jego małżonki - dostaniemy więc prawdziwy Allenowski komediodramat pełen przemyśleń, marzeń, oraz działań jakie podejmujemy, gdy jest nam źle i chcemy udawać kogoś, kim nie jesteśmy.

Nie udało mi się przerwać czytania ani na chwilę, pomimo zostawienia sobie 4h snu przed pracą - a to już jest jakaś rekomendacja.

Ciężko mi przy pisaniu recenzji tej książki ustrzec się takich rozdmuchanych słów jak genialna, błyskotliwa, wspaniała.
Mamy tu humor Woody'ego Allena w sztuce opisującej sumarycznie 2 dni życia głównego bohatera. Cała historia zacznie się od tak traumatycznej sytuacji, jaką jest odejście jego małżonki - dostaniemy więc prawdziwy Allenowski komediodramat pełen przemyśleń,...

Pierwszy raz z twórczością Jacka McDevitta spotkałem się czytając 'Brzegi zapomnianego morza' - była to na tyle niezwykła książka S/F, że gdy tylko wszedłem przypadkiem w posiadanie Bożej Maszynerii - przeskoczyła w kolejce dość wysoko. Nie żałuję swojego wyboru.

Boża Maszyneria jest książką o dziejach ludzkości w epoce lotów gwiezdnych w czasach, gdy ludzkość jest na etapie końcowym wyniszczania planety - takie przestawienie sytuacji zasługuje na szacunek, ze względu na przesłanie od autora, który jest świadom, w jaki sposób sami teraz postępujemy z nieodnawialnymi źródłami zasobów.
Tak więc odkryliśmy planety, na których istniały, lub też istnieją cywilizacje - mamy wyścig wielu interesów, z jednej strony poszukiwanie miejsca do exodusu, z drugiej zachowanie archeologicznych wykopalisk po innych rasach, oraz poszukiwanie istot, które pozostawiły pewne monumenty na swoją pamiątkę.
Boża Maszyneria stawia kilka pytań i nie daje jednoznacznych odpowiedzi - a to jest coś, co warte jest docenienia w tym nurcie.

Pierwszy raz z twórczością Jacka McDevitta spotkałem się czytając 'Brzegi zapomnianego morza' - była to na tyle niezwykła książka S/F, że gdy tylko wszedłem przypadkiem w posiadanie Bożej Maszynerii - przeskoczyła w kolejce dość wysoko. Nie żałuję swojego wyboru.

Boża Maszyneria jest książką o dziejach ludzkości w epoce lotów gwiezdnych w czasach, gdy ludzkość jest na...

Przyznam szczerze - najpierw widziałem film - który mnie oczarował i zachwycił, na sam film poszedłem skuszony już samym - dość niezwykłym tytułem.
Niedawno przekopując się przez kolejny salon z tanią książką natrafiłem na tą pozycję, więc nie mogłem jej nie zabrać ze sobą do domu ;)

Książka bardzo niezwykła, zachwycająca jeszcze bardziej niż film (co może nie być niezwykłe, ale różnie to bywa).
Mamy tu kryminał, komedię, mamy trochę książkę drogi - dziejącą się w dwóch wymiarach - jednak odnoszącą się do jednego bohatera - Allana, którego poznamy w dzień setnych urodzin, gdy staje się zbiegiem z domu starców. 2 genialnie przeplatające się wątki to jego droga ucieczki na wolność i udowodnienie sobie, że poradzi sobie poza domem starców, a drugim planem stają się liczne retrospekcje jego zwariowanego życia. Allan bowiem, jak wynika z jego opowieści zwiedził praktycznie cały glob, poznał wiele osobistości (wliczając w to Stalina, Mao i wiele innych postaci dobrze nam znanych z kart historii).

We wszystkich tych retrospekcjach wymienione zostały przełomowe, niekiedy tragiczne losy ludzkości, a całość pokazana jest z istnie Monty Pythonowskim czarnym humorem.

Nie czytałem chyba tak ciepłej i sympatycznej książki, w której jednocześnie występuje tylu rannych i zabitych ;)

Cóż mogę powiedzieć więcej - gorąco polecam tą lekturę.

Przyznam szczerze - najpierw widziałem film - który mnie oczarował i zachwycił, na sam film poszedłem skuszony już samym - dość niezwykłym tytułem.
Niedawno przekopując się przez kolejny salon z tanią książką natrafiłem na tą pozycję, więc nie mogłem jej nie zabrać ze sobą do domu ;)

Książka bardzo niezwykła, zachwycająca jeszcze bardziej niż film (co może nie być...

Po latach powróciłem do poszukiwań w antykwariatach za jeszcze nieprzeczytanymi tytułami kilku autorów, w tym Henry'ego Kuttnera, jednego z bardziej niezwykłych dla mnie pisarzy S-F. Choć zahaczał on dodatkowo w swoich dziełach zarówno o fantastykę czy horror, czy psychologię. Swoje inspiracje zaś czerpał z przeogromnego zbioru wiedzy na świecie, oraz ze swojej wyobraźni - Wyobraźni, która pozwoliła mu już w latach '30 przewidywać niektóre wynalazki lat '80 i późniejszych. Tak oto trafiłem jakiś czas temu na pułapkę czasu napisaną przez Kuttnera w 1938 roku, jeszcze przed II WŚ.
Sama akcja powieści rozgrywa się od prapoczątków Ziemi do jej schyłku, gdy już cywilizacja właściwie wyginęła, na dłużej dzieje się w starożytności, w której jednak zagubiony, dość szalony naukowiec z przyszłości rozbił się podróżując w czasie i przy pomocy stworzonych przez siebie robotów przejął starożytne miasto. Naszym bohaterem jest pewien człowiek ściągnięty pułapką czasu z lat '30 do tamtego okresu. Bohater dość niezwykły, będący naukowcem biegle władającym językami starożytnymi a także nowożytnym Angielskim czy Chińskim, przy tym umięśniony i przystojny oraz młody ;) To tyle jeśli idzie o realizm tej książki - jest to mało dokładna wizja przyszłości, bardziej styl heroic fantasy. Ciekawy jest archetyp zła występujący w postaci bardzo seksownej kobiety występującej w asyście dwóch lampartów - jeszcze ciekawsze jest rozwiązanie zagadki jej pochodzenia. Jak na pruderyjne lata '30 ilość seksu i nagości w tej książce wręcz zdumiewa - nasi pradziadkowie musieli czytać tą pozycję z wypiekami na policzkach.

Czy polecam tą pozycję obecnym czytelnikom? Tak, jeśli interesują was ciekawe zwroty akcji, surrealizm niemalże rodem wyciągany z Mad Maxa oraz przepiekny język, jakim chwilami zwykł posługiwać się Henry Kuttner, człowiek o tak rozbudowanej wyobraźni, jakiej na próżno doszukiwać się u większości aktualnych pisarzy - przeczytałem owo dzieło z przyjemnością. Dodatkowo w Polskim wydanie dołożone zostały 2 opowiadania, również ciekawe. Oczy Thara - opowiadanie S/F zawierające pewną teorię światów równoległych umieszczone w czasach, gdy ziemia skolonizowała już Marsa oraz inne planety, oraz opowiadanie Druga Strona Lustra zawierające postapokaliptyczną wizję po globalnej wojnie atomowej - horror s/f story.

Po latach powróciłem do poszukiwań w antykwariatach za jeszcze nieprzeczytanymi tytułami kilku autorów, w tym Henry'ego Kuttnera, jednego z bardziej niezwykłych dla mnie pisarzy S-F. Choć zahaczał on dodatkowo w swoich dziełach zarówno o fantastykę czy horror, czy psychologię. Swoje inspiracje zaś czerpał z przeogromnego zbioru wiedzy na świecie, oraz ze swojej wyobraźni -...

Jako fan książek Mike'a Resnicka (w szczególności niesamowitej serii o Kikinyadze) nie mogę powiedzieć, iż nie mam pewnego niedosytu, ze względu na wysokie oczekiwania, jakie stawiam autorowi.

Książka jest dość zabawna, poprawna, pełna zwykłej Resnickowi nieprzewidywalności i tak przypadkowości losu, jak i niedoskonałości bohaterów.
W tym przypadku mowa jest o bardzo mocno niedoskonałej postaci Wielce Wielebnego Doktora Lucyfera Jonesa - już po raz drugi.
Druga część trzyma poziom pierwszej, nie rozwijając go, ale też nie pikując w dół. Typowe autobusowe czytadło, lub lekka książka do zasypiania, albo porannego słonecznego śniadania.
Główny bohater nie jest prawym człowiekiem, ale nie pierwszy raz tak się dzieje u Resnicka - tak więc poznajemy księdza kanciarza, który przemierza Azję i Europę i wplątuje się dzięki swej chciwości, erotomanii, oraz kanciarstwu w coraz to ciekawsze przygody.

Jako fan książek Mike'a Resnicka (w szczególności niesamowitej serii o Kikinyadze) nie mogę powiedzieć, iż nie mam pewnego niedosytu, ze względu na wysokie oczekiwania, jakie stawiam autorowi.

Książka jest dość zabawna, poprawna, pełna zwykłej Resnickowi nieprzewidywalności i tak przypadkowości losu, jak i niedoskonałości bohaterów.
W tym przypadku mowa jest o bardzo mocno...