Mocna, choć trochę chaotyczna. Ale na plus.

Mocna, choć trochę chaotyczna. Ale na plus.

Początek bardzo obiecujący, ale z każdą kolejną stroną potencjał słabnie.

Początek bardzo obiecujący, ale z każdą kolejną stroną potencjał słabnie.

Niedoceniona. Szkoda.

Niedoceniona. Szkoda.

a dla mnie to dobra ksiązka byla, przeczytalam , owszem, calą

a dla mnie to dobra ksiązka byla, przeczytalam , owszem, calą

Najgorsza książka jaką czytałam. Żałuję, że zmarnowałam na nią czas.

Najgorsza książka jaką czytałam. Żałuję, że zmarnowałam na nią czas.

NIEPRZECZYTANE !!!! Szczerze, mam dosyć polskich grafomanów, którzy piszą taki syf i jeszcze są nominowani do nagród literackich. Za co, ja się pytam?? Dotarłam do 70 strony i dosłownie rzuciłam tą książką o podłogę. Mam serdecznie dosyć pisarzy, którzy myślą, że napiszą wulgarną językowo, przesiąkniętą obrzydliwym seksem książkę i jest fajnie.... nie, nie jest fajnie !!! To było tak paskudne, że nie dałam rady.... żeby było śmieszniej autorka wymyśliła sobie postać, która ponoć od 3 lat nie uprawia seksu...a mamy sceny seksu na co drugiej stronie.... dla mnie to tani pornos dla gospodyń domowych i żałuję, że sięgnęłam po tę książkę, bo w jakiś sposób jestem nią zażenowana, i wstyd mi, że poświęciłam czas na coś takiego. Szczerze ostatnio tracę wiarę w polskich autorów... i tylko Małecki jeszcze daje mi nadzieję na przeżycie czegoś fajnego. Całkiem niedawno czytałam Halber "Najgorszy człowiek na świecie" i to czytało się naprawdę świetnie, było autentyczne .

NIEPRZECZYTANE !!!! Szczerze, mam dosyć polskich grafomanów, którzy piszą taki syf i jeszcze są nominowani do nagród literackich. Za co, ja się pytam?? Dotarłam do 70 strony i dosłownie rzuciłam tą książką o podłogę. Mam serdecznie dosyć pisarzy, którzy myślą, że napiszą wulgarną językowo, przesiąkniętą obrzydliwym seksem książkę i jest fajnie.... nie, nie jest fajnie !!!...

Nie chcę być niemiła, ale ta książka naprawdę jest słaba. Jest źle napisana, ma ok. czterysta metafor na centymetr kwadratowy książki, a w połowie, kiedy zaczęłam podkreślać "JAK" (w sensie coś jest JAK coś) to wypisałam wszystkie ukradzione z IKEI ołówki.

Autorka nie zna swojej bohaterki, ani nikogo do niej podobnego i to niestety czuć. Do tego w mojej ocenie P. Pustkowiak słabo pisze.

Nie chcę być niemiła, ale ta książka naprawdę jest słaba. Jest źle napisana, ma ok. czterysta metafor na centymetr kwadratowy książki, a w połowie, kiedy zaczęłam podkreślać "JAK" (w sensie coś jest JAK coś) to wypisałam wszystkie ukradzione z IKEI ołówki.

Autorka nie zna swojej bohaterki, ani nikogo do niej podobnego i to niestety czuć. Do tego w mojej ocenie P....

Leniwie tocząca się historia 30-letniej singielki-alkoholiczki z Warszawy. Metafora goni metaforę, główna bohaterka daje upust bujnej wyobraźni, snuje barwne, momentami mocno naturalistyczne, alkoholowo-narkotykowe wizje, często związane z jej śmiercią. Całość jawi się jako obraz przepełnionego samotnością, upadłego pokolenia trzydziestolatków z wielkiego miasta. Czy prawdziwy? Nie wiem, nie żyję w wielkim mieście, nie jestem singielka i żyję w innych realiach. Dodam, ze rzeczywiście, zgodnie z zapowiedzią na okładce, było to czasem naprawdę zabawne, z tym zastrzeżeniem, że mnie bawi mnóstwo rzeczy 😄

Leniwie tocząca się historia 30-letniej singielki-alkoholiczki z Warszawy. Metafora goni metaforę, główna bohaterka daje upust bujnej wyobraźni, snuje barwne, momentami mocno naturalistyczne, alkoholowo-narkotykowe wizje, często związane z jej śmiercią. Całość jawi się jako obraz przepełnionego samotnością, upadłego pokolenia trzydziestolatków z wielkiego miasta. Czy...

Metafor i porównań zdecydowanie za dużo :) trafiają się ładne i ciekawe ale ludzie, ileż można, to się robi męczące. Poza tym podobało mi się.

Metafor i porównań zdecydowanie za dużo :) trafiają się ładne i ciekawe ale ludzie, ileż można, to się robi męczące. Poza tym podobało mi się.

O rany... wziąłem się za czytanie po opiniach i recenzjach, że to książka obrazoburcza ale zabawna, wciągająca, naturalistyczna itd. Niestety, z trudem dobrnąłem do końca. Obrazoburczość i poczucie humoru autorki jakoś mnie nie powaliły w odróżnieniu od zauważalnie prostego (jeśli nie prostackiego) pomysłu na tę książkę - zarzucić czytelnika stekiem bluzg, patologi i fizjologii w pseudointelektualnym sosie. A przynajmniej tak to odebrałem... Dla mnie nudne i nijakie. Kompletnie nie rozumiem tych nagród ale "De gustibus..." itd. Gdzie tym wypocinom do książek typu "Gdy oślica ujrzała anioła" Nicka Cave'a...

O rany... wziąłem się za czytanie po opiniach i recenzjach, że to książka obrazoburcza ale zabawna, wciągająca, naturalistyczna itd. Niestety, z trudem dobrnąłem do końca. Obrazoburczość i poczucie humoru autorki jakoś mnie nie powaliły w odróżnieniu od zauważalnie prostego (jeśli nie prostackiego) pomysłu na tę książkę - zarzucić czytelnika stekiem bluzg, patologi i...