Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nudno, chaotycznie, nierówno. Pustkowiak kreśli świat w swoim debiucie grubymi, nierzadko wahającymi się między absurdem a wulgarnością, krechami. Główna bohaterka, Tamara, jest jedną z bardziej płaskich postaci książkowych, jakie ostatnio poznałem. Jej losy są intrygujące niczym historia życia mrówki z leśnego mrowiska, a nijaki charakter i przepite przemyślenia nudzą i irytują. Gdyby ta opowiastka trwała dłużej niż 200 stron formatu kieszonkowego notesu, chyba nie dałbym rady jej przetrwać. Jedynym jaśniejszym punktem są pojawiające się raz na jakiś czas udane, kąśliwe metafory i czarny humor, oparty na nabijaniu się z współczesnej korpokracji. Szkoda, że toną w przemyśleniach na temat defekacji, odurzania się i malejącego libido bohaterki. Odradzam lekturę.

Nudno, chaotycznie, nierówno. Pustkowiak kreśli świat w swoim debiucie grubymi, nierzadko wahającymi się między absurdem a wulgarnością, krechami. Główna bohaterka, Tamara, jest jedną z bardziej płaskich postaci książkowych, jakie ostatnio poznałem. Jej losy są intrygujące niczym historia życia mrówki z leśnego mrowiska, a nijaki charakter i przepite przemyślenia nudzą i...