Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niektóre książki są jak "jajko z niespodzianką". Zwodzą czytelnika tytułem i szatą graficzną, które w zestawieniu z opisem okładkowym pozwalają wysnuć wnioski, iż trzyma w rękach lekką, trochę banalną powieść idealną na relaks po ciężkim dniu. A kiedy zagłębia się w lekturze przekonuje się, że został narażony na emocje i wrażenia jakich się nie spodziewał. Tak właśnie jest z najnowszą powieścią debiutującej w 2011 roku polskiej pisarki - Monki B. Janowskiej.

„Połknąć żabę” to historia Pauliny Bożek – kobiety po czterdziestce, mającej na koncie dwa rozwody, wygraną walkę z rakiem i życiowe motto „Żadnych facetów”, które jest wypadkową przykrych, bolesnych, a nawet dramatycznych doświadczeń z mężczyznami. Jednak świadomie podjęta decyzja o samowystarczalności, w zdarzeniu z cieknącym kranem okazuje się pustym sloganem. I pewnie kobieta zdecydowałby się na wezwanie hydraulika, gdyby na jej progu nie pojawili się funkcjonariusze policji przynoszący hiobowe wieści o śmierci byłego współmałżonka – Grzegorza.


Prawdopodobnie Paulina przyjęłaby do wiadomości informacje o samobójstwie swojego ex, gdyby nie znała go tak dobrze, jak żona może poznać męża. Pan Bożek niewątpliwe był egoistą i zimnym draniem, ale kochał życie, więc jego destrukcyjne zachowanie mogło budzić pewne wątpliwości, ale pożegnalny list rozwiewał je wszystkie. Jednak to, co dla byłej współmałżonki jest oczywiste, dla śledczych nie zawsze musi stanowić poważny argument. A kiedy sprawa zostaje umorzona kobieta postanawia zrobić wszystko by udowodnić swoją tezę, ale czy rzeczywiście warto mieszać się w sprawy nieżyjącego męża i czy Paulina jest gotowa na niespodzianki jakie szykuje jej los?

„Połknąć żabę” to komedia kryminalna o nieszablonowej fabule, okraszona dobrym humorem, porywami serca, bliskimi kontaktami z policją i byłym mężem w tle. I choć największym atutem publikacji jest plejada postaci z charakterem, to trzeba przyznać pisarce, że dba o detale i wie jak mieszać składniki aby otrzymać spójną i wiarygodną całość. Monika B. Janowska posługuje się lekkim i bardzo przyjemnym w odbiorze stylem. Nie naszpikowała fabuły zbędnymi detalami i opisami. Za to nie szczędziła czytelnikowi komicznych zbiegów okoliczności, ciętych ripost oraz błyskotliwych i ironicznych przemyśleń bohaterki. Sama intryga została opracowana w sposób ciekawy, pozwalający na zwroty akcji i zaskakujący przebieg zdarzeń. Autorka szybko wciąga czytelnika w swoją grę, rozbudza jego zainteresowanie i dba by nie zabrakło mu atrakcji na każdym etapie lektury. I mimo że sama historia nie jest skomplikowana, to obcowanie z bohaterami i śledzenie ich perypetii dostarcza dużo przyjemności. Zaś samo zakończenie – mucha nie siada.

Śmierć męża i prywatne śledztwo pani Bożyk stają się motorem sprawczym przedstawionych wydarzań ale to obcowanie z bohaterką i obserwowanie jej poczynań dostarcza najwięcej wrażeń i emocji. Paulina niewątpliwie jest kobietą dojrzałą, po przejściach, a dzięki temu ma dystans do siebie oraz świata. Nie brakuje jej również odwagi, determinacji, ciętego języka i śmiałych przemyśleń. Ta kobieta wie czego chce i nie boi się po to sięgać. I choć bez problemu połknęłaby żabę, na wszelki wypadek wcześniej sprawdziłaby czy nie kryje się w niej książę, choćby na krótko.

W moim odczuciu „Połknąć żabę” to lekka i porywająca powieść, która nie tylko pozwala na oderwanie od rzeczywistości i przyjemny relaks, ale również jest ciekawym studium kobiecej natury. Ta publikacja to idealne antidotum na stres, które można dozować jak tabletkę, bądź połknąć w całości i wierzcie mi, nie grozi przedawkowaniem – bo zwiększona produkcja endorfin nikomu jeszcze nie zaszkodziła. Polecam.

Niektóre książki są jak "jajko z niespodzianką". Zwodzą czytelnika tytułem i szatą graficzną, które w zestawieniu z opisem okładkowym pozwalają wysnuć wnioski, iż trzyma w rękach lekką, trochę banalną powieść idealną na relaks po ciężkim dniu. A kiedy zagłębia się w lekturze przekonuje się, że został narażony na emocje i wrażenia jakich się nie spodziewał. Tak właśnie jest...

Każdy mól książkowy ma ukochanych autorów, którzy idealnie trafiają w jego literackie gusta. Ale są też historie i bohaterowie tak bardzo zapadający czytelnikom w serce i pamięć, że najchętniej nie rozstawaliby się z nimi. Dla mnie taką postacią jest Mercedes Thompson – kobieta kojot, mechanik samochodowy doskonale radząca sobie z wilkołakami, a nawet z wampirem, ale drżąca przed własną matką. Odważna, niepokorna, pyskata i przyciągająca kłopoty jak magnes. Jeśli w okolicy czai się zło, nie ma wątpliwości, że stanie na drodze naszej miłej Mercy, która zawsze podejmuje wyzwanie przyprawiając nie tylko o ból głowy swojego męża Adama – alfę stada wilkołaków Dorzecza Kolumbii.

Nie będę ukrywać, że siódmy tom cyklu z Mercedes Thompson „Żar mrozu” był najbardziej wyczekiwaną przeze mnie tegoroczną premierą. Byłam ciekawa, czy Patricia Briggs pozwoli swojej bohaterce nacieszyć się rolą świeżo upieczonej żony. Oczywiście miałam pewne przeczucia, ale nie przypuszczałam, że autorka zafunduje Mercy zawirowania na miarę trzęsienia ziemi i nie tylko zmasakruje jej ukochanego „Królika”, ale też doprowadzi do uprowadzenia Adama oraz jego watahy i tym samym postawi dziewczynę przed nie lada wyzwaniem.


Mercy oczywiście podejmuje rzuconą przez pisarkę rękawicę i zabiera się do działania, ale bez wsparcia stada musi szukać pomocy nawet tam, gdzie uzyskanie jej wydaje się niemożliwe. Ale czy rzeczywiście można liczyć na zwycięstwo kiedy jest się tylko pionkiem w czyjejś grze? Zwykły bohater pewnie nie miałby szans, ale w słowniku Mercy nie istnieją słowa „kapitulacja” czy „niemożliwe”, a kiedy na szali leży życie ukochanego mężczyzny kobiety zdolne są do wszystkiego... Zaś taka mieszanka składników i motywacji niewątpliwe jest gwarancją, że podczas lektury nie zabraknie wrażeń i emocji.

Kolejny raz Patricia Briggs udowadnia, że jest człowiekiem na właściwym miejscu i nie brakuje jej wyobraźni oraz pomysłów na urozmaicenie i skomplikowanie życia bohaterów. Bo choć Mercedes udało się osiągnąć stabilizację, rola przeciętnej żony nie jest jej pisana. Ten świat za każdym razem częstuje ją niespodziankami i stawia przed nią wyzwania. A gdy wydaje się, że w danej historii wszystko zostało powiedziane, autorka znajduje wyjście, które otwiera przed nią nowe możliwości w kreacji losów bohaterów.

Podobnie jak w poprzednich tomach serii czytelnik wpada w wir zdarzeń od pierwszych stron, a napięcie i niepewność towarzyszą mu prawie do samego końca. Autorka bardzo sprawnie buduje atmosferę, myli tropy i serwuje kolejne zwroty akcji niejednokrotnie zaskakując. Dba o szczegóły, postacie drugoplanowe oraz tło przedstawionych wydarzeń – wataha to nie tylko wilkołaki, ale również relacje w stadzie, system zależności i ludzie dźwigający własne historie Wykreowana przez Briggs rzeczywistość fascynuje, zachwyca, a momentami oszałamia. Natomiast bohaterowie swoją osobowością i charakterem dodają powieści pikanterii i narażają odbiorcę na morze emocji.

Przygoda z lekturą dostarcza niezapomnianych i różnorodnych wrażeń, a Patricia Briggs wie jak wciągnąć czytelnika w wykreowany świat i oderwać go od rzeczywistości. Zabiera go w fascynująca podróż a kiedy przewraca ostatnią stronę nie jest gotowy na to rozstanie. Fanki serii wiedzą co mam na myśli, a tym którzy nie znają nieprzeciętnej kobiety-kojota polecam całą serię.

Każdy mól książkowy ma ukochanych autorów, którzy idealnie trafiają w jego literackie gusta. Ale są też historie i bohaterowie tak bardzo zapadający czytelnikom w serce i pamięć, że najchętniej nie rozstawaliby się z nimi. Dla mnie taką postacią jest Mercedes Thompson – kobieta kojot, mechanik samochodowy doskonale radząca sobie z wilkołakami, a nawet z wampirem, ale drżąca...

Charakter człowieka to zespół indywidualnych cech osobowości związanych z przekonaniami moralnymi, które ujawniają się w zachowaniu czy sposobie bycia. To one w mniejszym lub większym stopniu wpływają na nasze osądy czy podejmowane decyzje i uświadamiają nam, że próżno szukać ideałów, gdyż każda istota ludzka prócz zalet posiada również wady. Ale czy zastanawialiście się kiedyś jak wyglądałoby życie w państwie, które postanowiłoby wyeliminować z codziennego życia wszystkie uczynki uznane za społecznie szkodliwie?

W powieści „Skaza” Cecelia Ahern zabiera czytnika do dystopicznej rzeczywistości powstałej na gruzach świata, który pogrążył się w chaosie wskutek błędów i złych decyzji przywódców. Uznano, że nieprawidłowe działania osób dzierżących władzę były spowodowane skazami na ich charakterze i postanowiono wykluczyć je ze społeczeństwa. W tym celu powołano specjalny Trybunał, który z biegiem czasu objął zakresem swoich działań wszystkich obywateli, a jego nadrzędnym celem stało się stworzenie wspólnoty bez moralnej skazy. Dziś za złą decyzję, kłamstwo, kradzież, nielojalność czy złamanie obowiązujących zasad można zostać Naznaczonym, a tym samym zepchniętym na margines życia.


Główną bohaterką powieści jest 17 – letnia Celestine North, która wierzy w aktualnie panujący system, aż do dnia, w którym postanawia wbrew prawu pomóc ciężko choremu mężczyźnie i płaci za to najwyższą cenę. To wydarzenie i jego późniejsze konsekwencje zmuszają nastolatkę do weryfikacji własnego systemu wartości i spojrzenia na świat z innej perspektywy. Dziewczyna zaczyna dostrzegać wady i bezduszność panującego ustroju. Ale czy młodzieńczy entuzjazm ma szansę w starciu z polityką i przyjętymi zasadami?

Czytelnik towarzyszy bohaterce w jednym z najtrudniejszych momentów życia i jest świadkiem nie tylko jej poczynań, ale również wewnętrznej walki, buntu oraz procesu dojrzewania, w wyniku którego z beztroskiej, ufnej oraz pełnej marzeń i nadziei na przyszłość dziewczyny rodzi się Naznaczona, gotowa podjąć walkę z bezwzględnym systemem i dyktaturą pozbawiającą ludzi podstawowych praw i naturalnych odruchów oraz stanowiącą niebezpieczną broń w rękach nieodpowiednich ludzi.

Cecelia Ahern wykreowała ciekawą rzeczywistość i osadziła ją na solidnych fundamentach. Powołała do życia dziewczynę z charakterem i wysłała ją na bardzo niebezpieczną misję. Odebrała jej coś bardzo cennego, ale z drugiej strony otworzyła przed nią nowe perspektywy i pozostawiła wybór. Ale czy Celestine rzeczywiście jest gotowa na ten najtrudniejszy krok, który zarówno może ją wyzwolić jak i być tym ostatnim?

Autorka sprawnie wprowadza czytelnika w wykreowany świat, dzięki czemu nie ma problemu ze zrozumieniem podejmowanych przez bohaterów decyzji i ich poczynań. Stawia na emocje i w interesujący sposób buduje portret psychologiczny Celestine. Nie zapomina o postaciach drugoplanowych, które poprzez zachowanie wiarygodnie prezentują własny stosunek do otoczenia czy zaistniałej sytuacji, a przy tym tworzą plejadę osobowości dobrze oddających przekrój społeczeństwa.

W moim odczuciu „Skaza” to porywający i intrygujący początek serii, która niewątpliwie stanowi powiew świeżości na gruncie dystopicznych powieści dla młodzieży. Z jednej strony lekka, a z drugiej dotykająca bardzo delikatnej materii i niosąca za sobą przesłanie - proste, ale bardzo ważne i bliskie sercu nie tylko młodym ludziom. Jeżeli lubicie niesztampowe lektury i szukacie w literaturze czegoś więcej niż dobrej rozrywki i miłego spędzenia czasu, to powinniście zapoznać się z Celestine North. Gorąco polecam.

Charakter człowieka to zespół indywidualnych cech osobowości związanych z przekonaniami moralnymi, które ujawniają się w zachowaniu czy sposobie bycia. To one w mniejszym lub większym stopniu wpływają na nasze osądy czy podejmowane decyzje i uświadamiają nam, że próżno szukać ideałów, gdyż każda istota ludzka prócz zalet posiada również wady. Ale czy zastanawialiście się...