Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie sądziłam, że tego typu książka (nie mam tu nic złego na myśli, po prostu rzadko sięgam/sięgałam po taki gatunek) zrobi na mnie takie wrażenie, że przez kilka, a nawet kilkanaście dni będę o niej prawie cały czas myślała!

Postać Lou jest faktycznie urocza i nie da się jej nie lubić. Od początku budzi sympatię i mocno się jej kibicuje.
Postać Willa natomiast zaintrygowała mnie tak bardzo, że do tej pory nie wiem co o nim myśleć.

KTO NIE CZYTAŁ KSIĄŻKI NIECH NIE CZYTA DALEJ


Z jednej strony myślę sobie, że nie mi oceniać jego decyzję: nigdy nie byłam na jego miejscu i mam nadzieję, że nie będę, nie miałam też styczności z osobą niepełnosprawną jak on więc słowa: "mogę sobie tylko wyobrazić" też nie oddają tego co on czuł, bo nie można sobie w 100% tego wyobrazić.
Samotność, nieustanny ból, brak chęci do życia, wspomnienia wspaniałego życia, złość, zmęczenie... więc powiedzmy, że go rozumiem, ale z drugiej strony... kurcze, z drugiej strony spotyka osobę, która zmienia totalnie jego życie, inne życie, nowe życie.
Osobę wartościową, osobę z którą rozumie się doskonale, osobę którą chce wspierać, osobę której chce poszerzać horyzonty, osobę dzięki której wstaje codziennie z łóżka i w końcu osobę, którą wydaje się, że pokochał.

Dlatego nie jestem w stanie powiedzieć sobie jednoznacznie czy Will Traynor był egoistą i dupkiem, który zrezygnował z miłości ("dla mnie to wciąż za mało") i oczywiście trudnego życia, na pewno nie usłanego różami czy może jednak był po prostu zdesperowanym mężczyzną, który kiedyś miał w życiu wszystko i mógł robić wszystko, a teraz niestety jest zdany na łaskę innych.

Książkę polecam bardzo, jest wspaniała pomimo trudnego tematu, bardzo trudnego, bo świadomy wybór swojej śmierci jest dla mnie czymś niewyobrażalnym.

Do tej pory biję się z myślami czy zaakceptowałabym jako matka, siostra, żona taką decyzję bliskiej mi osoby.

Nie sądziłam, że tego typu książka (nie mam tu nic złego na myśli, po prostu rzadko sięgam/sięgałam po taki gatunek) zrobi na mnie takie wrażenie, że przez kilka, a nawet kilkanaście dni będę o niej prawie cały czas myślała!

Postać Lou jest faktycznie urocza i nie da się jej nie lubić. Od początku budzi sympatię i mocno się jej kibicuje.
Postać Willa natomiast...

Nigdy nie interesowałam się jakoś specjalnie osobą Marilyn Monroe, widziałam może ze dwa filmy z jej udziałem, ale oczywiście jak każdy wiedziałam, że była/jest ikoną kina oraz wielką sex-bombą.
Książkę kupiłam z polecenia osoby, która interesuje się prezydentami USA (a wątek Kennedych jest tu jednym z głównych, jaka ja byłam zaskoczona) i totalnie mnie wciągnęła, i zafascynowała.
Nie zdawałam sobie sprawy z tego jak złożona jest postać Marilyn, chyba nigdy nie zdziwiłam się tak odkrywając historię znanej osoby... naprawdę momentami byłam wstrząśnięta!
Co do samej Marilyn przez cały czas czytania biografii miałam mieszane uczucia: z jednej strony mnie fascynowała (dojść do tego etapu kariery w czasach, w których rządzili tylko mężczyźni), a z drugiej totalne mnie irytowała swoimi decyzjami dotyczącymi życia prywatnego (zwłaszcza w temacie macierzyństwa i wykonanych zabiegów).
Na pewno warto przeczytać tę książkę, daje pogląd na wiele spraw dziejących się w Ameryce Północnej tamtych lat, a mających wpływ na nasze życie teraz gdzie nadal kino, sztuka, biznes i pieniądze mieszają się z polityką.

Nigdy nie interesowałam się jakoś specjalnie osobą Marilyn Monroe, widziałam może ze dwa filmy z jej udziałem, ale oczywiście jak każdy wiedziałam, że była/jest ikoną kina oraz wielką sex-bombą.
Książkę kupiłam z polecenia osoby, która interesuje się prezydentami USA (a wątek Kennedych jest tu jednym z głównych, jaka ja byłam zaskoczona) i totalnie mnie wciągnęła, i...

Przeczytałam tę książkę w dzieciństwie jak wszyscy zapewne i już wtedy pokochałam Anię z Zielonego Wzgórza od razu!
Jednym tchem wciągnęłam całą serię przygód Ani i pamiętam moje postanowienie dziecięcego zauroczonego serduszka, że gdy tylko będę miała syna to nazwę go Gilbert :)
Minęło ponad dwadzieścia lat od tamtych wzruszeń czytelniczych, mam teraz syna ( nie ma jednak na imię Gilbert haha), postanowiłam wrócić do Avonlea i czytam codziennie do snu mojemu dziecku przygody Ani.
Zadziwiające jest to, że książka ta nadal mnie śmieszy i wzrusza pomimo, że nie jestem już dawno dzieckiem...
Wspaniała powieść.

Przeczytałam tę książkę w dzieciństwie jak wszyscy zapewne i już wtedy pokochałam Anię z Zielonego Wzgórza od razu!
Jednym tchem wciągnęłam całą serię przygód Ani i pamiętam moje postanowienie dziecięcego zauroczonego serduszka, że gdy tylko będę miała syna to nazwę go Gilbert :)
Minęło ponad dwadzieścia lat od tamtych wzruszeń czytelniczych, mam teraz syna ( nie ma...